Elke is moeder van 2 jonge kinderen. Toen haar oudste 2 jaar was kreeg ze een burn-out. Of eigenlijk: ze kon niks meer, zelfs niet voor haar kind zorgen. Inmiddels gaat het weer goed met haar en vertelt ze haar overhaal over moeder zijn met een burn-out.

Moeder zijn met een burn-out

Achteraf gezien zie ik wel waar het mis ging, maar toen het gebeurde was ik volledig lamgeslagen. Ik weet dat ik zeker niet de enige moeder ben die een burn-out kreeg en daarom vertel ik je als ‘ervaringsdeskundige’ graag hoe je als moeder met een burn-out weer uit de put kan komen.

Ik miste de eerste symptomen

Het is zeker geen wedstrijd voor wie een burn-out het ergst is, maar een moeder zijn met een burn-out is toch zeker wel heel heftig. Wij moeders weten heel goed hoe we onszelf wegcijferen voor onze kinderen. Als je een burn-out hebt dan kan dat niet meer. Dat is wat ik het alle moeilijkst vond aan het ziek zijn. Inmiddels voelt het alsof ik dit meemaakte in een vorig leven.

Mijn burn-out ontstond door een opeenstapeling van dingen. Veel stress door de verbouwing van onze woning, het tijdelijk wonen bij mijn ouders en totaal niet luisteren naar mijn lichaam hebben mij de das om gedaan. Maar zoals iedereen weet hoort het ook een beetje bij je karakter. Ik kon al slecht tegen stress en te veel prikkels, en liep eigenlijk al jaren op mijn tenen. Dat ik toen uitviel was haast geen verrassing meer. Maar die eerste symptomen heb ik allemaal gemist.

Vooral schuldgevoel

Als moeder met een burn-out vond ik vooral het schuldgevoel overheersend. In een burn-out ben je sowieso niet zo helder meer. Je hebt allerlei gevoelens die je niet goed kunt plaatsen, je hele systeem is in de war. Eigenlijk functioneer je gewoon totaal niet meer. Je weet dat je als moeder je kind tekort doet. Nou, zo voelt het vooral. Achteraf gezien heeft mijn kind er niks aan overgehouden hoor. Hij werd goed opgevangen door familie en vrienden. Maar jezelf als moeder zien die niet eens energie heeft om voor te lezen, grapjes te maken of een spelletje doen, doet zeer. En als je een burn-out hebt, ben je iemand die de lat vrij hoog legt, dus ook in de opvoeding. Dat kan nu eenmaal niet meer, iets wat je moet accepteren.

Het moet anders

Er moet dus in je hoofd een soort verandering plaatsvinden. De eerste tijd zul je vooral vechten tegen de ziekte. Tot dat er een moment komt dat je je realiseert dat je geen andere keus hebt dan eraan toegeven. Je zult zien dat het heel, maar dan ook héél langzaam beter gaat. Ik kan honderden tips geven, maar de verandering moet vanbinnen komen. Toch wil ik wel even met je meedenken. Wie weet heb je er wat aan.

Tips voor moeders met een burn-out:

  • Kies voor uitjes die niet te overprikkelend zijn. Dus geen pretpark of indoorspeeltuin, maar loop een wandelroute, ga een stukje fietsen of naar de schaapskooi. Er is genoeg te vinden wat voor alle partijen goed is.
  • Investeer in genoeg slaap. Door goed en genoeg slapen herstel je. Ga desnoods eerder naar bed.
  • Durf soms voor de makkelijke weg te kiezen door bijvoorbeeld even de tv aan te zetten, of de frituur aan te slingeren. Als veeleisende moeder is dat vaak niet iets wat goed voelt, maar voor jezelf kiezen mag soms best.
  • Breng de kinderen vaker naar de opvang. Ik kon alleen goed uitrusten als ik helemaal alleen was. Daarom heb ik met een knoop in mijn maag mijn kindje af en toe extra naar de opvang gebracht.
  • Wees eerlijk tegen de mensen om je heen. Vertel wat je hebt en dat het te veel is. Je zult zien dat de meeste mensen die echt om je geven je willen helpen en er voor je zullen zijn. Ook zullen ze vast een keer willen oppassen.

Moeder zijn met een burn-out is niet makkelijk

Hopelijk heeft Elke je geïnspireerd met haar tips en helpt haar blog jou om je stap voor stap beter te voelen. Heb je zelf nog tips? Deel ze gerust!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

2 Reacties

  1. Hi Elke, wat goed dat je hierover geschreven hebt! Ik vroeg me alleen af, wat waren bij jou de eerste symptomen die je eigenlijk gemist had?

  2. Wat fijn dat je zo een goed netwerk hebt die jou graag wilden helpen en begrip kon opbrengen voor je situatie. Mijn omgeving kan niet snappen dat ik het als thuisblijfmoeder ook zwaar kan hebben. Die vinden dat alleen mijn partner die fulltime werkt en ook thuis nog veel doet, omdat ik dat niet altijd kan, het zwaar heeft. Heel lastig als je dan ook op dat vlak nog een strijd moet leveren. Mijn partner is overigens wel begripvol.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.