Doe jij het? Als je denkt: ‘Ik moet nog even…’ of ‘Ik wil nog even…’, doe je het dan ook echt? Of blijft het bij denken en voel je jezelf vervolgens rot, omdat je het niet hebt gedaan?

Mag ik mezelf even voorstellen: Queen Uitstelgedrag, aangenaam! Ik heb er een handje van om grootse plannen te maken in mijn hoofd en het vervolgens daarbij te laten. Hetzelfde gebeurt met kleine plannen. De voorbeelden zijn eindeloos. Even een tas met oud papier weggooien op het mileuperron: het kost me misschien 10 minuten. Toch kan ik het eeuwig uitstellen, vanwege redenen, zoals we dat hier thuis zo mooi zeggen. Redenen die nergens op slaan, maar zwaar genoeg wegen om toch de doorslag te geven.
Nog een voorbeeld: een kennis gaat binnenkort onder het mes. Ik bedacht dat het lief zou zijn om haar even een kaartje te sturen. Het kaartje lag op tafel en ik voelde al nattigheid: als ik het niet meteen zou schrijven en in de bus zou gooien, bleef het daar een eeuwigheid liggen, tot het te laat was om überhaupt nog een kaartje te sturen. Ineens klonk er engelengezang en had ik een openbaring. NU was het moment! Ik ging het gewoon meteen DOEN!

Ik schreef het kaartje, stapte in de auto en gooide het in de brievenbus. De ontvanger was er heel blij mee en dat maakte mij weer heel blij. Ik bleef niet hangen bij ‘Wat zou het leuk zijn als…’, maar ik kwam meteen in actie.

Zoals gezegd, de voorbeelden zijn eindeloos. Even een wasje in de machine gooien en het er een half uur later uithalen. Het is geen hogere wiskunde en iedereen kan het wel. Toch krijg ik het geregeld voor elkaar om een was de volgende dag nog maar een keer aan te zetten, omdat hij nog steeds nat en verfrommeld in de machine zit. Vanwege redenen, remember? Of denken ‘Oh ja, even vriendin X een appje sturen’, het vergeten en er een week later pas weer aan denken. Ik kan dat.

Het grappige is, dat het uitstelgedrag me dus helemaal niets brengt. Ja, op dat moment wat loze tijd en een boel onrust, maar daar wordt geen mens gelukkig van. Ik ben geen type voor rigoureuze veranderingen, zaadjes moeten bij mij eerst zorgvuldig geplant worden en lekker stevig wortel schieten. Daarna komt langzaam de switch. En dus ben ik dapper begonnen aan mijn nieuwe DOEN mindset. Zodra ik denk ‘Ik wil / moet nog even…’ en ik merk dat ik op mijn kont blijf zitten, schop ik mezelf overeind en kom in actie. Dit resulteert al enige tijd in een routine van een opgeruimd huis, een wasmand die eens NIET overstroomt en, het allerbelangrijkste, een overzichtelijk hoofd. En als je me nu even wilt excuseren, de wasmachine is klaar, ik ga even een wasje ophangen.

Herkenbaar? Op welk vlak ben jij Queen Uitstelgedrag?

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.

Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

4 Reacties

  1. Héél herkenbaar haha. Vooral de was in de wasmachine en een appje sturen of beantwoorden. Soms zit ik in een goede flow en doe ik alles zodra ik het me bedenk maar die flow komt en gaat helaas :-).

  2. Inspirerende post. Ik vind het heel herkenbaar en naar aanleiding van dit artikel doe ik met je mee. Gelijk doen!!! Thanks voor het delen!

  3. Bedankt voor je blog, héél herkenbaar inderdaad. Vooral op het gebied van opruimen en was vouwen kan ik 100 dingen bedenken die véél belangrijker zijn…maar niet heus. En dus staan er twee manden met ongevouwen was verstopt achter de bank en is ons huis altijd een rommeltje.

  4. Pingback: Column: Losse eindjes en zandzakken - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.