Trouwen #4: Wie geeft mij weg?

Bij veel huwelijken is het traditie dat de vader van de bruid zijn dochter weggeeft aan de bruidegom. Jarenlang droomde ik van dat moment, ik zag helemaal voor me hoe ik met mijn papa door het gangpad zou schrijden. Helaas besloot het lot anders en zo ontstond de vraag: Wie geeft mij weg?

Een droom die nooit uitkomt

Wat zou het mooi zijn geweest, mijn lieve papa met mij aan zijn zijde. Allebei dapper ons best doen op niet in tranen uit te barsten, terwijl we door het gangpad lopen. Het is voor mij een grote troost dat papa wel heeft geweten dat Etienne me zou gaan vragen. Op zondag 5 maart 2017 heeft Etienne officieel om papa’s goedkeuring gevraagd, op 20 maart overleed mijn vader. In de tijd die volgde heb ik veel verdriet gehad om deze droom die nooit meer uit zou komen. Het was een stukje verwerking van het allesoverheersende verdriet van het verlies. Na een tijd heb ik het een plekje kunnen geven en geaccepteerd dat mijn huwelijk niet op traditionele wijze zou verlopen.

Wie geeft mij weg?

Nadat Etienne mij op Pinkpop ten huwelijk vroeg, begonnen we samen plannen te smeden en invulling te geven aan onze trouwplannen. As we typ zijn al die plannen en ontwikkelingen nog in volle gang en zijn we bijna zover dat we e.e.a. concreet kunnen maken. De vraag ‘Wie geeft mij weg?’ hield mij behoorlijk bezig. Want met het wegvallen van papa viel ineens ook een al jaren ingevulde plek voor onze trouwdag weg. Ik heb twee broers, misschien zou ik hen kunnen vragen? Of een vriendin? Al gauw wist ik dat dit allemaal geen opties waren, er is namelijk maar één iemand die ik op dat moment aan mijn zijde wil hebben. Etienne was het roerend met mij eens en we bedachten hoe we deze vraag konden gaan stellen.

De perfecte oorbellen

Ik had niet concreet in mijn hoofd hoe ik de vraag wilde stellen, maar wel dat ik het op een bijzondere manier wilde doen. Bij een juwelier vond ik een setje oorbellen dat perfect was voor deze gelegenheid. Dat perfect was voor deze bijzondere vrouw. Bij een ander winkeltje vond ik een prachtig glazen doosje en bij winkel nummer drie scoorde ik een witte cadeauverpakking. Hiermee viel alles in een half uur tijd volledig op zijn plek. We pakten het cadeau in en met een licht verhoogde hartslag nam ik even later de stap…

Mama, wil je mij weggeven?

We waren met Laurens bij mijn moeder, toen ik haar vriendelijk verzocht om even te gaan zitten. Ik gaf haar het witte tasje en ze keek me vragend aan. ‘Tja mam, als je samen met mij door het gangpad naar Etienne toe loopt, moet je natuurlijk wel shinen he’ zei ik droog, terwijl ik een dikke brok in mijn keel weg slikte.

Mama keek me verrast aan en maakte het cadeautje open. De oorbellen waren een schot in de roos en een volmondig JA was haar antwoord. Nadat Etienne ook een dikke knuffel had gekregen kletsten we nog wat over onze trouwplannen en natuurlijk ook wat de moeder van de bruid dan ging dragen. Voor het gemak bestelde ze meteen alvast een paar schoenen dat matchte met de oorbellen: zo moeder, zo dochter. ♥

Ik vind het ontzettend mooi en bijzonder dat mama mij weg gaat geven. Samen zullen we met een grote glimlach en lopend op wolkjes naar mijn grote liefde toe dansen op die mooie dag, terwijl papa vanaf zijn wolkje tevreden toekijkt. ♥

Door wie ben jij weggegeven op jouw trouwdag?