Waar wil je lopen: op eieren of op wolkjes?

Waarom zou je op eieren blijven lopen, als het ook op wolkjes kan?

Op eieren lopen

Lange tijd liep ik op eieren. Bij verschillende mensen in mijn omgeving had ik heel sterk het gevoel dat de schoen ergens wrong. Waar en waarom was me onduidelijk. Maar intuïtief wist ik dat ik het goed aanvoelde. Een gevoelig karakter in combinatie met een menselijke dosis onzekerheid kunnen je behoorlijk bezighouden.

Anders is oké!

Ik vroeg me echt af wat ik zo anders deed, het hield me lange tijd bezig. Inmiddels heb ik daar weer veel nieuwe inzichten in gekregen en ik schreef het al eens eerder in mijn blog anders is oké: anders hoeft niet per se verkeerd te zijn. Als mensen mij niet leuk of aardig vinden, wil dat niet per definitie aan mij liggen.

Natuurlijk ben ik ook irritant

Ja, ik heb zeker karaktertrekken die een ander wellicht irritant vindt. Maar dat is andersom net zo. En wat dan nog? Moeten mensen exact hetzelfde zijn? Moet je altijd maar op eieren lopen, ja-knikken of gewenst gedrag vertonen? Ik denk dat de wereld dan heel erg saai zou worden.

Grenzen aangeven en naar binnen kijken

Laat ik mijn verhaal verduidelijken aan de hand van twee situaties waarin ik me niet prettig voelde. In het eerste geval heb ik duidelijk mijn grens bepaald. Dat was ontzettend moeilijk en ging niet zonder slag of stoot. Als je al jaren hetzelfde patroon volgt en je schikt naar anderen, omdat zij dat van je verwachten, komt er een moment dat dat klaar is. Wat hierin ook meespeelt is dat ik zelf continu in beweging ben. Ik lees veel over persoonlijke ontwikkeling, zoals het boek De Fontein, dat gaat over familiesystemen en alles wat daaruit voortvloeit. Uit dat boek leer ik zó ontzettend veel. Maar ook gesprekken met Etienne, mijn moeder en mijn vriendinnen zijn heel waardevol. We leren allemaal iedere dag nieuwe dingen en dan is het mooi om dat met elkaar te delen. Ik heb ook ontdekt dat je op het moment dat je zelf groeit en ontwikkelt, bepaalde patronen en valkuilen steeds duidelijker herkent. En in mijn geval durf ik die steeds beter te doorbreken.

“Is er iets?”

Ik durf daarnaast (steeds vaker) recht op de man af te vragen of er iets speelt, als mijn onderbuik me dat vertelt. Waar ik vroeger dan of meteen vol in de aanval ging of me als een bang vogeltje, pleasend en wel, opstelde, vraag ik het nu. Vaak kun je daar heel veel mee ophelderen. Zo veel irritaties, ongemakkelijke situaties en verwijderingen zijn gebaseerd op onbegrip, aannames en verwachtingen. En oordelen, veel oordelen. Dat raakt me diep, want het maakt zo veel kapot. Een gesprek aangaan vind ik lastig, ik doe dat echt met verhoogde hartslag en een dikke knoop in m’n maag. Toch moet ik het doen, omdat ik mezelf anders helemaal gek maak. Ik zit er namelijk niet vaak naast met mijn onderbuikgevoel. Dus wat er dan gebeurt is dat ik dag in, dag uit met een rotgevoel blijf lopen, vanwege de onwetendheid en het sterke gevoel dat er dingen spelen die niet uitgesproken worden.

Richt je op de gewenste situatie

Ik leerde vorig jaar van een lieve vriendin om mijn aandacht en energie te richten op de gewenste situatie. Daarmee kan ik situaties een andere vibe geven. Ik zal je eerlijk zeggen: dat is verdomd lastig! Ik wil gewoon graag dat het goed gaat met de mensen om me heen. Dat betekent dat ik dan ook m’n best doe om eventuele issues uit de lucht te halen. De ene keer pakt dat goed uit, maar een andere keer hoor ik: “Ik kan niks met wat jij allemaal zegt, ik herken het niet, dus het zal wel niet over mij gaan.” Daar zit je dan met je goede wil en intenties om dingen beter te maken, positief te benaderen en vooruit te willen kijken.

Wijsheid komt met de jaren

Hoe ouder ik word, hoe meer ik leer en ontdek dat ik bij mezelf en mijn eigen gevoel mag blijven. Klinkt misschien zweverig, maar het is eigenlijk heel simpel. We hebben altijd geleerd om ons aan te passen aan anderen. Thuis, op school, op je werk en ga zo maar door. Dan krijg je dus allemaal mensen bij elkaar die op de ander gericht zijn. Stel je eens voor wat er gebeurt als we allemaal dicht bij onszelf blijven? Als we durven te staan voor wat we belangrijk vinden? En nee, je hoeft geen egoïst te worden die alleen maar aan zichzelf denkt. Als je dicht bij jezelf blijft, kun je er ook voor een ander zijn. Je verspilt dan namelijk geen energie meer aan pleasen, aanpassen en doen wat van je verwacht wordt. Als we dit allemaal met liefde doen en accepteren dat een ander gewoon hartstikke oké is zoals ie is, ziet de wereld er een stuk mooier uit. En is het gedrag van een ander een keer niet oké? Dan spreek je het uit. Vanuit jezelf, benoem je eigen gevoel en houd verwijten buiten de deur. Benoem hoe je het graag zou zien en luister naar de ander. Of kies ervoor om het los te laten en de ander te accepteren zoals hij is. Dat brengt vaak ook rust. Echt, het haalt zoveel angels weg, geloof mij.

Op wolkjes lopen

Ik kan hier echt uren over mijmeren en filosoferen, omdat ik het gewoon zo interessant vindt hoeveel kracht we in onszelf hebben. En hoe ingewikkeld we het leven soms maken. Schrijven helpt me om al die gedachten te ordenen en ik weet inmiddels ook dat ik veel van mijn lezers ermee inspireer en help. Dat vind ik echt geweldig en ik ben er trots op. Sterker nog: ik loop steeds vaker op wolkjes en dat is heerlijk!

Hoe ga jij om met situaties waarin je je niet prettig voelt? Durf jij jezelf uit te spreken of krop je het op?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.