Vanochtend zat ik in de wachtkamer in het ziekenhuis met een ontspannen lachende Laurens op schoot. Een groot geschenk, omdat ik niet had verwacht dat hij zo fluitend de dag…
Degenen die me al wat langer kennen weten dat ik niet vies ben van een glaasje bubbels, maar daar heb ik het nu niet over, het is tenslotte…
Na weken, misschien wel maanden, met de gedachte gespeeld te hebben om te gaan bloggen, staat nu mijn eerste zin op het digitale papier. Zo, dat lucht op.…