8 weken creatief schrijven: dit heeft het me gebracht!

Begin dit jaar vertelde ik wat ik in 2021 ging doen aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Een cursus creatief schrijven was daar een onderdeel van. Inmiddels is de cursus afgerond en vertel ik graag meer over wat het me heeft gebracht. En ik deel het verhaal dat ik schreef als afsluiter!

Creatief schrijven: een boost voor mijn schrijfplezier

Toen ik in januari een oproepje zag van mijn oud-collega Tim Gladdines, twijfelde ik geen seconde. Tim is een heel goede kinderboekenschrijver en volgt een opleiding tot docent Creatief Schrijven. Hij wilde bij wijze van stage een cursus geven en zocht in zijn eigen netwerk naar deelnemers. Lucky me!

Hoewel ik mijn dagen voornamelijk schrijvend doorbreng, is er altijd nog veel te leren. Ik lees veel boeken en geniet altijd van de schrijfstijl en woordkunsten van verschillende auteurs. Mijn hoop was dat ik in deze cursus ook mijn eigen schrijfstijl weer een boost kon geven.

Dat is gelukt!

Ik heb 8 weken met heel veel plezier elke donderdagavond zitten schrijven, praten, lachen en luisteren met een groep hele fijne mensen. We deelden onze verhalen, gaven feedback en genoten van de verschillende schrijfstijlen en ideeën.

Ga ik verder met creatief schrijven?

Ja! Ik heb ontdekt dat verhalen schrijven (of opzetten daarvan) echt ontzettend leuk is. Het is zo’n andere manier van schrijven dan ik bijvoorbeeld doe voor mijn tekstbureau, waar teksten een meer zakelijke insteek hebben.

Ik heb er vooral van genoten dat ik al schrijvende hele fantasiewerelden kan creëren, waarin alles verloopt zoals ik het wil. Hoe ik in de toekomst verder ga met het schrijven is voor mij nog net zo onbekend als voor jou. Ik ben de komende maanden nog druk met schrijfklussen en vanaf de zomer heb ik een rustigere periode ingepland, waarin ik ook ruimte wil maken voor het creatieve schrijven. Tijd zal dus leren wat daaruit komt!

Hieronder lees je het verhaal waar ik in de laatste lessen naartoe heb gewerkt. Het is geen rond verhaal met begin en eind, het kan nog alle kanten op. Ik ben ontzettend benieuwd wat je ervan vindt en welke gedachten het bij je oproept!

Nettie

Door de dikke gordijnen valt een streepje zonlicht naar binnen, waar stofdeeltjes vrolijk in dansen. Voor het raam staat een kleine zithoek met twee banken en een ronde, houten salontafel. Op de tafel staat een mok met een afbeelding van Prins Claus en Prinses Beatrix op hun trouwdag, waar nog een bodempje koffie in zit. Nettie zit op de bank met hangende schouders voor zich uit te staren.

De antieke staande klok tegenover de bank tikt luid. Tik, tik, tik.

Ze hijst zichzelf moeizaam van de bank.  Ze hoort haar knieën kraken en zucht eens diep. De stilte in huis is oorverdovend, vandaag lijkt het nog erger dan anders. Ze strijkt haar wijde spijkerbroek glad en loopt met de halflege mok naar de keuken. Onderweg werpt ze een blik op de enige plant in de kamer, een treurige ficus die er net zo feestelijk uitziet als zij zich voelt. Ze kiept de koude koffie in de gootsteen,  doet een koffiepad in het apparaat en wacht tot de bruine vloeistof haar mok vult. De mok die haar moeder zo dierbaar was. Naast het koffieapparaat staat een grote vierkante witte doos met een kleurige sluitsticker.

In haar ooghoek ziet ze iets bewegen. Ze kijkt naar buiten door het keukenraam en ziet haar buurvrouw Anna net de deur uit stappen. Echt een warme band hebben ze niet, maar iets in haar zegt dat ze het gewoon moet proberen. Ze zucht diep en sjokt naar de deur. Niet te wanhopig overkomen, mompelt ze in zichzelf. In de gang werpt ze een blik in de spiegel. Ze veegt een pluk haar weg van haar voorhoofd. Dat mag ik weleens wassen.

Ze trekt de deur open en stapt over de drempel.

Met haar hoofd gebogen loopt ze zo onopvallend mogelijk naar Anna toe. Zenuwen gieren door haar lijf. Gaat ze dit echt doen? Ja, ze gaat ervoor. Het heeft lang genoeg geduurd.

Ze tilt haar hoofd met een ruk op. Daar gaan we. 

Haar ogen vinden die van Anna. Ziet ze daar nu angst? Hoe heeft het ooit zover kunnen komen? Netties gedachten dwalen af en ze heeft niet door dat ze al vlak voor Anna’s neus staat. Vriendelijk zijn, Nettie, je kunt het.

‘Zo, goed dat ik je zie.’

Verdorie, dat kwam er norser uit dan ze wilde.

‘Hé Nettie,’ antwoordt Anna rustig. ‘Alles goed?’

Nettie voelt dat haar handpalmen klam worden. Waarom heeft ze hier ook niet beter over nagedacht? Ze snuift, geïrriteerd over haar eigen onkunde.

‘Ach, wat is goed? Het is allemaal niet makkelijk hè?’

Ze ziet de blik van Anna veranderen van opgewekt naar licht angstig. Of is het irritatie?

Echt Nettie, hoe haal je het in je hoofd? Kon je nu echt niks beters verzinnen? De stem in haar hoofd wordt harder en ze luistert er zwijgend naar. Wacht eens even. Ik laat me niet kisten. Kom op Nettie, vraag het!

‘Hoef je niet te werken?’

Anna’s ogen schieten nerveus heen en weer.

‘Jawel, maar ik ga even snel brood halen. Ik heb pauze.’

Nettie weet niet goed wat ze moet zeggen. Vraag het nou!

Op het moment dat Nettie haar moed heeft verzameld draait Anna zich net om. Het is nu of nooit!

‘Uhm…Anna?’

‘Ja?’

‘Wil je misschien…uhm..ik bedoel…heb je…uhm… kun je een doosje eieren voor me meenemen bij de supermarkt?’

Over Anna’s gezicht trekt een glimp van lichte verbazing. Ze had van alles verwacht, maar dit blijkbaar niet. Nettie kan zichzelf wel voor haar kop slaan.

‘Ach trouwens, laat maar, ik bedenk me net dat ik ze nog heb. Ik ga er weer vandoor. Dag!’

Nog voor Anna de kans krijgt om iets te zeggen heeft Nettie zich omgedraaid. Ze loopt stevig door naar haar voordeur, steekt met trillende vingers de sleutel in het slot en vliegt de gang in. Pas als ze de deur achter zich heeft gesloten ontdekt ze dat ze al die tijd haar adem heeft ingehouden. Wat ben je toch een rund!

Dankjewel voor het lezen! ♥

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.