Persoonlijke update: hoe gaat het in huize Breg Blogt?

Joe! Misschien had je het al in de gaten: ik was even onder de radar. De hele toestand rondom corona en de thuisisolatie is me niet in de koude kleren gaan zitten en ik had even tijd nodig om te acclimatiseren. Ik wil je graag vertellen hoe het met mij en de mannen gaat.

Een achtbaan van emoties

Het moment waarop ik me realiseerde dat er grote veranderingen aan zaten te komen, was donderdag 12 maart. Ik had een afspraak gehad in de stad en liep daarna nog een rondje. Op mijn maag drukte een zwaar gevoel, maar wat het precies was kon ik niet duiden. In de bus naar huis luisterde ik naar de persconferentie van de minister-president. Tranen zaten hoog en het besef kwam binnen. Er ging de komende tijd een hoop veranderen. Toen een paar dagen later werd aangekondigd dat de scholen gingen sluiten moest ik even omschakelen. En met mij nog vele anderen. Het was een achtbaan van emoties.

Hoe bevalt de thuisisolatie?

Heel eerlijk: ik vind het bij vlagen behoorlijk zwaar. De laatste keer dat ik 24/7 met mijn kind samen was (met uitzondering van vakanties) is 5,5 jaar geleden. We moeten aan elkaar wennen en dat heeft tijd nodig. Na twee weken kan ik zeggen dat het de ene dag beter gaat dan de andere. En weet je? Dat is helemaal oké! Dat laatste zag ik niet direct in, met de nodige worstelingen, nervous breakdowns en ruzies tot gevolg. Ik heb ook heel wat donkere dagen gekend de afgelopen weken. Mede daardoor heb ik even afstand genomen van de apps van Facebook en Instagram. Ik kreeg zo onwijs veel prikkels te verwerken en daar was simpelweg geen plek voor. Ik omschreef het als: ‘Het is alsof mijn brein een gastric bypass heeft gekregen en er daardoor veel minder ruimte is dan voorheen, terwijl er wel de normale hoeveelheid informatie in wil.’ Dat voelde niet fijn en ik ken mezelf inmiddels goed genoeg dat ik op zo’n moment maatregelen moet treffen. De lijn tussen een dipje en wegzakken in een donker gat is bij mij een kwetsbare. Als ik kan voorkomen dat ik die grens overschrijd doe ik dat natuurlijk met alle liefde.

Vorige week werd ik ‘s avonds ineens hartstikke ziek. Ik hield niets meer binnen en heb tot diep in de nacht overgegeven. Mijn lijf zat in een soort crisis-stand: alles moest eruit! Wat een hel. De volgende dag was ik nog wat gammel en 24 uur nadat het begon leek het alsof er niets was gebeurd. Ik zag dit als een serieuze waarschuwing en trapte op de rem. De dag daarna kleedde ik me weer mooi aan, deed mijn haar en make-up en ging vol goede moed naar kantoor op zolder. Ik geloof er heilig in dat ik zelf -tot op zekere hoogte- invloed kan uitoefenen op hoe ik me voel. Ik ben nou eenmaal gevoelig voor de donkere kant en emoties. Door mezelf niet te veel druk op te leggen en genoeg te ontspannen komt het allemaal goed.

Hoe combineer thuisisolatie met mijn werk?

Vlak voor de crisis uitbrak had ik nog een grote opdracht voor Bregje Boer binnengehaald. Daarnaast lopen er nog een groot project en wat kleinere klussen. Dikke prima zou je zeggen en ik ben er ook zeker heel dankbaar voor, zeker in een tijd waarin nieuwe opdrachten helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn! Maar de planning die ik had gemaakt om beide projecten begin april op te leveren moest ik toch echt herzien. Die was namelijk gebaseerd op mijn normale werkweek, waarin ik minimaal 20 uur aan mijn bedrijven kan besteden. Die 20 uur zijn nu volledig weggevallen, waardoor het puzzelen begon. En de stress. Want, daar schreef ik al eerder over, ik heb nog last van restjes conditionering uit het bedrijfsleven. Ik moet daardoor nogal veel van mezelf, omdat ik denk dat het zo hoort. Wat bullshit is, want ik ben tenslotte de baas over mijn eigen werk en niemand anders. Enfin, hier was ook even de nodige aanpassing nodig. Na gesprekken met Etienne, overleg met opdrachtgevers en vooral ook een strenge speech aan mezelf, realiseerde ik me dat ik doe wat ik kan. Ik werk elke dag een paar uurtjes, soms 1, soms 5 en blijf zo in beweging. Want grote projecten zijn supertof, maar ook groot. En dan loop je ‘t risico dat je ze groter gaat maken dan ze eigenlijk zijn. Dus hak ik alles in stukjes en werk elke dag een stukje van de berg weg.

Hoe zit het met mijn blog?

Mijn blog is hier wel een beetje de dupe van geworden, want ik had geen tijd om inspirerende blogposts te schrijven. Na twee weken thuisisolatie begint het weer te kriebelen en ga ik langzaam weer artikelen plaatsen. Zo blijf jij als (trouwe) lezer op de hoogte van het wel en wee hier in huis én inspireer ik je misschien nog met leuke boekentips, recepten en andere ideeën. Ik houd geen vaste planning aan, maar kijk wat haalbaar is en waar ik zin in heb. Dat kan de ene week één artikel zijn, de andere week zijn het er misschien 4. Pin me er in ieder geval niet op vast.

Thuisonderwijs: da’s topsport!

Vorige week belde Laurens zijn juf ons op om te vragen hoe het ging. Ik zei tegen haar: ‘Ik heb je al vaker gezegd hoeveel bewondering ik voor je heb, maar na 2 dagen thuisonderwijs was die bewondering vertienvoudigd!’ Echt, het is even wennen geweest. Laurens moest zijn draai vinden en riep regelmatig uit dat hij onze school maar een stomme rotschool vond. Met een rotjuf. Au! We hebben geen strakke schema’s en leven bij de dag. Dat blijkt voor ons alle drie het beste te werken. Van de juf hebben we een weekschema gekregen, waarop voor iedere dag een taakje staat. Dat is goed te overzien voor zowel ons als de kleuter. Hij mag zelf kiezen wanneer hij het taakje doet en dat gaat goed. Daarnaast kan hij op de laptop nog oefeningen doen, zoals lezen, woordspelletjes en nog veel meer. Een groot succes, want zo vaak speelt hij niet op de laptop. Al met al hebben we na twee weken onze draai nu wel gevonden en dat brengt rust in huis.

Hoe is het voor Laurens als enig kind?

Laurens is een heel sociaal mannetje dat ontzettend blij wordt van school en zijn vriendjes. Dat valt nu allemaal weg en dat is pittig voor hem. Hij heeft geen broertjes of zusjes waar hij mee kan spelen of zich op af kan reageren. Gelukkig kan hij wel videobellen en dat doen we dan ook regelmatig met een aantal van zijn vriendjes. Daarnaast wandelen we elke dag (hoera voor de zon!!), waarbij we regelmatig voorbij de huizen van zijn vriendjes komen. Even zwaaien en gek doen en hij kan er weer tegenaan. Iedere avond videobelt hij met mijn moeder, die hem voorleest en hij leest haar dan ook een paar woordjes of zinnetjes voor. Heel dierbaar en fijn dat dit kan. Hij maakt zich wel al zorgen over zijn verjaardag en kinderfeest, eind mei. We houden de moed erin en hopen dat we tegen die tijd misschien wel weer op pad kunnen. En anders krijgt hij, zodra het weer kan, een knalfeest van ons. Vorig jaar viel zijn verjaardag ook al in het water vanwege onze bruiloft, dus een feestje heeft hij nu wel verdiend!

Werkt Etienne ook thuis?

Etienne heeft een vitaal beroep en kan daarom niet 100% thuiswerken. Deze en vorige week werkte hij twee dagen op kantoor en was hij drie dagen thuis. Dat scheelt voor mij al een heleboel, want zo kunnen we de taken een beetje verdelen. Als hij werkt houd ik Laurens bezig en andersom. Zo hebben we ook af en toe even een moment voor onszelf. De een gaat soms even een rondje wandelen, de ander (ik, uiteraard) duikt een uurtje in bad. In de avonden kijken we samen een serie, videobellen met vrienden of doen ‘n spelletje. Hoewel ik een enorm sociaal dier ben, blijk ik prima te gedijen bij deze kleine wereld met weinig verplichtingen. Ik denk zelfs dat ik me straks weer moet leren aanpassen aan de omgang met andere mensen. 😉

SAMEN STAAN WE STERK

Ik ben ongetwijfeld van alles vergeten te vertellen, maar na bijna 1500 woorden leek me dit wel even genoeg. Heb je vragen over hoe wij bepaalde dingen aanpakken, doen of ervaren? Stel ze dan gerust, ik beantwoord ze met alle liefde!

Tot slot nog een dikke shoutout naar alle single parents out there, wat een klus moet dat zijn als je het niet kunt verdelen. You rock! En nog zo’n dikke shoutout naar alle helden met vitale beroepen in de zorg, logistiek, bij de overheid, in winkels en ga zo maar door, die zich zes slagen in de rondte werken om te zorgen dat we samen dit virus een halt toe kunnen roepen. Het is een enorme kluif, maar we doen het toch mooi samen! Ik hoop van harte dat jij en je dierbaren oké zijn en ik wens je alle goeds! ♥

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.