Als bourgondiër ga ik regelmatig uit eten. Het was dan ook even omschakelen toen in maart de horeca werd gesloten. Geen terrasjes meer, niet meer even een borreltje drinken met vriendinnen of lekker een hapje eten met mijn mannen. Toen werd aangekondigd dat de horeca op 1 juni weer open mocht stond ik gek genoeg niet meteen in de startblokken. Hoe dat zit en wat ik van het eerste horecabezoek vond vertel ik je in deze blog!

Van druk sociaal leven naar huismus

Het was even omschakelen, van een druk sociaal leven vol afspraken naar een leven als huismus. Ik heb dan ook echt wel even wat tijd nodig gehad om de boel te reorganiseren, zowel thuis als in mijn hoofd. Al gauw ontdekte ik iets opmerkelijks: ik vind het heerlijk om thuis te zijn. Met mijn twee mannen is het nooit saai en we wonen op een heerlijke plek. Die plek heeft een fijne tuin en genoeg plek voor ons drietjes. We bestelden af en toe wat lekkers bij verschillende restaurants, zoals de spareribs van de Twee Heeren. Dan speelden we thuis restaurantje, zoals Laurens dat zo mooi beschrijft.

Het hele corona-gebeuren hakte er flink in. Ik kwam niet meer in de supermarkt, deed alleen de hoognodige boodschapjes bij de lokale winkels en was verder vooral thuis. Naarmate de tijd vorderde durfde ik iets meer. maar toen 1 juni werd aangekondigd als openingsdatum voor de horeca was ik niet meteen klaar om het terras op te duiken.

De eerste keer op het terras na de lockdown

Ik maakte na een tijdje twee reserveringen. Eentje op 12 juni en eentje op 13 juni. De ene bij een fijn restaurant om de hoek van ons huis, de andere op onze trouwlocatie, Landgoed Heerdeberg. Beide plekken ken ik goed. Ik vond de drukte van de stad nog een stap te ver, nadat ik eerder even voor een boodschap in de stad was en na een uur doodmoe aftaaide. Handjes ontsmetten, rechts houden, spooklopers ontwijken en al die andere mensen die geen afstand hielden: ik raakte er helemaal van in de war. Maar goed, dat terzijde, ik had twee reserveringen gemaakt en keek ernaar uit!

Op de vrijdagmiddag van 12 juni haalde ik Laurens uit school en we besloten spontaan om op het terras van een lunchroom in het dorp neer te ploffen. Het terras was heel ruim opgezet en daardoor een goede plek om te beginnen. Er zaten maar een paar tafeltjes. De bediening was heel lief en behulpzaam en ik voelde een last van mijn schouders af vallen. Gek eigenlijk, hoe snel iets wat altijd normaal was, ineens zo verwarrend en ingewikkeld kan worden. Laurens was dolgelukkig: “Oh mama, eindelijk zitten we weer bij een restaurantje, ik heb het zo gemist!” Hij glunderde van oor tot oor en ik daardoor ook.

Uit eten met anderhalve meter

Die avond stond een etentje met vriendin en businessbuddy Kim gepland. We hadden bewust voor het restaurant hier om de hoek gekozen, omdat je daar heerlijk kunt eten, er alle ruimte is én we de locals graag supporten. We zaten op het terras en dat was heel fijn. Alle ruimte, relaxte sfeer, goed eten en een lekker wijntje erbij. Toen we later getrakteerd werden op een wolkbreuk konden we zonder problemen naar binnen verkassen. Overal was netjes rekening gehouden met de afstand en de hygiëne. Het viel me echt ontzettend mee en ik vroeg me af waar ik me zo druk om had gemaakt.

De dag erna aten we bij Landgoed Heerdeberg, waar het terras ook ruim was opgezet, er duidelijke instructies golden en iedereen zich daaraan hield. Zo fijn! We genoten met zijn drietjes op die voor ons zo bijzondere plek, dit keer met een extra feestelijk tintje vanwege onze 9 jaar verkering. ♥

Met gezond verstand kom je een heel eind

Hopelijk kunnen we steeds meer dingen doen zonder continu bang te zijn om te dicht bij iemand te komen. Of om raar aangekeken te worden als je niest of hoest in het openbaar. Met gezond verstand kom je al een heel eind. Ben je ziek? Blijf dan thuis. Dat etentje kan een andere keer ook wel. Hou je aan de regels van de horecaondernemers. Ze doen het niet om ons te pesten, maar omdat het ze is opgelegd. De boetes die ze krijgen zijn niet mals en ze hebben al zo ontzettend veel klappen gehad. Dan is het een kleine moeite om je zolang het nog moet aan de regels te houden, zodat al die horecaondernemers ook straks weer klaar kunnen staan om ons te ontvangen.

Voorlopig hebben we geen nieuwe etentjes meer gepland, onze eigen Jardinië is minstens zo fijn om te vertoeven tijdens deze zomerse dagen. ♥

Ben jij alweer naar een restaurant geweest sinds de horeca weer open is?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

2 Reacties

  1. Ik ging al bijna nooit naar de horeca en nu durf ik niet goed. Het gekke is dat ik júist nu wel soms langs terrasjes kom en zin krijg om er te gaan zitten. Ook een beetje om de lokale horeca te steunen;). Fijn dat het bij jou zo meeviel. Ik herken wel wat je zegt over die onduidelijkheid en dat je dan uiteindelijk na een uurtje in de stad bekaf bent.

  2. Sarah Verdienen Antwoord

    De lockdown was verschrikkelijk. Ik ben blij dat het eindelijk voorbij is!

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.