Er wordt al jaren voor gewaarschuwd: deel niet online dat je op vakantie bent, om het voor inbrekers niet te makkelijk te maken. En los daarvan: welk deel van je leven wil je online tentoonstellen? Mijn leven speelt zich voor een groot deel online af en dat zette mij aan het denken: wat deel ik wel en niet?
In deze blog:
Voorzichtig met informatie
Hoe graag ik ook een live-verslag zou maken van onze vakantie(s), ik hou altijd in mijn achterhoofd dat daarmee heel veel mensen weten dat we niet thuis zijn. Nu was dat tot juli nog niet zo heel erg, maar sinds ik met mijn bedrijf sta ingeschreven bij de Kamer van Koophandel kun je mijn adres makkelijk achterhalen. Dat heeft zo zijn voordelen (Kom maar door met die leuke post!), maar het zorgt er dus ook voor dat mensen met minder aardige bedoelingen weten waar mijn huis staat. En als ik dan online deel dat ik twee weken met mijn billen in de zon zit, maak ik een makkelijk doelwit van ons huis.
Voorzorgsmaatregelen tegen inbraak
Sinds mijn inschrijving deel ik dus meestal pas achteraf dat we op vakantie zijn geweest. Daarnaast doen we zoveel mogelijk aan inbraak beveiliging. De deuren en ramen zijn goed beveiligd met sloten en de buren zijn altijd op de hoogte wanneer we niet thuis zijn. Volgend jaar komen daar ook nog rolluiken bij, dat geeft me nog net wat meer gevoel van veiligheid! (En handig in geval van extreme warmte en winterse kou, zodat het dubbel glas niet alles alleen hoeft te isoleren).
Hoe zorg ik voor een goede balans?
Los van de kans op inbraak is er nog een reden dat ik voorzichtig ben met wat ik wel en niet deel. Ik merk dat ik steeds makkelijker ben in bepalen waar de grens ligt. Er is namelijk maar één iemand die bepaalt wat ik wel en niet deel en dat ben ik zelf. Ik vind het belangrijk en wel zo eerlijk naar jullie toe om een realistisch beeld te geven van mijn leven, dus ik deel niet alleen de vrolijke en fijne momenten, maar zeker ook de kwetsbare en minder leuke dingen.
Mijn blog groeit goed en ik kom bijna elke dag wel iemand tegen die me erover aanspreekt. Op positieve wijze welteverstaan, maar het geeft wel weer hoe groot het bereik is en hoeveel mensen mijn blogs lezen. Ik denk daarom altijd goed na wat ik wel en niet deel. Als het om Laurens gaat ben ik wel steeds terughoudender. Hij ontwikkelt zich razendsnel en heeft nu steeds meer een eigen leventje. Ik vind het dan niet (meer) nodig om al teveel over zijn ontwikkeling te schrijven. De meeste situaties rondom het ouderschap verwerk ik daarom in columns. Zo kan ik toch mijn ei kwijt, zonder dat ik al te persoonlijk word. Dit is een goede balans die werkt voor mij.
Qua foto’s denk ik ook altijd goed na wat ik wel en niet deel. Op mijn openbare kanalen is Laurens vrijwel altijd onherkenbaar in beeld. De enkele keer dat hij herkenbaar in beeld is, doe ik dit altijd in overleg met Etienne. Het belangrijkste is dat wat ik online deel niet schadelijk is voor Laurens en dat wij er als gezin volledig achterstaan. Lukt prima volgens mij! Hoe ga jij om met je online zichtbaarheid?
Onderbuikgevoel is mijn raadgever
Tot slot is mijn onderbuikgevoel mijn allerbeste vriend en raadgever. Als iets niet goed voelt, deel ik het niet. Dat kan dan gaan om een post als we niet thuis zijn, een foto waar ik niet helemaal achtersta of waarvan ik het té spannend vind om te delen of iets waarvan ik weet dat het veel kritische reacties oplevert. In het laatste geval kun je me een mietje noemen, maar ik hou gewoon niet zo van de kritieken die online worden geuit als het gaat om opvoeding, eetvoorkeuren en andere gevoelige onderwerpen.
Een vraag voor de bloggers onder jullie: hoe ga jij om met je online zichtbaarheid? Hou je er strenge regels op na of post je waar je zin in hebt?
De uitgelichte afbeelding met de laptop komt van Shutterstock.
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
3 Reacties
Nee, ik let er echt wel op wat ik zeg. Bepaalde informatie houd ik bewust voor me.
Ik let wel op wat ik deel, maar ik ben wel heel open. Ik heb als regel een beetje “mogen de buren dit ook weten/zien?” En als ik dat prima vind, dan gaat het online. Is een postbus geen idee voor je? Ik zou het inderdaad wel een beetje eng vinden om je huisadres zo openbaar te hebben.
Ik ben eind 2018 ein-de-lijk begonnen met een website om te bloggen.
Heel lang indd over nagedacht hoe en wat.. en vooral ook met familie/vrienden wat ik wel en niet wil delen.
Zolang ik maar bij mezelf blijf.
Dit doe jij geloof ik ook, want je hebt een leuke blog.