Lief zijn voor mezelf, ik kan het aan de ene kant heel goed, maar aan de andere kant bak ik er niks van. Huh? Hoe dan? Ik kan goed voor mezelf zorgen: op tijd naar bed, lekker in bad, leuke uitstapjes en ga zo maar door. Op het emotionele vlak heb ik er wat meer moeite mee. Ik ben namelijk gruwelijk streng voor mezelf. Als ik tegen mijn vrienden zou praten zoals ik soms tegen mezelf doe, zou ik maar weinig vrienden overhouden, dat is zeker! Hoe komt het toch dat lief zijn voor jezelf zo lastig is? Ik ging bij mezelf te rade en kwam tot verrassende inzichten…

Lief zijn voor jezelf is niet altijd makkelijk

Een tijdje geleden schreef ik al over hoe ik het mezelf soms zo moeilijk maak. Ik kan uren piekeren en malen over iets wat is geweest. Hoe nutteloos is dat eigenlijk? Dat is zoiets als helemaal over de rooie zijn dat je een trein hebt gemist, terwijl je inmiddels al lang en breed thuis bent gekomen met de volgende trein. Heel nutteloos. Toch pijnig ik mezelf er regelmatig mee. Dan blijft een zinnetje of een gesprek maar door mijn hoofd spoken en verwijt ik mezelf god weet wat allemaal over dat ene moment.

Lief zijn voor jezelf kun je leren

Het afgelopen jaar ben ik me steeds bewuster geworden van mijn gedrag en dan specifiek van hoe streng ik voor mezelf ben. Hoe ik mezelf keer op keer genadeloos afreken op fouten, die voor het grootste deel alleen in de duisternis van mijn hersenpan bestaan. De eerste stap die ik heb gezet om dit te veranderen, is het uitspreken van bepaalde gedachten en dilemma’s. Nu bof ik enorm dat ik Etienne aan mijn zijde heb, die met alle liefde naar mijn relaas luistert. En die er ook niet voor terugdeinst om me een spiegel voor te houden. Een spiegel, waarmee hij mij in negen van de tien gevallen laat zien dat het beeld dat ik van mezelf schets, niet overeenkomt met wat hij en anderen zien. En die ene keer schroomt hij ook niet om te zeggen dat ik inderdaad een flapdrol ben die iets heel stoms heeft gedaan. Da’s ook liefde.

Door het hardop uit te spreken, ontdekte ik dat de gedachten minder heftig werden. Ergens is dat ook logisch, want ik hoefde er niet meer alleen mee te worstelen in die grijze massa, het was nu iets dat op tafel lag. Als het daar dan zo op tafel ligt, heb ik meer rust om er eens goed naar te kijken. Om daarna in te zien wat ik mezelf aandoe.

Lief zijn voor jezelf bregblogt.nl

Stap voor stap

Goed, the word is out en dan? De volgende stap is om te accepteren wat er is gebeurd. Wat het ook moge zijn, groot of klein, het is oké. Dat is ook een van de terugkerende thema’s in de mindfulness-lessen die ik volg: het is oké! (Behalve als je straalbezopen op de tafel bent gaan staan tijdens het kerstdiner en je de hele familie hebt uitgescholden, dat is niet erg oké…)
Het is oké dat je je soms rot voelt. Dat je soms denkt dat de hele wereld tegen jou is. Door minder te oordelen over de gevoelens en gedachten die je hebt, zul je merken dat ze ook minder snel groeien. Want dat groeien is vaak wel een dingetje. Herken je het? Dat een negatieve gedachte razendsnel enorme proporties kan aannemen? Dat wat begon als een opmerking uitgroeit tot een complete dramaserie van 10 seizoenen? Soms gaat dit bij mij zo snel, dat ik verbaasd toekijk en mezelf afvraag: ‘Hoe kon dit zo snel escaleren?’

Hoe zou jij reageren bij een ander?

Goed, uitspreken en accepteren dus. En dan? Dan ga je bij jezelf na of je dit ook zo’n big deal zou vinden bij een ander. Dus stel dat niet jij, maar een vriendin de betreffende opmerking had gemaakt. (Of te diep in het glaasje had gekeken of een blunder had begaan) Zou je dan ook zo meedogenloos zijn? Zou je dan ook zo hard oordelen? De kans is heel groot dat je dan juist begripvol zou zijn. Je zou dingen zeggen als ‘Trek het je niet aan, zo erg is het niet.’ en ‘Ik heb het niet eens gemerkt dat je zo deed / dat zei.’ En je meent het ook nog. Zie je het verschil? Voor onszelf zijn we vaak zoveel strenger en harder dan voor een ander.

Als het goed is, gaat die knoop in je maag nu al wat losser zitten. Je hebt ingezien dat je geen afschuwelijk wezen bent dat nergens voor deugt. Je realiseert je dat het oké is om je rot te voelen. En je weet dat je het vooral jezelf moeilijk maakt. Deze stappen maken bij mij echt een wereld van verschil! Ik voel het nare gevoel in mijn buik dan wegtrekken en de ontspanning neemt het over. In alle eerlijkheid: dit gaat soms niet in vijf minuten, maar kan weleens uren in beslag nemen. Ik merk echter wel dat hoe meer ik ermee oefen, hoe beter het me afgaat. Het is een training van je mindset en een training voor je hersenen om anders te reageren op situaties.

Let it gooooooo

Als laatste stap komt ook meteen de lastigste: LOSLATEN! Een van de moeilijkste dingen in het leven als je het mij vraagt. Ik stond te janken toen ik mijn zoon voor het eerst naar de basisschool bracht en ik kan maar moeilijk afscheid nemen van oude spulletjes en kleding. Loslaten sucks. Maar loslaten is ook noodzakelijk, want anders blijf je maar onnodige ballast met je meeslepen. Ook hierbij helpt het om bewust uit te spreken wat je loslaat. Een vriendschap die alle energie uit je zuigt? Een baan waarin je diep ongelukkig bent? Maar ook kleinere dingen, zoals het gevoel dat je hele huis altijd perfect in orde moet zijn. Door jezelf minder op te leggen en jouw aandacht te richten op datgene wat jou gelukkig maakt en energie geeft, krijg je vanzelf nog meer energie. Je voelt je lichter en hebt minder last van druk. Dat helpt je dan weer om liever voor jezelf te zijn. Want als jij minder moet, kun je jezelf ook minder afrekenen op dingen die niet volgens verwachting gaan. Keep it simple!

Lief zijn voor jezelf bregblogt.nl

Herken je mijn verhaal? Ik stelde de vraag ‘Vind jij het moeilijk om lief te zijn voor jezelf?’ op Instagram Stories en maarliefst 75% antwoordde met JA. Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal en dat je weet dat je niet de enige bent. ♥

 

 

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.

Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

5 Reacties

  1. Bregje, dit is zo ontzettend leuk geschreven! En zoooo herkenbaar 🙂

  2. Ik heb ook veel aan mindfulness in dit opzicht. Op sommige vlakken doe ik het heel goed (zie daar, lief voor mezelf ;-), maar op andere vlakken mag ik wel iets meer ‘ruimte’ pakken om te doen was ook goed is voor mij en niet alleen voor anderen. Denk dat 25% die het niet moeilijk vind om lief te zijn voor zichzelf óf 50+ is, of alleen woont 😉

  3. Zeker herkenbaar! Vooral dat piekeren en malen over dingen die al geweest zijn. Heel vermoeiend voor mezelf.

  4. Pingback: Mijn visionboard: wat is er uitgekomen? - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.