Vanochtend had ik echt zin om een blog te schrijven. Gewoon lekker tikken en vertellen over wat me bezighoudt op dit moment. Terwijl ik naar het witte veld voor me op het scherm keek realiseerde ik me ineens: ik heb even niet zo veel te melden.

Ik weet niet of het door de leeftijd komt of door de (nog altijd) gekke tijd waarin we leven, maar de weken zijn een soort glibberige aaneenschakeling van dagen. Van maandag tot en met donderdag werk ik, op vrijdag ben ik vrij en in het weekend wisselen we gezellige afspraken af met afspraken rond de verbouwing. En dan is het weer maandag.

Heb ik dan niks te vertellen over mijn werk of gezin? Over mijn werk kan ik zeggen dat het goed gaat. De 6 weken rust in de zomer hebben mij persoonlijk goed gedaan en ik heb steeds helderder voor ogen waar ik naartoe wil met mijn bedrijf. Dat proces kost tijd en daarom keer ik denk ik ook wat meer naar binnen. Ik mag in ieder geval absoluut niet klagen en heb genoeg te doen.

Met mijn mannen gaat het goed. Etienne werkt weer deels op kantoor en deels thuis. Al zijn we dan allebei zo druk dat we elkaar nog niet echt zien. En ‘s avonds vind ik het heerlijk om in m’n cocon te kruipen met een serie. Met Lau gaat het ook goed, al zijn er wel wat uitdagingen op persoonlijk vlak voor hem. Daarbij proberen we hem zo goed mogelijk te begeleiden, wat niet altijd makkelijk is. Mijn moederhart ligt regelmatig in duizend stukjes op de grond. Misschien dat ik daarom ook weinig ruimte heb om veel te vertellen hier.

Nog even over die verbouwing, dat wordt echt pas een project voor 2022. Het is niet alleen lastig om de juiste mensen te vinden, maar ook grondstoffen raken op. Bizar gewoon. Nog iets waar mijn hoofd overuren over draait, want ik hoop toch echt dat we onze dromen kunnen realiseren. We zijn in ieder geval in beweging voor een nieuwe badkamer en dan zien we wel weer verder.

Kijk, ik heb dus wel wat wat melden, maar voor mijn gevoel tegelijkertijd weer niet. De wrijving zit vooral op persoonlijk vlak. We vullen onze dagen, er gebeurt genoeg, maar niet alles wil of kan ik hier delen of ik vind het gewoon niet interessant genoeg om te delen. Ik weet ook dat het prima is zo. Ik duik vanzelf weer op en blijf in de tussentijd wel gewoon leuke inspiratieartikelen delen. Oh, en er is nog een mega-boekenblog in de maak, met alle boeken die ik sinds juli heb gelezen (sorry uitgevers, het lukte gewoon even niet om eerder te recenseren). Als ik naar rechts kijk, zie ik nog een stapel boeken liggen waar je U tegen zegt. En dan denk ik: doe maar rustig, het komt allemaal wel weer. Eén stap tegelijk. Eén ding tegelijk. En vooral rustig blijven ademen.

Heb jij wat leuks om met me te delen? Doe dat dan vooral! Of heb je een verzoekje, iets waar je graag meer over wilt lezen? Deel het dan ook! Wie weet levert het me weer mooie inspiratie op. ♥

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

1 Reactie

  1. Heel logisch dat je niet alles kan/wil delen. Ik stuur je lijm voor je moederhart en tot je weer opduikt, heb ik in ieder geval je verhaal nog om in weg te duiken.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.