Recensie: ‘Ik hou je vast’ & interview met Marina Folkers

Hoi boekenliefhebber, leuk dat je er (weer) bent! Maak vandaag kennis met Marina Folkers, een Nederlandse auteur van feelgoodromans die op 6 oktober 2020 haar nieuwste roman “Ik hou je vast” heeft uitgebracht. Ik heb Marina geïnterviewd, ik vertel je alles over haar nieuwe boek!

Ik hou je vast – Marina Folkers

Millie woont in Londen, waar ze een appartement deelt met haar beste vriendin en werkt voor The Guardian. Een relatie heeft ze niet, maar verder heeft ze een leuk leven. Eén keer per jaar, op haar verjaardag, staat ze zichzelf toe terug te denken aan Ethan, de man die haar hart gebroken heeft. Millie zit met te veel vragen om hem helemaal los te kunnen laten. Als ze voor haar werk een artikel mag schrijven over een bedrijf waar Ethan werkt, denkt ze dat dit de manier is om weer met hem in contact te komen. Maar Ethan doet net alsof hij haar niet kent.

Prachtig, meeslepend en een rauw randje

Ik hou je vast is inmiddels het vijfde boek dat ik van Marina Folkers heb gelezen. Keer op keer weet ze me weer te raken. Marina weet op een subtiele wijze een behoorlijk zwaar thema te verwerken in een boek vol hoop en liefde. Millie is vastberaden en piekert er niet over om Ethan op te geven nu ze hem weer gevonden heeft. Ethan daarentegen vecht tegen de demonen uit zijn jeugd. Stukje bij beetje wordt duidelijk wat zich vroeger heeft afgespeeld en welke sporen dat bij Ethan heeft achtergelaten. Ik wil niet te veel spoileren, maar als je zelf in het verleden te maken hebt gehad met misbruik, kan dit boek dingen bij je triggeren.
Wat ik ook heel bijzonder vind is dat het, ondanks het rauwe randje, wel feelgood is en tegelijkertijd een realistisch einde heeft. Geen glitter en unicorns, maar een mooi, liefdevol en weldoordacht einde. Ik legde het boek weg met een diepe zucht. Een zucht van bewondering voor het mooie schrijfwerk en een zucht van medeleven voor Ethan en alle anderen die zo worstelen met zware lasten uit hun verleden. Ik kan je dit prachtige boek absoluut aanraden!

Binnenkort plaats ik ook de recensies van Faye en Sean, Meer dan ooit en Zoektocht terug op mijn blog. Lees hier de recensie van Onder de Sterren van Montpellier.

Bestel het boek alvast hier of lees verder voor de winactie!

Interview met Marina Folkers

Hi Marina, wat tof dat ik je mag interviewen! Het eerste boek dat ik van je las, Onder de sterren van Montpellier, stal direct mijn hart. Toch duurde het daarna (vanwege een eindeloze nog-te-lezen-lijst) nog een tijdje voor ik je andere boeken las. Inmiddels ben ik helemaal bij en leek het me een goed idee om je eens wat vragen te stellen! Wat tof dat je me wilt interviewen 😉

Echt, dat vind ik een hele eer! En wat leuk dat je al mijn boeken hebt gelezen. Welke vond je het mooist?

Poeh, dat is een lastige vraag! Als ik moet kiezen denk ik Faye en Sean, omdat het zo’n bijzonder verhaal is over een band die zo stevig is als een rots. Maar eerlijk: ik heb van al je boeken genoten! Goed, tijd om je het hemd van het lijf te vragen, daar gaan we!
Je schreef als klein meisje al schriften vol verhalen, waar ging je favoriete verhaal over?

Ik was helemaal weg van het boek Christa en Wendy. Het ging over een meisje met haar paard, maar dat is eigenlijk alles wat ik er nog van weet. Volgens mij waren er zelfs meerdere delen van. Hoe dan ook, ik gebruikte die titel om mijn eigen variatie op dat boek te schrijven. Mijn ‘eerste’ boek. Ik heb het nog steeds! haha

Nadat je zoon geboren werd heb je Faye en Sean geschreven. Hoe kwam je op het idee voor deze roman?

Eigenlijk begon ik met een idee waaruit uiteindelijk Zoektocht terug is ontstaan. Ik liep helemaal vast met dat verhaal en tijdens mijn vakantie in Londen kreeg ik ineens een ander idee. Ik dacht: Laat ik dat opschrijven, zodat ik het niet vergeet. Maar toen bleef ik schrijven. Dat eerste idee liet ik toen maar rusten en negen maanden later was ‘Faye en Sean’ geboren. Waar de ideeën precies vandaan komen, weet ik niet. Het begint meestal met een gevoel of een personage; een vastomlijnd idee heb ik nooit. Het verhaal ontwikkelt zich al schrijvende.

Dat lijkt me heerlijk: dat er een verhaal opduikt in je hoofd en het dan uitgroeit tot zoiets moois. Je vertelde al even over je vakantie in Londen en dat is een mooie brug naar mijn volgende vraag! Je kiest niet zoals de meeste Nederlandse feelgood-auteurs voor ons eigen land als uitgangspunt. Zo spelen Faye en Sean en Zoektocht terug zich af in Engeland en Meer dan ooit en Onder de sterren van Montpellier in Frankrijk. Hoe kwam je op deze insteek?

Ik heb er niet voor gekozen 😊 Het was echt niet mijn bedoeling om anders te doen dan andere Nederlandse feelgoodauteurs. Eerlijk gezegd kende ik in die tijd helemaal geen andere Nederlandse auteurs, omdat ik destijds alleen Engels- of Franstalige feelgood las. Ik hou van Engeland en Frankrijk en ik vond het heerlijk om dit in feelgoodverhalen terug te vinden. En toen ik begon te schrijven, belandde het verhaal als vanzelf in Engeland. Je moet toch schrijven wat je zelf wilt lezen? Dat doe ik dus!

Ik vind het heel leuk dat Sean in je andere boeken ook opduikt. Nu ben ik nieuwsgierig, wie is jouw favoriete personage uit al je boeken? 

Dan heb ik alvast een scoop voor jou: Sean komt niet voor in mijn nieuwe roman ‘Ik hou je vast’ 😊

Daar ben ik nu achter haha, ik miste hem wel een beetje hoor, al was het maar dat iemand verwees naar zijn muziek op de radio!😉

Mijn favoriete personage? Die vraag is veel te moeilijk! Maar als ik toch moet kiezen, ga ik voor de personages uit ‘Ik hou je vast’. Die zijn me bijzonder dierbaar. En niet alleen omdat zij nog vers in mijn hoofd zitten 😉 Wie van mijn personages vond jij het leukst?

Even denken. Ik vond Caitlin en Max uit Zoektocht terug erg leuk, maar Sean de wereldster stal mijn hart ook wel. Ik ben het dus wel met je eens dat het een hele moeilijke vraag is!

Kun je ons als lezers eens meenemen in een gemiddelde schrijfdag?

Ik ga zitten achter mijn laptop, open mijn schrijfprogramma (Scrivener) en ga typen. Acht uur later ben ik klaar en sluit ik af.

Klinkt goed, hè?

Maar zo werkt het bij mij in de praktijk niet. Helaas, denk ik weleens. Een gemiddelde schrijfdag ken ik niet. Het ligt er ook aan in welke fase van het schrijfproces ik me bevind. Start ik met een nieuw idee? Dan is het vaak lukraak scènes schrijven, waarvan ik nog niet eens weet waarom ik ze schrijf en of ze in het verhaal thuishoren. Het kan dan zoeken zijn naar wat ik precies wil vertellen en zit ik zeker geen hele dag te schrijven. Moet ik een bepaald onderwerp uitzoeken? Dan zit ik voornamelijk veel op internet en verzamel ik interessante artikelen die daarmee te maken hebben, of ik maak aantekeningen. Of ik zoek foto’s om de sfeer te voelen. Weet ik ineens in welke richting mijn verhaal gaat? Dan kan ik koortsachtig gaan typen en wil ik liever niet stoppen. Moet mijn script bijna naar de uitgever? Dan maak ik lange dagen om het verhaal af te krijgen en het commentaar van mijn proeflezers te verwerken. Dus een gemiddelde schrijfdag? Nee, die ken ik niet.

Heb je een schrijfritueel? Zo ja, kun je het eens beschrijven? En zo niet, zijn er dan bijzonderheden die typisch zijn als je aan het schrijven bent?

Een echt ritueel heb ik niet. Ik schrijf het liefst op de bank (in mijn schrijfhoekje) waar ik uitzicht heb op de tuin. Is mijn zoon in de kamer aan het gamen? Dan ga ik nog weleens naar mijn slaapkamer om op bed te zitten schrijven. Als ik in de echte schrijffase zit, dan is muziek een must. Het verschilt per boek waar ik naar luister. Zo luisterde ik tijdens het schrijven van Faye en Sean bijvoorbeeld alleen naar The Luck (een Londens duo), waarmee ik ook contact had over inhoudelijke zaken voor dit boek. En met Zoektocht terug luisterde ik veel naar klassieke muziek. Het houdt me in een bepaalde sfeer, denk ik. En het inspireert me enorm.

Welke boeken liggen er op jouw nachtkastje?

Op dit moment liggen er drie Franstalige feelgoods: ‘La librairie des rêves suspendus’ van Emily Blaine; ‘Love in Provence’ & ‘Love me if you Cannes’ van Tamara Balliana. Deze Franse schrijfsters heb ik onlangs ontdekt. En dan ligt er nog een Engelstalige feelgood: ‘Truly, Madly, Like me’ van Jo Watson. Van deze schrijfster heb ik al een aantal boeken gelezen.

Welk boek heeft veel indruk op je gemaakt en waarom?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik ze gelezen heb, maar een aantal biografieën in het bijzonder hebben veel indruk gemaakt. Als ik eentje moet noemen, kies ik voor: Marie-Antoinette (Franse koningin) van Hortense Dufour.

Als ik een van mijn eigen boeken hierbij mag noemen, kies ik voor ‘Ik hou je vast’ vanwege het ingrijpende onderwerp.

Je bent overgestapt van Ellessy naar Zomer en Keuning, was dit een grote verandering voor je?

Ja, enorm! Zomer & Keuning is groter, dus ik kreeg er ineens veel meer lezers bij! En verder zijn er overal voor- en nadelen over te noemen. De lijntjes bij Ellessy waren korter en ik had bijvoorbeeld rechtstreeks contact met de vormgever. Dat is bij Z&K niet zo, alhoewel ik wel mijn ideeën voor een cover kwijt kon, waar ook naar geluisterd werd. En met ‘Ik hou je vast’ was ik nog meer bij het ontwerpproces betrokken. Het stelletje op de cover is nu ook echt ‘mijn’ stelletje 😊 en dat maakt het boek nog specialer voor mij.

Tot slot: welke tip heb je voor beginnende schrijvers, met de kennis die je in de afgelopen jaren hebt opgedaan?

Schrijf wat je zelf graag leest! Schrijf waar je van houdt! Dat maakt niet alleen het schrijfproces leuker (helemaal als je het boek vlak voor verschijnen tig keer moet lezen) maar als jij van je verhaal houdt, zijn er vast nog meer mensen die ervan zullen houden.

Lieve Marina, ontzettend bedankt voor je tijd en de leuke antwoorden. En voor al die mooie boeken die je hebt geschreven! ♥

De winactie bij dit artikel is gesloten. De winnares, Ellen, heeft inmiddels bericht gekregen!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.