Een zomerse zaterdagmiddag, gesprekken over vanalles en nog wat. ‘Hé schat, je wordt grijs!’ zeg ik tegen Etienne. Mijn vriendin zit naast me en zegt: ‘Oh joh, ik ook al jaren.’ ‘IK NIET!’ roep ik trots uit. Twee man duiken op mijn kruin, beginnen wat te wroeten en te plukken en roepen in koor: ‘ECHT WEL! JIJ OOK!’

Trots op mijn natuurlijke kleur

Mijn haar heeft van nature een mooie blonde kleur. Vooral in de zomermaanden kan het flink oplichten en hoef ik mijn haar niet te verven. Dacht ik. Sinds een jaar of twee laat ik af en toe highlights plaatsen, om het toenemende donkere haar nog een beetje verbloemen. Blond past bij mij, blond is Breg, dus dat wil ik zo lang mogelijk vasthouden.

Grijze haren, nu al?

Tot die bewuste zaterdagmiddag was ik er oprecht heilig van overtuigd dat ik nog geen enkele grijze haar had.Ik vond het altijd wel een mooi iets, dat ik nog niet grijs was. Mijn vader was al grijs toen ik geboren werd, dus ik was er helig van overtuigd dat ik dit stukje niet van hem geërfd heb. Boy, was I wrong…

Nu heb ik van die schatjes om me heen die me graag uit de droom helpen, dus Etienne trok er meteen TWEE uit mijn hoofd. ‘Er zitten er nog veel meer, maar nu kun je het zelf ook even zien!’ zei hij met een grote grijns. Mijn vriendin pakte haar telefoon en legde dit memorabele moment vast.

Ik keek wat beduusd naar de stugge, witte haren in mijn hand. Het was geen grapje, er is geen ontkomen meer aan: ook ik heb grijze haren.

Weer verven?

Door de eerder genoemde blonde lokken heb ik wel het voordeel dat het grijs niet meteen opvalt door de natuurlijke kleurschakeringen die mijn coupe heeft. Klinkt wel lekker fancy hè? Stiekem is het gewoon peper en zout kleur. 😉

Ik wil het voorlopig nog niet verven, maar zodra de herfst zijn intrede doet en daarmee mijn opgelichte lokken ook weer donker worden zal ik toch weer eens in de verf gaan. Nu heb ik gelukkig een kapper die een kei is in het creëren van een perfecte en natuurlijk ogende kleur, dus ik zal mijn grijze haren met alle liefde in zijn handen leggen.

Nu ben ik dus niet alleen kaal, maar ook nog eens grijs. De aftakeling is begonnen lieve mensen, maar weet je wat? Samen met mijn rimpels, kale plekken en bij tijd en wijle krakkemikkige lijf omarm ik deze witte rakkers, want het betekent ook dat ik leef, iedere dag opnieuw! ♥

Wanneer ontdekte jij jouw eerste grijze haar? (en als je zegt ‘Ik heb ze nog niet!’, check dan even goed, want die illusie had ik ook…)

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

3 Reacties

  1. Ik heb ze inderdaad ook wel. Vooral bij mijn slapen. Op dit moment verf ik de boel gewoon. Als ik helemaal grijs ben, en egaal grijs, dan vind ik dat ook wel oké. Maar zover is nog niet.

  2. Heerlijk hoe jij toch alles weer kan relativeren ?? Ik heb ze ook, een aantal van die grijze basterds en vanwege dat hormoongedoe door mijn schildklier en medicijnen verf ik het voorlopig niet meer. Liever gezond grijs haar dan beschadigd en breekbaar geverfd haar hiero 😉

  3. Pingback: Wijsheid komt met de jaren...toch? - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.