In maart 2021 verscheen de roman Ik vergeet je niet van Gillian King. Een prachtige roman, waarbij ik het uiteindelijk niet drooghield. Ik vertel je graag meer over het boek én ik heb Gillian geïnterviewd!

Ik vergeet je niet – Gillian King

Ze weigert achterom te kijken. Maar wat als het verleden haar inhaalt? Maddy heeft altijd in de schaduw van haar zus Elisa gestaan. Elisa was overal goed in en werd op handen gedragen door hun ouders. Zij wel. Maar Elisa is er al veertien jaar niet meer. Op een dag loopt Maddy op een terras in de stad Frenkie tegen het lijf, het ex-vriendje van haar zus. Zij herkent hem meteen, hij haar niet. Ze weet weinig van hem, maar één ding is zeker: Frenkie is foute boel. Want wat is er destijds tussen hem en Elisa gebeurd? Is hij wel te vertrouwen? En waarom staat hij daar zo ongelooflijk sexy te doen, zodat ze daar niet meer helder over na kan denken?

Ontroerend, kwetsbaar en prachtig geschreven

Potverdorie, Gillian did it again! Haar vorige roman Ik mis je was prachtig en dit boek is misschien nog wel mooier. Ik vind het zo knap hoe Gillian het voor elkaar krijgt om je het gevoel te geven dat je met je neus op Maddy en Frenkie staat. Ze beschrijft ze zo zorgvuldig, zowel qua uiterlijk als wat er in hun leven gebeurt. Oké en het hielp ook wel dat ze op Instagram een keer zei dat Frenkie wat wegheeft van de jonge Brad Pitt, maar dat terzijde.

Het onderwerp dat Gillian aansnijdt in dit boek is gevoelig en kwetsbaar en ik denk vooral heel goed om te bespreken. Want hoe rooskleurig is het als alles perfect is en loopt? Welke worstelingen heeft iemand, waar een ander niets vanaf weet.

Tot het einde bleef het spannend wat er nu precies gebeurd was met en tussen Frenkie en Elisa. Een prachtige ontknoping waarbij ik wel een traantje heb gelaten.

Interview met Gillian King

Hi Gillian,

Wat tof dat ik je mag interviewen! Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden voor het eerst een boek van je las en dacht dat je uit Engeland of Amerika kwam, afgaande op je naam. Tot mijn grote verrassing kwam je gewoon uit ons gezellige kikkerlandje! Ik geniet altijd weer van je boeken, die maar moeilijk weg te leggen zijn. Niet altijd even handig als ik de volgende ochtend vroeg op moet!

Je schreef als klein meisje al schriften vol verhalen, welk verhaal is je altijd bijgebleven?

In groep 8 deed ik mee aan een schrijfwedstrijd voor onze schoolkrant. Het was de allereerste schrijfwedstrijd die ik won. Ik mocht mijn verhaal voorlezen aan een groep kleuters en ik weet nog zo goed wat ik dacht: wat voelt het heerlijk om iets te schrijven waar anderen zoveel plezier aan beleven. Ik denk dat toen het ‘zaadje’ geplant is om ooit een boek te willen schrijven.

Toch duurde het nog jaren voor je je eerste boek schreef. Wat hield je tegen?

Andere ambities. Ik ben eigenlijk al in het laatste jaar van mijn studie pedagogische wetenschappen in het zelfstandig ondernemerschap gerold. Ik ben eigenaar van Het Leerhuis, een praktijk voor kinderen met leerproblemen. Ontzettend leuk, maar ook ontzettend druk. Het ontbrak me aan genoeg rust in mijn hoofd om daadwerkelijk te gaan schrijven. Gek genoeg vond ik die rust pas op mijn dertigste, toen ik net bevallen was van mijn zoon. Alsof ik toen dacht: oké, je gezin is compleet, je praktijk draait super goed, nu is het tijd voor de volgende stap…

Kun je ons als lezer eens meenemen in een gemiddelde schrijfdag?

Ik begeleid iedere week 30 leerlingen en voer daarnaast onderzoeken uit naar bijvoorbeeld intelligentie of dyslexie, super leuk om te doen, maar ook echt tijdrovend. Ik heb dus helaas de luxe niet van een vrije schrijfdag. Schrijven doe ik vaak tussen andere werkzaamheden door, ik heb geen vaste dag of tijd. Het enige dat ik nodig heb is rust in mijn hoofd, want als mijn hoofd te vol zit, blokkeert mijn inspiratie.

In Het Leerhuis begeleid je kinderen met een leerachterstand. Kinderen zijn nog zo puur en ontwapenend. Inspireren ze je ook weleens voor je verhalen?

Jazeker, ik heb heel leuke leerlingen om mee te werken en gebruik hun energie zeker om bepaalde personages in mijn boek meer kleur te geven.

Je vorige roman, Ik mis je, vond ik echt prachtig. En ook in Ik vergeet je niet speelt het verleden en het heden een rol. De manier waarop je beschreef hoe dingen uit je verleden je jarenlang bezig kunnen houden is denk ik voor veel lezers herkenbaar. Heb je dit gebaseerd op eigen ervaringen?

Ik heb in mijn eigen jeugd ook wel het nodige meegemaakt wat me gevormd heeft, dus ik kon me goed inleven in het personage van Charlie uit Ik mis je. Ik vind het een mooie boodschap dat het leven soms zo donker en uitzichtloos kan aanvoelen, maar dat er altijd uit onverwachte hoek weer goede dingen op je pad zullen komen.

En bij Ik vergeet je niet denk ik dat het voor veel lezers herkenbaar kan zijn dat je soms kunt geloven dat het verleden geen rol meer speelt, omdat je er eenvoudigweg niet meer aan terug wilt denken. Maar dat het zo belangrijk is om te blijven praten over je gevoelens. Dat is iets wat ik ook heb moeten leren, het is vaak gemakkelijker om nare dingen weg te stoppen en er niet meer aan
te denken. Maar mijn ervaring is dat het je dan toch blijft achtervolgen.

Welke boeken liggen er op jouw nachtkastje?

Ik hou van de boeken van Colleen Hoover, Kristin Hannah en Dani Atkins, maar ik lees natuurlijk ook graag boeken van mijn Nederlandse collega’s. Uiteraard sta ik in de rij wanneer er een boek van mijn kiplitcollega’s uitkomt: Lisette Jonkman, Astrid Harrewijn, Chantal van Gastel. En de boeken van Wendy-Louise en Marijke Vos toveren ook altijd een lach op mijn gezicht. Ik lees graag romans, maar ik heb ook fases waarin ik alleen maar thrillers lees.

Welk boek heeft veel indruk op je gemaakt en waarom?

De nachtegaal van Kristin Hannah, ik vond de combinatie van de gruwelen van de oorlog, de complexe zussenrelatie én een intens liefdesverhaal prachtig omschreven. Ik hou van haar schrijfstijl.

Oh ja, daar heb ik ook zo ontzettend van genoten!

We zijn alweer aan het einde gekomen, dus tot slot nog 1 vraag: welke tip heb je voor beginnende schrijvers, met de kennis die je in de afgelopen jaren hebt opgedaan?

Tja… ik denk dat ik zelf veel gehad heb aan mijn proeflezers. Soms kun je zelf denken dat een bepaalde verhaallijn of emotie goed overkomt, maar blijkt dit helemaal niet zo te zijn. Ik heb zelf drie proeflezers die altijd open en eerlijk aangeven wat ze denken en voelen bij het lezen en dat helpt mij heel goed. En verder: niet opgeven, veel lezen om te leren van anderen én vooral genieten van het schrijven, want hoe leuk is het om helemaal weg te kunnen dromen in een wereld die jij zelf hebt gecreëerd?

Dankjewel lieve Gillian, voor je tijd, het interview en de mooie boeken die je schrijft!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.