Uit eten met je kind, de meningen zijn verdeeld. De één vindt het geweldig en doet het regelmatig, de ander moet er niet aan denken. Ik vertel je graag meer over onze ervaringen en ik heb een paar tips voor je!
In deze blog:
Het bourgondische leven zit in mijn bloed. Al in mijn vroege jeugdherinneringen komen restaurantbezoekjes voor. Wij hadden een favoriet restaurant waar we graag met ons gezin kwamen. Wij kregen als kinderen dan een kleurplaat en een doosje kleurpotloden en aten een speciaal kindermenu. Het is dan ook niet zo gek dat mijn bourgondische genen ook naar Laurens zijn overgedragen.
Gauw eten tussen de voedingen door
De eerste keer dat we uit eten gingen met onze kersverse baby was hij een week of 3 oud. Dan is het ook nog makkelijk, want baby’s van die leeftijd doen niet heel veel meer dan slapen (en eten en poepen, oké). Toch hadden we ons er wel een klein beetje op verkeken. We gokten erop dat een 3-gangen menu wel kon, het restaurant lag op een paar honderd meter van ons huis en we hadden het goed uitgekiend met de voedingen. Eenmaal daar bleek dat de planning toch wat krap was en we werkten snel ons nagerecht naar binnen, om ons naar huis te haasten voor een voeding. We waren niet helemaal voorbereid op een voedmoment ter plaatse, dus met een mopperende baby in de wagen keerden we gauw huiswaarts.
Gaandeweg kregen we hier handigheid in en zo namen we Laurens eigenlijk overal mee naar toe. Hij was een hele makkelijke baby, die het allemaal best vond. We aten in restaurants, hij zat of lag er gezellig bij en na de laatste fles ging hij slapen in de kinderwagen.
Het is niet altijd feest
Voor je denkt dat het altijd allemaal hiep hoi is bij ons zal ik je gerust stellen. Het is ook wel eens goed mis gegaan, waarbij het zweet op mijn voorhoofd stond. De eerste keer dat een etentje wat minder geslaagd verliep, was tijdens de verjaardag van Etienne. We besloten spontaan uit eten te gaan, maar hadden even niet bedacht dat je dat beter niet kunt doen na een dag op het kinderdagverblijf. Ik schreef er destijds een blog over: Lieve moeder in het restaurant. Het bewijs dat, hoe bourgondisch je genen ook zijn, het niet altijd feest is.
Een ander mooi moment was toen we na een bezoekje aan familie in de Randstad in een vreselijke avondspits belandden. We besloten om onderweg te stoppen om een hapje te eten. Laurens was toen 9 maanden en vond het allemaal prachtig. Terwijl wij zaten te eten besloot hij om eens een goede luier te produceren, waardoor we halsoverkop het restaurant moesten verlaten om hem te verschonen. Awkward!
‘Eten en drinken mama?’
Toch lieten we ons niet uit het veld slaan. Ik werkte lange tijd 2 of 3 dagen in de week, dus gingen Laurens en ik op een vrije dag regelmatig naar de stad. Ik vergeet nooit meer een moment in de Bijenkorf. Laurens was een jaar of 2 en zat in de kinderwagen. We liepen de winkel in toen hij zich naar me omdraaide. ‘Nee mama. Niet winkel. Eten en drinken!’ Het was inmiddels zo’n gewoonte geworden om samen te lunchen, dat meneer daar heel veel van was gaan houden.
Zorg voor voldoende vermaak
Ook samen uit eten zijn we al die jaren blijven doen. Wat voor ons werkt is om wat speelgoed mee te nemen, bijvoorbeeld Playmobil of Duplo. Laurens kan daar thuis ook echt uren mee spelen en in een restaurant raakt hij al gauw verzeild in zijn eigen fantasiespel met reddingsteams en superhelden. Tijdens onze vakantie op Mallorca had hij een favoriete ober die maar wat graag met hem mee speelde.
Voor het eerst écht samen uit eten
Onlangs ging ik voor het eerst écht alleen met Laurens uit eten. Dus niet even ergens lunchen of met familie uit eten. Nee, hij en ik, samen op datenight! Etienne had een etentje gepland met zijn collega’s. Ik vertelde Laurens die ochtend dat papa ‘s avonds uit eten ging en wij dus samen zouden zijn. ‘Mama? Als papa gaat eten met zijn collega’s, zullen wij dan samen naar een restaurantje gaan?’ Ik vond het zo’n lief en ontroerend idee van hem, dat ik natuurlijk meteen JA zei. Laurens mocht kiezen wat we zouden gaan eten. Het werden hamburgers en frietjes. Niet bij de Gouden Bogen natuurlijk, maar bij een ‘écht restaurantje’, zoals hij dat noemt. Hand in hand liepen we naar het restaurant en hij koos een tafeltje uit, vlakbij de keuken. Grappig, want dat zou ik zelf normaal niet zo gauw doen. Hij vond het echter prachtig om alle bedrijvigheid te kunnen zien.
Een perfecte date
Het was echt ZO leuk! Laurens begon uit zichzelf te vertellen over wat hij die week op school had meegemaakt. (Dat is uniek, want veel meer dan ‘weet ik niet’ komt er niet uit na een schooldag) Hij observeerde iedereen om zich heen stelde veel vragen. We speelden samen met de Playmobil en hij schaterde het uit van de pret.
Ik zal je eerlijk zeggen: ik vond het vooraf best spannend. Want het klinkt allemaal geweldig, dineren met je peuter, maar we weten allemaal hoe het er ook aan toe kan gaan met zo’n klein, temperamentvol wezentje. En ondanks alle ervaring die we al samen in de horeca hebben, blijft het toch een kwestie van timing. Nou, al die zorgen waren ongegrond, want we hebben ontzettend veel plezier gehad samen.
Uit eten met je kind: feest of fiasco?
Als je het mij vraagt: één groot feest! Maar ik snap ook best dat niet alle kinderen ervan houden of zo makkelijk stil kunnen zitten. In dat geval begrijp ik best dat je je er niet aan waagt, omdat je geen zin hebt in drama. Toch durf ik na 4 jaar en heel wat restaurantbezoekjes wel te zeggen dat ik heb ervaren dat hoe relaxter je als ouder bent, hoe relaxter je kind is.Tot slot heb ik nog een paar tips die kunnen bijdragen aan een gezellig etentje:
- Kies een restaurant waar jullie je prettig voelen en waar kinderen welkom zijn. Kijk vooraf op internet of ze een kindermenu hebben of andere gerechten die jouw kind lekker vindt. Je kunt bijvoorbeeld ook voor een buffetrestaurant kiezen waar veel keuze is.
- Sommige restaurants hebben een speelhoek, waar de kinderen rondom de maaltijd kunnen spelen.
- Maak van het etentje een feestje, klets met elkaar en maak er een belevenis van.
- Neem wat speelgoed mee, zoals playmobil, lego of kleurspulletjes.
- Betrek je kind(eren) bij het uit eten gaan en laat je kind bijvoorbeeld de bestelling voor het eten en drinken doen. En misschien mag hij ook even mee kijken in de keuken?
- Sit back, relax en geniet, deze herinneringen zijn goud waard!
Ga jij weleens met je kind(eren) uit eten? Hoe vind je dat? Heb je ook weleens zo’n fiasco meegemaakt als ik destijds?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
6 Reacties
Wij gingen met Emily ook regelmatig uit eten. Dat gaat super Goed, ze is dan gezellig aan het kletsen en met de mannelijke bediening aan het flirten. Ook samen koffie drinken en een taartje eten gaat top. Gisteren zijn voor het eerst met Kate en Emily wezen eten. Door het warme weer kon Kate, na een dagje Rotterdam met de hele familie, de slaap niet vatten en besloot ze ook nog even haar luier tot aan haar nek vol te kakken. Heul fijn, hha. Maar het ging goed!
Zo leuk en gezellig! Oh, Kate heeft jullie dan goed beziggehouden, mooie vuurdoop! 😉
Bij ons gaat het ook altijd goed, we kregen zelfs complimenten van de restauranthouder (dat ze de serveersters niet voor de voeten liep in het gangpad, toen ze vijf was) en van andere gasten (dat ze zo rustig was, toen ze één was).
Wat jij zegt, ze moeten gewoon wat te doen hebben en je moet er rekening mee houden dat het kinderen zijn, dus tussen de gangen door even een stukje lopen, tekenspullen inderdaad of ze mag een filmpje maken (dat vinden andere gasten ook erg leuk, die maken dan altijd praatjes met haar haha.
En niet te laat, want moeie kinderen zijn hels 😉
Leuk dat je het herkent en dat het goed gaat bij jullie! Haha, jaaaa die laatste is ook echt belangrijk, niks zo ellendig als aan tafel zitten met een vermoeid kind, thuis is dat trouwens minstens zo erg 😉
Pingback: Een bijzondere vriendschap met een gouden randje - Breg Blogt
Pingback: Zo wordt een treinreis met je kind een feestje!* (inclusief tips voor voordelig reizen!) - Breg Blogt