Een healing? Dat is toch heel zweverig? En misschien zelfs een beetje eng? Eerlijk is eerlijk, ik had er ook de nodige vooroordelen over. Tot ik in gesprek kwam met mijn oud-collega Sandy en zij me vertelde over haar werk. Ik raakte er door geboeid en realiseerde me dat het helemaal niet zweverig of eng is. Een paar weken na ons gesprek hakte ik een knoop door: het was tijd om bepaalde blokkades op te ruimen en een healing was daar perfect voor.

Vol verwachting op pad naar mijn eerste healing

Op een zonnige maandagochtend rijd ik door het Limburgse Heuvelland naar Sandy toe. Ik ben behoorlijk nerveus. Wat kan ik verwachten? Lukt het wel om mij te healen? De laatste dagen rommelt het in mijn lijf, meer dan anders. Ik heb rugpijn, kreeg gisteren een spontane diarree-aanval en voel me een beetje meh. Zou het de spanning zijn voor vandaag?

Ontspanning als basis

Wanneer ik bij Sandy binnenstap, voel ik meteen de rust die er hangt. Ik mag lekker op de bank gaan liggen onder een dekentje. Kijk, daar hou ik van! We beginnen met een meditatie, om even rustig te aarden. Ik heb al ervaring met geleide meditaties, die ik vaak doe tijdens mijn mindfulness-lessen. Ik vind het heerlijk! Het is een moment om even tot rust te komen en de oneindige gedachtestroom in mijn hoofd een halt toe te roepen.

Een stortvloed aan tranen

Na een tijdje vraagt Sandy waar ik spanning voel in mijn lichaam. Ik geef aan dat mijn kaken vaak erg verkrampt zijn. Ik ben me daarvan bewust en probeer ze bewust te ontspannen, maar dit lukt niet altijd. Als we op dit moment bewust ruimte gaan creëren voor de emoties die achter die gespannen kaken zitten, voel ik dat er iets gebeurt in mijn lijf. Ik word verdrietig en voor ik het weet stromen de tranen over mijn wangen. Een beklemmend gevoel op mijn borst roept herkenning op, maar waaraan doet het me denken? Dat kan ik zo 1,2,3 niet zeggen. De tranen blijven stromen als Sandy me vraagt of ik het gevoel herken. Nog voor mijn hoofd wakker is, antwoord ik: ‘Aan het overlijden van papa,’ en ik huil nog harder. Het verdriet, dat ik daar blijkbaar veilig achter die stevige kaken had geplant, komt in volle hevigheid tevoorschijn. Ik vraag me nog zo vaak af of papa trots op me is. Of hij bij me is. En dan gebeurt er iets bijzonders. Sandy vertelt me dat hij daadwerkelijk bij me is en dat hij zo trots op me is, zeker nu ik mezelf durf te zijn. Dat hij vaak over mijn schouder meekijkt. En dat hij het soms zo moeilijk vindt dat hij er niet meer voor ons kan zijn.

Krak.

Dat was mijn hart

Kijk, je kunt erin geloven of je gelooft het niet. Dat is allemaal prima, ik geloof het in ieder geval wel. Ik hoor de emotie in Sandy’s stem als ze de boodschappen doorgeeft. Ik huil zachtjes door, tot mijn tranen vanzelf weer opdrogen. Een last valt van mijn schouders, nu ik weet dat het goed is zo. Ik kan er niets aan veranderen dat mijn vader nooit meer terugkomt. Het is heel normaal dat het verdriet er nog is. En meer dan dat. Er zit ook boosheid, onmacht en onbegrip. Waarom hij? Hoe zit dat met dat doodgaan? Waarom verdwijnen mensen gewoon op die manier? Dit zijn allemaal vragen die ik nooit kan beantwoorden. Emoties die er mogen zijn. Emoties die ik niet langer hoef te laten opsluiten achter de sterke tralies van mijn kaken.
Al een tijdje spookt mijn vader door mijn hoofd. Flarden van zinnen, vragen en anekdotes. Het gemis slaat me op onverwachte momenten in mijn gezicht. Ik had nooit verwacht dat hij tijdens deze healing zo sterk naar voren zou komen. Ik worstel de laatste tijd met wat andere dingen, waarvan ik geloofde dat dát de blokkades zijn die opgelost moeten worden. Niets is minder waar.

Het is oké zoals het is

Het grote verdriet, dat me nog steeds weleens de adem beneemt, mag er gewoon zijn. De belangrijkste man uit mijn leven is weggevallen en dat slaat een groot gat. Een gat dat je niet kunt opvullen, hoeveel schepjes je er ook ingooit. Je kunt wel de randjes van het gat wat polijsten. En af en toe liefdevol naar het gat kijken.

Mooie inzichten

We gaan nog even verder en terwijl ik me in een wereld tussen wakker en slapen bevind, gaat Sandy door met de healing. Ze voelt de spanning in mijn buik en benen en geeft aan dat ze daar niet bij voelde dat ze er dieper op in moest gaan. Dat die dingen zichzelf oplossen en dat ik daar niet teveel energie in moet stoppen. Als we later bespreken waar ik nog meer mee worstel, valt het kwartje. Ik heb geen controle over de gedachten, handelswijze en acties van anderen. Het is daarom ook zonde van mijn kostbare energie en liefde, om daar veel aandacht aan te besteden. Dit geeft me een heleboel helderheid en rust.

Een intense ervaring

Na twee uur stap ik ietwat beduusd in de auto. Mijn lijf is uitgeput, maar voelt tegelijkertijd lichter. Er zijn muren doorgebroken, die er al veel te lang stonden. Ik heb geleerd dat mijn verdriet er mag zijn, dat rouwen geen einddatum kent en dat ik de emoties die in mij zitten de ruimte mag geven. Dat hoeft niet altijd uit te monden in een tranendal, het kan van alles zijn.

De rest van de dag ben ik zo gaar als een klontje. Ik werk wat mails weg, rommel wat in huis, maar ben er niet bij. De tranen hebben hun sporen achtergelaten en ik weet dat ik mezelf nog wat tijd mag gunnen om dit te laten bezinken. In de wetenschap dat mijn lieve papa bij me is, zet ik de volgende stappen vol trots en met zekerheid: ik kom er wel.

Heb jij weleens een healing gehad? Wat vind je van mijn ervaring?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

3 Reacties

  1. Lieve Breg,
    Of het een healing is weet ik niet, maar ik ben een jaar of twee geleden begonnen met Jin Shin Yjutsu. In eerste instantie door iemand anders, later aan de hand van begeleide meditaties en zwlfstroomavonden. Ook dit zorgt voor het opheffen van blokkades en laat de energie weer goed door je lijf stromen.
    Ik leerde hierdoor bijvoorbeeld goed kennen als ik het leven weer niet verteerd krijg of als ik te veel op mijn schouders wil nemen.
    Als ik jou verhaal lees, zou ik zeker weten een healing willen proberen. Ik denk dat weggestopte emoties behoorlijk wat invloed hebben op hoe we ons voelen.

    Fijn dat het jou bevallen is. Dat je herkenning kreeg voor het verdriet dat er absoluut mag zijn rondom de dood van je vader.

    Dank voor deze bron van inspiratie.

  2. Pingback: Soms hoor ik je stem nog - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.