Column: Faalhaas

‘Het wordt helemaal niks zo, ik voel me een onwijze faalhaas.’ Moedeloos liet ik mijn hoofd in mijn handen zakken, nadat ik deze tekst naar mijn man appte. ‘Faalhaas? Hello no!’ appte hij terug.

Hij was nog niet klaar. ‘Je hebt al enorm veel voor elkaar gekregen. Je gemoed staat hier nu gewoon haaks op.’ De aanleiding van deze lichtelijke mental breakdown was een allesoverheersende vermoeidheid. Nog niet eens zo eentje waar je alleen maar van wilt slapen. Maar zo eentje waarvan je aan werkelijk alles gaat twijfelen en waardoor je het overzicht verliest. Het overzicht op wat? Nou, op het leven in zijn geheel zeg maar.

Ik had enorm drukke weken achter de rug. Een aantal deadlines, mijn inzamelingsactie en wat struggles in de persoonlijke sfeer. Zie het als een blender waar je maar dingen in blijft mikken. Als je die volgepropte blender dan op een gegeven moment tegen beter weten in toch aanzet, kun je de prut van het plafond en de plinten poetsen.

Nu nemen we allemaal wel eens te veel hooi op onze vork en flikkert er wel eens een bal in de soep. Niks mis mee. Ik vind het altijd wel verhelderend. Achteraf dan, want op het moment zelf vind ik er niks positiefs aan. Dan ga ik mezelf een faalhaas noemen. Terwijl ik dat niet ben. Op het moment dat ik die tekst naar mijn wederhelft stuurde, zat ik gigantisch te worstelen met een tekst voor een opdrachtgever. Ik wist dat mijn tekst niet het eindproduct zou worden, dus het hoefde niet perfect. Maar zelfs met niet-perfect kon ik niks, ik kon er geen soep van maken.

Ik wikte en woog en besloot om eerst door te werken aan de andere teksten van de klus. Die gingen wel lekker en dat gaf deze uitgewrongen doek wat moed. Ik dook vol goede moed nog een keer in de eerste tekst. Niks.

Ik wikte en woog nog een beetje en hakte een knoop door. Ik leverde het hele pakket op en vertelde eerlijk dat ik van het eerste verhaal geen soep kon maken. Wat denk je? Dat was geen enkel probleem. Sterker nog, mijn opdrachtgever erkende het en gaf aan dat er genoeg inhoudelijke experts waren die daar heel goed soep van konden maken.

Toen ik dat bericht las, een dag later, brak er een gigantische glimlach door en een last viel van mijn schouders. Streng zijn voor jezelf en goed willen presteren is één ding. Maar jezelf een faalhaas noemen en erger nog, het ook nog gaan geloven, gaat een brug te ver. Toen ik een dag later ook nog werd verrast met een prachtige bos bloemen en een chocoladeletter van diezelfde opdrachtgever wist ik: ik ben een tijger en bijt me vol liefde vast in mijn werk. Ik ben verdomd goed in wat ik doe en daar mag ik beretrots op zijn. Doei faalhaas, hallo schrijftijger!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.