Column: Vruchtwater

Het is een van de weinige regenachtige dagen tijdens onze vakantie. Samen met de kleuter ben ik binnen in ons gezellige appartementje. Hij speelt met Lego en ik lig op zijn slaapbank, geveld door een slechte fibromyalgiedag. Het is knus en gezellig. Terwijl hij de mooiste fantasiefiguren bouwt met de kleine steentjes babbelen we wat. ‘Mama, ik woonde vroeger in jouw buik hè?’

Oké, daar gaan we, ik bereid me voor op de vraag hoe hij er dan uit is gekomen, maar het gesprek neemt een verrassende wending.

‘Ja lieverd, jij woonde vroeger in mijn buik. Weet je dat dat heel gezellig was?’, antwoord ik, terwijl ik de radertjes in zijn hoofd zie draaien.
Hij denkt even na voor hij weer begint te praten.
‘Ja, want ik was heel dicht bij jou.’
Stilte.
‘Maar hoe kreeg ik dan eten?’ vraagt hij daarna, terwijl hij me aankijkt met zijn mooie blauwe ogen.

Ik heb geen idee waar dit gesprek naartoe gaat en duik er vol overgave in.

‘Je kreeg eten van mij, via de navelstreng. Dat is een slangetje dan ons met elkaar verbond.’
Hij knikt en humt zijn vertrouwde hummetje als antwoord.
‘Hm-hm.’
Opnieuw is het stil voor hij weer begint te praten.
‘Had ik het koud in jouw buik?’
‘Nee schat, het was daar lekker warm, want je zwom de hele dag in het vruchtwater.’
Hij zet grote ogen op.
‘Kon ik toen al zwemmen?’
‘Ja hoor, je buitelde vrolijk rond in het water en hoe groter je werd, hoe minder ruimte je kreeg. Dan stak er af en toe een elleboog of een voet uit en dat voelde ik dan aan de buitenkant.’
Hij denkt weer even na en ik bewonder zijn knappe gezichtje. Het blijft toch een wonder dat je als mens een nieuw mensje kunt maken. En dan ook nog zo’n leuke, denk ik trots bij mezelf.

Hij kijkt me aan en ik zet me schrap voor de volgende vraag.

‘Hé mam, ik weet wat vruchtwater is!’
‘Oh ja? Wat dan?’
‘Dat is van dat water met fruit, dat we in de zomer altijd maken. Vind ik super lekker!’

Ik lach om deze heerlijke, kinderlijke wijsheid en geef hem een dikke knuffel. Zo wijs als hij is voor zijn vijf jaar, zo heerlijk kinderlijk onbevangen en creatief is hij ook. Terwijl ik zijn zoete geur opsnuif wens ik dat hij deze verfrissende blik op de wereld nog maar heel lang mag houden. ♥

credits uitgelichte afbeelding: Jacek Dylag on Unsplash