Column: tussen de schuifdeuren

Vanaf de gang klinkt gegiechel en gestommel. ‘Mensen? Mensen? Jullie moeten klaar gaan zitten! De band begint zo!’

We zitten met de volwassenen aan tafel, terwijl er op de gang druk overlegd wordt. De deur gaat open en daar staat de manager van de band. ‘Dames en heren, dit is de gitaarband! Applaus!’
Twee verklede mannetjes stormen de woonkamer binnen, terwijl ze zich woest uitleven met een speelgoedgitaar en een nep-microfoon. Vooraf vroeg mijn kleuter ons om een ‘wock’ plaat op te zetten, oftewel rock.

Terwijl ik naar dit schouwspel kijk, dwalen mijn gedachten af naar mijn eigen jeugd. Op ieder familiefeestje was het raak: een optreden door de kinderen. We verkleedden ons, studeerden dansjes in en kibbelden over de keuze tussen Michael Jackson en Madonna. De volwassenen zaten ondertussen beneden aan de borrel. Op het moment dat wij klaar waren om op te treden, moesten ze allemaal hun onverdeelde aandacht op ons richten. Wat volgde was een chaotisch tafereel vol danspasjes, gegiechel en playback. Rode konen en glinsterende ogen maakten het feest compleet. Ik weet nog zo goed hoe ik me dan voelde. Laat opblijven, verkleden, grapjes maken en een show opvoeren, ik vond het geweldig.

In mijn herinnering was mijn laatste optreden ‘tussen de schuifdeuren’ rond mijn vijftiende. Met een vriendin gaf ik een spetterende performance weg van The time of my life uit de film Dirty Dancing. Aan de ene kant waren we te cool en te oud om dit nog te doen, aan de andere kant wilden we zo graag weer eens de show stelen.

Terwijl ik zo zit te mijmeren over mijn eigen jeugd, zie ik de glinsterende oogjes en de rode wangen van mijn eigen kleuter. Er valt geen scherpe foto van te maken, zijn enthousiasme laat hem stuiteren alsof hij net een zak gummibeertjes opheeft. Wat een feest.

Wat is het toch bijzonder hoe de geschiedenis zich herhaalt. Ik ben dankbaar dat hij neefjes en een nichtje heeft om deze herinneringen mee te maken. Ik hoop dat hij later zelf net zo glunderend naar zijn eigen kind(eren) mag kijken, terwijl ik dan als oma stiekem een traantje van trots wegpink.

Heb jij ook van die fijne herinneringen, die zich nu herhalen bij jouw kind(eren)?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.