Soms komt het als een vloedgolf op je af en je hebt geen idee wat je moet doen. Vluchten? Blijven staan? Vechten? Het leven is een grote aaneenschakeling van gebeurtenissen. Soms heb je er geen invloed op, andere keren wel. Het is oké als het soms even niet lukt.
Afgelopen week gebeurde het. Een samenloop van omstandigheden die zo intens was, dat ik mezelf als een pudding in elkaar zag storten. Ik raakte het overzicht kwijt, was moe, verdrietig en vooral heel erg overprikkeld. Niet fijn. Wat zeg ik, het voelt verschrikkelijk. Ik weet graag waar ik aan toe ben, al heb ik in de loop der jaren ook wel geleerd om meer los te laten en met de golven mee te bewegen. Dat is soms fijner dan ertegen in zwemmen en jezelf uitputten.
In deze blog:
Met de golven meebewegen
Dat meebewegen gaat niet altijd heel makkelijk, iets in mij is geneigd om eerst nog flink tegen te sputteren en te vechten. Om vervolgens alsnog doodop te zijn en mee te drijven op de golven. Een hoop beeldspraak, I know, maar dat helpt wel om te verwoorden wat er gebeurt in zo’n situatie. Toen ik afgelopen week op de proef werd gesteld door een hoeveelheid prikkels waar je u tegen zegt, was ik even volledig lamgeslagen. Tranen zaten hoog, mijn lijf protesteerde en ik voelde me vooral machteloos. Gelukkig heb ik inmiddels ook genoeg geleerd van jarenlang vallen en opstaan, waardoor ik weet wat ik kan doen in zo’n situatie.
Haal diep adem
Zodra de stress toeslaat gebeuren er 2 dingen bij me: mijn adem gaat heel hoog zitten en mijn stem hapert. Mijn keel knijpt zich als het ware dicht, waardoor ik anders praat en klink. Sinds ik dat doorheb kan ik sneller handelen. Ik focus dan op mijn ademhaling en ontspan mijn keel en hals. Mijn stem zakt weer, voelt en klinkt minder geknepen en ik voel me rustiger.
Creëer overzicht
Overzicht helpt om weer grip te krijgen. Zo pakte ik mijn laptop er ‘s ochtends vroeg bij en werkte allerlei kleine klussen weg, die in mijn hoofd zaten en daardoor op mijn gemoedsrust drukten. Ik voelde direct ruimte ontstaan. Ik plan altijd vrij ruim, waardoor het werk dat ik als een berg voor me zie altijd meer lijkt dan het in werkelijkheid is. Vaak is dat handig, maar als de stressmeter al heel erg doorslaat is het niet zo fijn. Maarrrr, door overzicht te creëren kreeg ik weer grip op de situatie
Vraag hulp
Ik doe het liefst alles zelf. Regelen, plannen, inpakken, boodschappen: dat besteed ik allemaal niet zo makkelijk uit. Maar nu we in een week belandden vol deadlines, een live event dat ik mede organiseerde, geregel rond de hypotheek én het eerste weekend weg met de caravan kon ik niet anders: ik moest dingen loslaten en hulp vragen. Etienne wist meteen hoe laat het was en nam me veel uit handen. En zo kreeg ik nog meer lucht.
Accepteer dat je je rot voelt
Last, but not least, het is oké dat het soms even niet lukt. Je bent maar een mens hè, dus geef jezelf wat credits. Deze gedachte helpt mij enorm als ik overprikkeld ben. De wereld draait nog steeds, ik heb geen oorlog veroorzaakt en niemand loopt schade op. De combinatie van bovenstaande punten en een live event dat me een enorme energieboost gaf zorgden ervoor dat ik in alle rust op de camping kon landen. Waar ik me waar weer eens realiseerde hoe rijk ik me voel, met mijn goedlopende bedrijf, lieve gezin en nu ook een sleurhut om nieuwe herinneringen in te maken. Dan neem ik de periodes dat het even niet oké is voor lief en weet ik dat het altijd weer goed komt.
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
3 Reacties
Hallo Bregje,
Ik lees je blogs al lang met veel plezier. Mooi dat je ook laat zien dat het OK is om je even niet OK te voelen. Dat probeer ik bij mijn werk als communicatiemanager bij @ease altijd te verwoorden voor de jongeren die hulp zoeken bij ons. Maar ik denk dat ‘wij’ volwassenen ons ook vaker kwetsbaar mogen opstellen: hulp vragen is OK, je overweldigd voelen is OK en daar naar handelen is zeker OK! Veel rust en ruimte gewenst…groetjes, Flore Joskin
Hee Flore, wat leuk om te horen! En klopt helemaal wat je zegt! Had het er gister nog met vrienden over. De jongere generaties zouden er zo mee geholpen zijn als ze weten dat het niet draait om opleiding, presteren, status en uiterlijk (even gechargeerd), maar dat je gevoelens en hoe je daarmee omgaat zo’n belangrijke basis vormen voor lager. Zal ze een hoop worstelingen schelen later. Lief dat je een reactie achterlaat!
Dat met je adem en keel is heel herkenbaar. Ik ontdek het eigenlijk pas ‘laat’, maar het is inderdaad een eerste teken van stress, ook bij mij. Mooi hoe jij dat bij jezelf op kunt merken. En ik vind het superstoer dat je wat dingen uit handen hebt kunnen geven! Uiteraard hoop ik dat het weekend op de camping heerlijk was en dat je nu weer wat meer rust hebt.