Een achtbaan, een hogesnelheidstrein, een op hol geslagen rodeopaard: noem het zoals je wilt, rustig was mijn leven de afgelopen maanden in ieder geval niet. Nu het hoge woord eruit is en ik aan het begin van een nieuw en prachtig hoofdstuk in mijn leven ben begonnen, is het tijd om even te reflecteren. Wat is er eigenlijk allemaal gebeurd en hoe heb ik ervoor gezorgd dat ik deze pittige periode omboog naar een kansrijke tijd?
In deze blog:
Oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt: yes or no?
Ik heb altijd geleerd dat je je oude schoenen niet moet weggooien voor je nieuwe hebt. Toch was het voor mij de enige oplossing om in april de knoop door te hakken en te stoppen met mijn werk. Ik was de energie en de creativiteit volledig kwijt en dreigde daarmee ook een stukje van mijzelf te verliezen. Wanneer je, net als ik, weleens te maken hebt gehad met een burn-out, weet je dat je altijd extra alert bent op symptomen. In mijn geval zorgt die alertheid ook voor een natuurlijke reactie: ik wil nooit meer terug naar dat gevoel van toen, dus kom ik in actie. De beslissing ging niet over één nacht ijs (dat lees je hier), de opluchting was groot toen ik de stap waagde. De knoop was doorgehakt, maar wat nu?
Rust nemen? Dat kan toch niet?
In de afgelopen maanden vond ik één ding heel moeilijk: rust nemen. In aanloop naar de start van mijn bedrijf had ik een tijdje vrij. Dat wil zeggen: ik werkte even niet meer voor een baas. Toch was ik elke dag druk met ‘moeten’. Want gewoon zitten en niks doen, dat kon toch helemaal niet? Ik moest een website bouwen, ik moest blogs schrijven, ik moest… ik moest… ik moest… Gek werd ik ervan, want al dat moeten gaf me continu een gejaagd gevoel. Ik kreeg het idee dat ik geleefd werd en dat ik de controle kwijt raakte. En als ik een dag niet genoeg had gedaan, strafte ik mezelf omdat ik had gefaald. Het was dodelijk vermoeiend.
Al dat moeten komt voort uit stemmetjes in mijn hoofd. Stemmetjes die me influisteren dat ik moet presteren, druk bezig moet zijn en een actief leven moet leiden. Ik denderde maar door, want stilstaan was geen optie. Dacht ik.
STOP!
Tot die ene dag, eind mei. We zaten te borrelen in de tuin toen ik een telefoontje kreeg. De baan waar ik even daarvoor op had gesolliciteerd ging aan mijn neus voorbij en daar baalde ik van. Ik zag mijn plan A zo in rook op gaan. Wat nu? Ik moest gauw een oplossing bedenken, want anders…paniek! Toen de eerste emoties gezakt waren en ik ‘s avonds met Etienne op de bank zat, kreeg ik een belangrijk inzicht. Ik kon zo niet langer doorgaan. Ik was amper van de ene achtbaan bekomen, of ik dwong mezelf alweer om in de volgende te stappen. Had ik soms weer zin in een nieuwe burn-out? Nee, dat wilde ik niet. STOP! Ik besloot om een aantal dagen ‘uit’ te gaan. We hadden een weekendje op de camping gepland en dat kwam goed uit. Even lekker samen zijn en genieten van de rust. Geen laptop, geen vacaturesites, niks!
Rust geeft energie
Die dagen op de camping deden wonderen. We hadden aandacht voor elkaar en genoten van kleine dingen. Een uurtje zwemmen, lekker dutten in de zon en samen eten. Die rust gaf me ruimte in mijn hoofd en daardoor kreeg ik nieuwe energie. Ik had er zin in om aan een nieuwe week te beginnen, om weer rustig te bouwen aan mijn toekomst.
Vrijheid
Ik begon na dat weekend met frisse moed aan plan B. Ik stond op maandagochtend om 9.00 in de sportschool en dat voelde goed. Ja, ik snapte er ook niet veel van, maar ik besloot er maar gewoon van te genieten. (Inmiddels moet ik de weg naar de sportschool weer gaan zoeken trouwens) Toen ik later die dag naar een vriendin reed, zat ik in de auto na te denken over mijn plannen. Bij de gedachte dat ik weer verder moest gaan solliciteren kreeg ik spontaan buikpijn.
Ik wil mijn talenten en kwaliteiten heel graag professioneel inzetten, maar hiervoor wilde ik niet meer eerst van de ene ‘vleeskeuring’ naar de andere. Want zo voelen sollicitatiegesprekken voor mij. Je wordt gekeurd op basis van een brief, een cv en een momentopname van 45 minuten tot 1 uur. Vervolgens wordt er een stempel op je kont gedrukt: door of niet door. Het voelt een beetje als de selectie van teams tijdens de gymles, je moet maar net mazzel hebben dat degene die mag kiezen jou leuk genoeg vindt.
Ik weet wat ik in huis heb en hoe waardevol dit is voor bedrijven en ondernemers. Op dat moment, terwijl ik door de Limburgse heuvels reed, besloot ik om te kiezen voor mezelf en het ondernemerschap. Ik wilde in alle rust mijn energie kunnen steken in het opbouwen van mijn bedrijf. Ik wil niet meer in de rat race van vaste werktijden, beeldvorming en je aanpassen aan een nieuwe omgeving. Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn in alle vrijheid.
Ik legde mijn plan voor aan Etienne en hij stond (en staat) 100% achter me. We gaan ervoor en zorgen dat we meteen kunnen bijsturen wanneer dat nodig is. De opluchting die dit met zich meebracht was onbetaalbaar.
Balans is de sleutel
Vanaf het moment dat ik dit belangrijke inzicht kreeg, ben ik me bewuster geworden van de immense druk die ik mezelf steeds weer op leg. Ik neem daarom elke dag een moment voor rust. Soms is dat een potje Candy Crush op de bank, een andere keer lees ik een fijn boek. Of ik ga gewoon even blanco voor me uit zitten staren. Ik realiseer me dat het onmogelijk is om 24 uur per dag aan te staan. Om altijd maar te moeten presteren. Daarnaast ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik een bepaalde mate van rust nodig heb, misschien meer dan anderen. Op deze manier kan ik er zijn voor mijn gezin en mijn vrienden. Zo ben ik geen opgedraaid duracellkonijn dat maar rondjes blijft rennen. Ik ‘moet’ niet meer zoveel en word oprecht gelukkig van de aanblik van lege velden in de agenda. Dat moeten er ook weer niet teveel zijn, want dat betekent geen brood op de plank, maar je snapt me wel. 😉
Passie brengt plezier
Het jagen is voorbij, het gevoel dat ik iets ‘moet’ omdat de buitenwereld er anders weleens wat van zou kunnen vinden. Ik leer elke dag weer beter om me af te sluiten voor storende factoren van buitenaf. Ik weet wat ik wil met mijn bedrijf en waar ik goed in ben en daar ga ik voor. Nu ik mijn passie heb ontdekt, voelt het niet meer als werken om achter de laptop te kruipen. Ik geniet er ontzettend van dat ik in alle vrijheid kan schrijven. Dat ik mooie dingen mag maken voor mijn blog en als Bregje Boer Teksttovenaar, voor andere ondernemers. Sinds ik weet waar mijn grenzen liggen en hoe ik hiermee om moet gaan, passen de puzzelstukjes steeds beter in elkaar. Ik voel het aan wanneer ik te ver ben gegaan. En ik schop mezelf onder mijn kont als ik de ‘rust’ kaart weer íets te vaak speel. Ik kom langzaam in balans en dat is echt heel fijn. Ik ben ontzettend trots op deze ontwikkeling en stap met een open blik de toekomst in.
Bring it on, ik ben er klaar voor! ♥
Hoe ga jij om met druk en het gevoel dat je maar steeds van alles moet?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
13 Reacties
Ik herken mezelf wel een beetje in jouw verhaal. Gelukkig heb ik geen burn-out gehad, maar het gevoel van moeten en altijd aan moeten staan komt me ernstig bekend voor.
Ik ben ook bezig met het opstarten van mijn eigen bedrijf en het is ook voor mij echt een regel niet altijd aan te hoeven staan.
Wat spannend Simone, wat voor bedrijf ben je aan het opstarten? Veel succes!
Ik ga als fotograaf aan de slag. Toevallig heb ik mij gisteren ingeschreven bij de KvK! 🙂
Wat tof, gefeliciteerd!!
Wat een moedige stap! Ik hoop dat ik ook ooit dat lef ervoor heb, maar ik ben ook nog steeds gehecht aan zekerheid, met name financieel :-).
Dat kan ik me goed voorstellen, die zekerheid vond ik ook altijd veilig en prettig. Als ik nu zie wat de vrijheid met me doet en hoe goed ik me daardoor voel, is dat met geen goud te betalen. En het scheelt natuurlijk dat Etienne achter me staat, zowel moreel als financieel, dat maakt de sprong in het diepe een beetje makkelijker. (En soms nog steeds doodeng hoor!) Dankjewel voor je berichtje!
Ik weet hoe moeilijk zo’n keuze is. Nu ik er achteraf op terugkijk heeft het me zoveel rust gebracht om niet meer voor een baas te hoeven werken en dat sollicitatiegebeuren telkens weer te doorlopen, maar dat weet je op dat moment natuurlijk niet. Je komt er wel!
Jouw woorden van een tijdje geleden waren zo ontzettend raak, fijn om die herkenning bij elkaar te vinden! Dankjewel voor je lieve reactie!
Mooi geschreven Bregje. Ik voel volledig met je mee.
Fantastisch dat je de stap genomen heb. Helaas durf ik dit niet te doen. Maar ik put kracht uit jou verhaal.
Dankjewel Esther! Jouw stap komt vanzelf, ik heb echt geleerd om geduld te hebben en in de tussentijd goed naar jezelf te kijken en te luisteren. Als je mij een jaar geleden had verteld dat ik nu zelfstandig ondernemer zou zijn, had ik je ongelovig aangekeken. Veel succes en bedankt voor je berichtje! 🙂
Volledige herkenning!! Welcome ❤️
Lief! ♥
Pingback: Column: Als moeten willen wordt - Breg Blogt