Persoonlijk: Even bijkletsen!

Zo, ga d’r maar eens lekker voor zitten. Ik vond het wel weer tijd om even bij te kletsen! Hoe gaat het nu de eerste maand van het jaar erop zit en alles weer een beetje normaal lijkt te worden? En hoe gaat het fysiek? En met Laurens?

Een relaxte start van 2020

Heb je dat ook, dat het nog steeds maf is om 2020 te schrijven? Ik bedoel, 1999 lijkt nog maar zo kort geleden! Ik ben het jaar heel relaxed begonnen. Na twee fijne weken kerstvakantie heb ik de boel qua werk weer opgepakt met verschillende kleinere projecten. Vanaf dit voorjaar wordt het weer een stuk drukker met grotere projecten, dus ik vond het ook wel fijn om even de tijd te nemen. Ik had het plan opgevat om in mijn vakantie “even” een nieuwe website voor Bregje Boer in elkaar te draaien. Dit mislukte jammerlijk en bleek veel complexer dan ik dacht. Dus wat deed ik? Ik besteedde het hele gebeuren uit! Odile heeft er inmiddels een prachtige website van gemaakt, die perfect past bij mij en mijn tekstbureau.
Ik kon ondertussen lekker veel blogs schrijven voor Breg Blogt. Al schrijvende merkte ik dat het een tijdje geleden was dat ik iets persoonlijks had gedeeld, dus hier zit ik dan. Te mijmeren over de afgelopen periode. Wat is er allemaal gebeurd?

Met de mannen naar Londen

Misschien had je het al voorbij zien komen: eind januari ging ik met mijn mannen een weekendje naar Londen. Het was echt onwijs leuk om deze stedentrip te maken met Laurens en Etienne. We hebben heel wat gelopen, veel gekletst en gegeten en genoten van de quality time met elkaar en onze vrienden. Ik verheug me nu al op het volgende tripje! Ik zal nog wel even geduld moeten hebben, want het eerstvolgende tripje dat we hebben geboekt is onze zomervakantie.

Hoe gaat het fysiek?

Vorig jaar nam ik je al mee in mijn reis naar een fysiek fittere Breg. Dankzij intensieve bekkentherapie is er zo onwijs veel veranderd. Die trip naar Londen en ons bezoek aan de Winterefteling had ik nooit kunnen doen in mijn oude situatie. Natuurlijk moet ik nog steeds goed opletten en balans houden, maar het feit dat ik nu al een of meerdere dagen kan lopen zonder ter aarde te storten is voor mij de hoofdprijs in de loterij. De nasleep is er nog steeds, maar zo veel minder intens. Ik kan je niet uitleggen hoeveel dat voor me betekent. Ik voel me zo vrij en dankbaar dat ik niet meer continu afhankelijk ben van mijn lichaam. Sterker nog, ik heb geleerd hoe ik veel beter met mijn lijf kan omgaan, waardoor ik zelf voor een deel grip heb op de pijn. Hoera!

Hoe zit ik in m’n vel?

Dat laatste zit ‘m vooral in hoe ik me mentaal voel. Ik schreef in mijn blog met de waardevolle inzichten van 2019 al dat ik een pittig jaar achter de rug heb op emotioneel vlak. Inmiddels merk ik dat het hele gebeuren een plekje heeft gekregen en dat er ruimte is voor vergeving, ook van mijzelf. Dat laatste was misschien nog wel het moeilijkste, want ik kan soms zó streng voor mezelf zijn! Op het moment dat ik me realiseerde dat ik nu echt dingen loslaat, voelde ik me zo fijn! Het is het allemaal waard, omdat het me uiteindelijk alleen maar sterker maakt. Dat is iets wat ik jou ook wil meegeven: soms is loslaten ronduit klote en doet het heel veel pijn. Maar realiseer je dan dat jij uniek bent en dat je jouw leven maar één keer kunt leven. Vraag jezelf af of je dat wilt doen in een situatie die je verdriet doet of dat je door de zure appel heen wilt bijten en je leven op jouw manier wilt leiden. Soms is die appel wel enorm groot, maar ik ben ervan overtuigd dat je er altijd rijker en beter uitkomt. Tot zover deze speech van Doctor Phil Breg, we gaan door naar de reclame! 😉

Hoe is het met onze kleuter?

Over 4 maanden wordt onze kleuter gewoon ZES. Hallo, doe even normaal? Dan is hij dus geen kleuter meer, maar wat, gewoon een kind? Hoe dan ook, het is een heerlijk mannetje. Hij is relaxed, met af en toe een lekkere dramatische kleuterbui, nieuwsgierig, grappig en lief. Hij wil gelukkig ook nog heel vaak lekker knuffelen met z’n ouders en als je hem ergens blij mee maakt is het wel door hem te laten helpen. Met klussen, koken of de was vouwen, dat maakt hem niet zo veel uit. In Londen hebben we zo genoten van zijn nieuwsgierigheid en enthousiasme, hij bekijkt de wereld zo lekker onbevangen. Op school gaat het ook heel goed, hij heeft een leuke en fijne klas en bijbehorende juf en is daar als een vis in het water. Stiekem kijkt hij ook wel uit naar groep 3, al ben ik benieuwd of dat nog zo leuk is als hij dan niet meer mag spelen, maar meer moet gaan werken. 😉 Hij zit inmiddels bijna een halfjaar op zwemles en vindt het prachtig. Tijdens onze huwelijksreis durfde hij niet in het water te springen en nu springt, duikt en zwemt hij alsof het niks is. Iedere keer sta ik weer zo trots naar hem te kijken langs de kant. Kortom: het gaat gewoon hartstikke goed met hem en dat is heel fijn! <3
p.s.: to keep it real, hij kan ook gewoon stampvoeten als je de verkeerde sokken klaarlegt, te lang naar hem kijkt of niet ‘alsjeblieft’ zegt als je hem voor de zeshonderdste keer vraagt om iets op te ruimen. Dan ben je nooit meer zijn vriend en de stomste mama (of papa) van de wereld.

Onze plannen voor februari

Februari is nog hartstikke vers, het belooft weer een gezellige maand te worden! Gisteravond genoten we van een gezellige avond met de carnavalszitting in het dorp. Een avond vol muziek, sketches, leuk gezelschap en natuurlijk een paar biertjes! Je snapt wel dat ik deze post niet om 6.00 uur online heb gezet, want toen lag ik nog op één oor! Laurens is logeren en die halen we straks op als we uit eten gaan met de schoonfamilie. Verder staat februari in het teken van carnaval, waar we al reikhalzend naar uit kijken!
En: ik heb spontaan besloten om weer een nieuwe inzamelingsactie te starten! Je kunt hier alles over lezen in onderstaand Facebookbericht! Woon je in (de buurt van) Maastricht? Dan zou ik het echt te gek vinden als je iets komt doneren. Samen staan we sterk!

Zo, nu ben je weer een beetje bijgepraat! Hoe gaat het met jou?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.