Sinds half maart zitten we in zo’n andere realiteit dan we ons met oud en nieuw voorstelden. Inmiddels hebben we onze draai aardig gevonden en vertel ik graag over de dingen die deze bijzondere periode van thuisisolatie een stuk mooier maken!
In deze blog:
Onze voortuin
Toen we een paar jaar geleden een bankje in onze voortuin zetten, keken sommige mensen daar gek van op. Het is toch meer iets wat je veel ziet in volksbuurten zullen we maar zeggen. Maar! Nu blijkt dat bankje heel goed van pas te komen. Onze voortuin is vrij ruim, waardoor we er prima met 1,5 meter afstand kunnen zitten. Sinds een paar weken staat er ook een minibieb op de stoep. Hierdoor heb ik regelmatig contact met passanten en buurtgenoten, dat is zo gezellig! Naast deze sociale contacten is de tuin nog ergens heel goed voor…
Borrelen!
Met onze overburen borrelen we regelmatig. Normaal doen we dat aan de eettafel of in een van onze achtertuinen. Nu kan dat allemaal niet en blijkt onze zonnige voortuin een goede oplossing. We kunnen dan met gemak op afstand zitten (liever 2 meter zelfs) en iedereen neemt zijn eigen hapjes en drankjes mee, zodat we niks van elkaar hoeven te gebruiken. Allebei onze gezinnen bestaan uit 3 personen, dus geen bomvolle voortuin met tientallen mensen, mocht je het nummer van handhaving al aan het zoeken zijn. 😉
Op vrijdagmiddag om 16.00 uur strijk ik neer op een stoel of bank voor de wekelijkse vrijdagmiddagborrel met Charlotte, Kimberly en Monique. Zo’n anderhalf tot twee uur praten we elkaar even bij, al dan niet vergezeld door onze kinderen. 😉 Meestal nogal chaotisch, maar vooral heel erg gezellig! De meesten van ons hebben het al opgegeven om daarna nog een uitgebreide maaltijd op tafel te toveren…
Contact met lieve mensen
Net als zo veel andere mensen hadden we veel leuks op de planning staan voor dit voorjaar. Etentjes, lunches, festivals, theater… Het mooie van al die lege agenda’s is dat we nu (veel meer) tijd voor elkaar hebben! Zo bel ik regelmatig met mijn vriendinnen, appen we er op los, sturen we regelmatig kaartjes en heb ik overall het idee dat we veel meer naar elkaar omkijken. Dat is fijn en dat voelt veilig en vertrouwd. Ik denk ook dat het -vooral voor mensen die altijd heel druk, druk, druk zijn – een moment van bezinning is. Klinkt misschien cheesy en zweverig, maar dit is het moment om de balans op te maken. Waar besteedde je voor de crisis je tijd aan? En kreeg je daar energie van of deed je dat omdat je je verplicht voelde? Welke activiteiten mis je nu helemaal niet? Dit is het moment om banden aan te halen en je leven eens goed onder de loep te nemen.
Videobellen to the max!
Mijn moeder woont 185 kilometer bij ons vandaan. Even op bezoek gaan is er normaal ook niet bij en nu helemaal niet. Ja, we kunnen naar Dordrecht rijden en dan? Onder het balkon gaan staan en zwaaien? Een blokje om op 1,5 meter afstand in de binnenstad? Praktisch een hele uitdaging en daarom hebben mama en ik samen besloten om het niet te doen. Wat we wel doen is videobellen. Iedere dag. Zij leest Laurens voor en hij leest haar voor. Daarna klets ik nog even met haar bij. Het is inmiddels zo’n vertrouwd onderdeel van onze dagelijkse routine geworden, dat het voelt alsof ze heel dichtbij is. Als ze om de hoek woonde zou ze regelmatig in de voortuin zitten, dat weet ik wel zeker!
Ook blijkt het videobellen ideaal met vrienden. Met onze groep hebben we vorige week via Skype een online pubquiz gedaan. Volgende week houden we een quiz over de groep zelf. Zo leuk om op die manier toch samen te zijn, zonder oppas te hoeven regelen of daarna nog in de auto naar huis te hoeven stappen. We worden stiekem gewoon allemaal oud en vinden deze manier van sociaal doen wel lekker comfortabel…;)
Mensen verrassen!
Ik ben er sowieso al dol op om mijn lieverds te verrassen, daar heb ik geen coronacrisis voor nodig. Nu is de behoefte wel een stuk sterker. Zo heb ik al bloemetjes gestuurd naar hardwerkende helden, hebben we een vriendin verrast op de dag dat eigenlijk haar vrijgezellenfeest zou zijn en brachten we paaseitjes rond bij de buren. Kleine gebaren, die zo veel moois brengen. Een glimlach, daar doe ik het voor! Het liefst zou ik elke dag wel iemand verrassen, maar dan zou ik failliet gaan. Gelukkig kan een appje of een kaartje ook al voor die grote glimlach sturen. Of een praatje als iemand staat te neuzen in de bieb. Zo kwam er laatst een mevrouw om nieuwe boeken te halen voor haar moeder. Even later fietste ze terug om een bakje aardbeien voor ons neer te zetten. Zo lief vind ik dat!
Heel veel tijd om te lezen
Ook lees ik weer lekker veel! (check hier mijn recensies) Dat is zo ontspannend! Ik probeer minder op mijn telefoon te zitten (wat regelmatig jammerlijk mislukt, maar hé, de intentie is er!) en kruip graag met een boek op de bank of vroeg in bed. In het begin van de crisis vond ik het moeilijk om me te concentreren, inmiddels gaat dat weer lekker! Afgelopen week las ik 3 boeken uit. 😉
Last but not least: heel veel tijd samen
Als laatste, maar zeker niet onbelangrijk! We zijn ontzettend veel samen. Etienne werkt nog wel 2 of 3 dagen op kantoor, maar daarnaast zijn we met zijn drietjes. Dat betekent heel veel knuffelen, lekker koken en eten. Samen vroeg in bed kruipen en elke week 1 (of meer) James Bond film kijken. Overdag wat bakken, knutselen of een spelletje. Lau blijkt dus heel goed te zijn in Rummikub, niet de kinderversie, maar de old skool volwasseneneditie! Toren van Pisa en Smart Farmer zijn ook nog steeds goed voor heel wat speelplezier. Zo leuk om dat samen te doen! Niet alles is goud wat er blinkt, hier wordt ook gemopperd (lees gekrijst), gehuild en geworsteld met de nieuwe balans. Dat laatste gaat steeds beter, ik vertel er meer over in onderstaande video!
Tot zover deze update, ik ben benieuwd hoe het met jou gaat! Herken je mijn verhaal?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
2 Reacties
Mooi om te lezen. En ik merk ook dat digitaal contact deze weken veel intensiever is. Neemt trouwens niet weg dat ik mijn familie echt heel erg begin te missen.
Pingback: En toen liet ik me testen op corona... - Breg Blogt