Zondagsleven van Judith Visser is het vervolg op Zondagskind. Judith weet op een fantastische manier te beschrijven hoe het is om te leven met autisme. Ik vertel je er graag meer over in deze recensie!
Zondagsleven – Judith Visser
Rinkelende telefoons, felle lampen, rumoerige collega’s én haar hond mag niet mee. Voor Jasmijn Vink, die autisme heeft, is het dagelijkse kantoorleven een ware beproeving. In Zondagsleven zoekt Jasmijn uit hoe ze, ondanks alle chaos, een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf kan creëren. Hoe ze haar hoofd boven water kan houden, niet alleen op kantoor, maar ook op het turbulente pad van de liefde. Liefde voor haarzelf, voor haar hond Romy, voor de mensen om haar heen – en in het bijzonder voor die ene man die zo zijn best doet haar te begrijpen…
Meeslepend, verhelderend en vol liefde
In mijn recensie van Zondagskind schreef ik: “Het is een verrijking voor iedereen om dit boek te lezen. Het geeft je een kijkje in de wondere wereld van een jong meisje met asperger. Het neemt je mee terug naar de tijd dat we nog niet continu online waren, en dus ook niet altijd van elkaar wisten waar de ander uithing. Het brengt je nieuwe inzichten en mooie lessen. Ik beloof je dat je er geen spijt van krijgt!”
In Zondagsleven volg je Jasmijn in haar volwassen leven, waarin ze haar best doet om te functioneren in het normale kantoorleven. Dat gaat niet zonder slag of stoot. En dan is daar nog Nick, haar grote liefde. Je zit als lezer echt op de eerste rang en krijgt alle worstelingen, twijfels, euforie en gedachten van Jasmijn mee. Dingen die voor de meeste mensen zonder autisme zo normaal zijn, zoals de deurbel die gaat of en rondje over de afdeling op je werk maken, zijn voor Jasmijn een ware uitdaging. Met haar bijzondere en luchtige schrijfstijl van Judith Visser krijg je opnieuw een verfrissend kijkje in de wereld van autisme. Ze heeft er weer een prachtig boek van gemaakt, dat nog een tijd blijft nazingen in je hoofd!
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
1 Reactie
Zo genoten van dit boek. Op bladzijde één vloeiden van mij de tranen van herkenning al. Inderdaad een echte aanrader!