Na weken wachten en voorpret is het eindelijk zo ver: Gijs is thuis! We hebben hem met open armen ontvangen en met liefde wat slaap ingeleverd. Ik vertel graag meer over de eerste week met onze teckelpup!

Welkom thuis lieve Gijs!

Zaterdag 22 januari was het dan eindelijk zo ver: we gingen Gijs halen. In de weken daarvoor waren we druk met de voorbereidingen: een mandje, snacks en riempjes waren in huis. Het wachten was nog op de eregast van het feestje. Op zaterdag reden we met gezonde spanning in ons lijf richting de Hoeksche Waard, waar Gijs de eerste weken van zijn leven liefdevol was verzorgd en grootgebracht. Na alle instructies en uitleg, het tekenen van het contract en het overhandigen van de stamboom was het moment daar: we mochten Gijs meenemen.

De eerste autorit met onze teckelpup

De Hoeksche Waard ligt niet om de hoek, dus wachtte ons een autorit van 2 uur. Het eerste uur was Gijs nog wat onrustig, daarna kroop hij lekker onder de deken op mijn schoot en viel in slaap. Vlak voor we thuiskwamen werd hij wakker. Perfect timing dus!

Thuiskomen met een jonge teckelpup

We lieten Gijs rustig wat snuffelen in huis en zijn nieuwe omgeving in zich opnemen. Al gauw werd hij weer moe en legden we hem op de bank, op een warme fleecedeken. Dat is inmiddels zijn favoriete plek, hij kan er uren slapen en spelen. De eerste uren heb ik vol verwondering naar hem zitten kijken. Deze droom, die er al zo lang was, is echt uitgekomen!

De eerste nacht met Gijs

Op advies van de fokker gebruiken we geen bench en slaapt Gijs bij ons boven. Ik heb al een tijdje in de gaten dat er naast de moedermaffia ook een puppymaffia bestaat, waarvan alle leden denken te weten wat het beste is voor een pup (Korreltje zout nemen bij deze opmerking is aan te raden). Ik vertrouw op onze eigen inzichten en het advies van de fokker en dat pakt goed uit. De eerste nacht is Gijs 3 keer wakker geworden. Dan piepte hij wat, slingerde ik mijn arm uit het bed om hem te troosten en sliep hij weer verder. C’est ça! Plassen deed hij voor en na de nacht buiten en dat werkt prima. Dit beloofde wat voor de komende nachten…

Gebroken nachten en drolletjes rapen

De tweede nacht ging nog beter dan de eerste, al werd hij toen wel rond 4.00 uur wakker en plaste vervolgens netjes op het plasmatje dat klaarligt naast zijn bedje. Daarna sliep hij verder tot de wekker van Etienne ging. En zo ging het elke nacht beter, tot hij dinsdag op woensdag zelfs doorsliep. Mijn onderbewustzijn vond daar van alles van, dus ik was alsnog heel alert en droomde de hele nacht over Gijs die wakker werd. Snap je het nog? 😉 Inmiddels zijn we weer een week verder en gaat het goed. De ene nacht slaapt hij door, de andere moet hij ‘s nachts even plassen. Allemaal prima. Hij is tenslotte pas 9,5 week oud en omdat hij zo lekker actief en bijdehand is, verlies je dat weleens uit het oog. Tot hij weer als een baby in m’n armen ligt, dan is hij zo klein en schattig.

Knuffelen, spelen en genieten

Ik kan niet anders zeggen dan dat het nu al een cadeautje is. Ook al kan ik hem af en toe achter het behang plakken als hij zijn tandjes in me zet, de liefde is onvoorwaardelijk en dat is zo mooi. Als ik even naar het toilet ben geweest word ik ontvangen alsof ik 6 jaar in Australië ben geweest. All you need is love is er niks bij!

Eerder deze week was ik even aan het appen met de fokker, Linda. Van haar krijgen we heel veel tips en advies, waar we ontzettend mee geholpen zijn. Zo leren we Gijs elke dag beter kennen en weten we steeds beter wat zijn gedrag betekent en hoe we ermee om kunnen gaan. Ik deel bijna dagelijks foto’s van Gijs met haar, het is toch ook een beetje haar baby. Ik voel me af en toe net een trotse newbornmama, maar dan zonder de lichamelijke gevolgen van een baby. 😉

Wandelen met onze pup

De eerste dagen lieten we Gijs vooral in de tuin zijn behoefte doen. Sinds eind vorige week gaat hij vaker mee naar buiten, de straat op. Het halsbandje en de riem vond hij in het begin maar raar, dan ging hij elke 3 stappen zitten en met zijn achterpoten krabbelen. Inmiddels vindt hij het bandje wel prima, maar deed zich een andere uitdaging voor: het weer. Storm Corrie was zijn grootste vijand en hij weigerde te lopen. Met een hoop gepiep, dramatische blikken en een vastberadenheid waar je u tegen zegt liet hij weten dat hij het niet met het wandelen eens was. Dus stopte ik hem maar weer in mijn jas, zodat we toch op tijd op school waren om Laurens te halen. 😉 Op het schoolplein vindt hij alle aandacht van ouders en kindjes overigens ook geweldig!

Bij mooi(er) weer gaat het wandelen al beter. Dit is een goede manier om hem te laten socialiseren door en wennen aan geluiden van auto’s, bussen, scooters en mensen. Hij laat zich met alle liefde aanhalen door iedereen die we tegenkomen. Andere honden zijn nog wat spannend, maar ook dat komt helemaal goed.

We kunnen Gijs nu al niet meer wegdenken uit ons gezin, het is echt een cadeautje. Als hij naast me op de bank ligt te slapen zit ik regelmatig glunderend te kijken en te genieten van deze droom die is uitgekomen.

Ik hou je regelmatig op de hoogte van de ontwikkelingen van onze teckelpup Gijs. Heb je vragen? Stel ze gerust!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

3 Reacties

  1. Zo leuk! Ik smelt bij elke foto op Instagram.
    Ik ben wel benieuwd hoe Laurens het vindt. Ideetje voor de volgende update?;)

  2. Pingback: Wat heb je nodig als je een puppy krijgt? - Breg Blogt

  3. Pingback: Vakantie in Limburg: Recreatiepark de Leistert * - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.