Yes! Het is maandag en dat betekent dat het normale leven weer aanbreekt. Terug naar de regelmaat die de afgelopen twee weken ver te zoeken was. Hoe gezellig ik het ook vind om samen vrij te zijn, na twee behoorlijk intensieve weken durf ik ook gewoon te zeggen: hoera! De vakantie is voorbij!

Zelfstandig ondernemer zonder kinderopvang

Sinds ik voor mezelf ben begonnen hebben we geen kinderopvang meer voor Laurens. Het lukt me vooralsnog prima om te werken tijdens schooltijd, waardoor we geen buitenschoolse opvang nodig hebben. Dat scheelt heel wat euries en ik vind de middagen met mijn kleuter ook gewoon gezellig. (En, ja, ik weet dat er kinderopvangtoeslag bestaat) Soms duik ik ‘s avonds nog even achter de laptop. Er is alleen een grote maarrrrr! Want omdat we geen opvang hebben, hebben we die ook niet in de schoolvakanties. Ja, ik weet dat je die wel kunt afnemen, maar dat is een prijzig gebeuren als je in de reguliere schoolweken geen opvang afneemt.

Dus, daar doemden ze op: twee weken meivakantie. Perfect timing, een paar weken voor onze bruiloft, waarna we wéér vakantie hebben. Etienne heeft nog niet zoveel verlofdagen opgebouwd dit jaar en die kon dus niet veel bijspringen. Stress? Nee, niet echt. Ik wist dat het onmogelijk was om veel werkuren in te plannen, dus maakte ik van de nood een deugd en vierde ook een beetje vakantie. Dankzij de oma’s en opa kon ik toch nog wat werken, waardoor de boel niet helemaal stil lag.

Het knaagt wel…

Klinkt allemaal heel relaxed toch? Ik zou in de weekends wat uren werken en verder genieten. En toen: Ding-dong! Stond er een flinke verkoudheid op de stoep. Joe, kom binnen, hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Zat ik daar mooi vier dagen te verzuipen in mijn eigen snot en gehoest. Met een hoofd vol watten kwam er maar weinig uit me, laat staan dat ik achter de laptop kon kruipen om te werken. Het bleef knagen en ik voelde me behoorlijk onrustig worden. Na vier dagen was ik er helemaal klaar mee, ik wilde zo graag weer iets gaan doen. Helaas pindakaas, dat was precies díe dag dat ik de hele dag kleuter-tijd had. Mijn lijf functioneerde nog maar voor 25% en ik was zo moe. Lichte paniek maakte zich van mij meester, de kleuter en ik lagen ook nog eens om elke scheet overhoop met elkaar. Toen kwam het moment dat ik me realiseerde dat ik daar geen drol mee opschoot. Hé, daar lichtte een gloeilampje op boven mijn hoofd…

Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat…

Deze wijze woorden van een lieve vriendin houden me altijd bij de les op momenten als deze. Ik maakte een bord met lekkere snacks, pakte de Memory erbij en dook in bed met de kleuter. Terwijl we genoten van komkommer, crackers en worstjes speelden we een paar potjes memory. Daarna keken we honderden oude foto’s van zijn babytijd op mijn telefoon en kletsten over van alles. De rust in mijn lijf deed me goed en ook mijn hoofd kalmeerde. We vonden het allebei fijn, merkte ik aan die knuffelkont die tegen me aan kroop. Tegen de avond was ik dan wel een natte dweil, maar wel eentje die de situatie had geaccepteerd. Morgen kon het alleen maar beter worden…

Het kwam goed…

De dag erna voelde ik me een stuk beter. De kou was inmiddels voor 95% opgehoepeld en ik had weer wat energie. Wat zeg ik, ik zat al om 8.00 uur achter de laptop om een uurtje te werken aan een nieuwe klus voor Bregje Boer Teksttovenaar. Daarna dook ik ook maar meteen de sportschool in, terwijl de mannen naar de kapper gingen. Daarna volgde de wisseling van de wacht. Verkering naar zijn werk en ik naar huis met de kleuter. We rommelden wat aan, ik dook even in bad en na een rondje boodschappen stond oma op de stoep. Ik plofte na het eten met een gerust gevoel achter de laptop om te schrijven, terwijl oma en de kleuter de grootste lol hadden met het Woezel en Pip yogaspel.

De dagen daarna wisselde ik werken, tijd voor mezelf en tijd met mama en mijn gezin af en ik voelde de balans terugkeren. Ik leerde hiervan dat ik me heel druk kan maken om situaties, maar als ik er niks aan kan veranderen, kan ik maar beter met de golven meebewegen. Wél heb ik met de roodharige hunk afgesproken dat we dit volgend jaar anders gaan doen.

Waar ik vroeger nog weleens met een knoop in mijn maag dacht aan de maandag, popelde ik dit keer aan de vooravond om weer aan de slag te gaan. Terug naar de regelmaat van school en werk. Terug naar mijn eigen wereldje van het toetsenbord, mijn gedachten en mijn werk.

Hoera! De vakantie is voorbij!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

1 Reactie

  1. Haha hier was de situatie soortgelijk. Was ook flink verkouden en we hebben heel veel met strijkkralen gespeeld ? Ze vond het uiteindelijk toch een topvakantie. Maar ben ook weer erg blij met m’n regelmaat ☺️

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.