In mijn bijna 20-jarige carrière als coureur heb ik al de nodige dingen meegemaakt. Knuffelen met paaltjes, foutparkeren en hele bijzondere beestjes in de auto…

Paaltjes knuffelen

Ik heb een paar keer een innige relatie afgedwongen tussen de auto en een paaltje of ander soortige bebouwing. Zo kan ik me nog die keer herinneren dat ik bij mijn ouders was en even boodschappen ging doen met mijn moeder. In de auto van mijn vader. Ik reed de straat uit en maakte de bocht wat aan de krappe kant. Het was een uitrit waar een (niet al te snuggere) wegenontwerper (of hoe heet zo iemand?) een soort bloembak met een Hele Scherpe Rand had geplaatst. Ik hoorde wel iets geks toen ik de bocht maakte, maar het kwartje viel niet meteen. Ik besloot om toch even uit te stappen, bekeek de auto met mijn ontzettende kennersblik en zag niks. Moeders en ik gingen boodschappen doen en toen we terugkwamen lag er toch echt een beschermkap van een dikke meter op straat. Zo’n stuk dat onder het achterportier zit. Had ik ‘even’ over het hoofd gezien. Ik mikte het ding in de achterbak en toen mijn vader ons hartelijk verwelkomde met de vraag: ‘Hebben jullie nog iets voor mij meegenomen?’, kon ik het niet nalaten om het beschermding uit de achterbak te vissen en te zeggen: ‘Ja, deze, alsjeblieft!’
Gelukkig had mijn vader een goede autoverzekering en hebben we er geen levenslange trauma’s aan overgehouden. Hooguit een leuk verhaal voor feesten en partijen!

Een andere keer maakte ik innig contact met een paaltje. Het is nog niet zo lang geleden, Laurens was een baby en we waren op vakantie in Zeeland. Ik ging even gauw naar de supermarkt voor een boodschap (voel je al een patroon aankomen?) en toen ik klaar was stak ik de auto achteruit. Achter me stond een coniferenhaag en ik weet dat ze wel wat kunnen hebben, dus ik nam een paar centimeter extra om soepel te kunnen draaien. Wat ik (uiteraaaaard) niet had gezien, was dat er in die haag een PAALTJE stond! KLENG! Ja hoor, mijn lieve auto en het paaltje hadden contact gemaakt. Ik stapte uit en bekeek de schade. Gelukkig was alleen het glas van de reflector achter kapot. Maar stiekem baalde ik wel. Onze auto is eigenlijk de auto van Etienne en hij is er heel trots op en blij mee. Dan moet zijn blonde verkering er natuurlijk geen botsautootje mee gaan spelen. Gelukkig was het for the time being te fixen met ducttape. Dat er uiteindelijk nog een dik jaar op heeft gezeten voor het glaasje eindelijk vervangen werd…

Foutparkeren

Foutparkeren heb ik ook wel een paar keer gedaan. Toen ik net mijn rijbewijs had bijvoorbeeld, wist ik niet zo goed wat ‘vergunninghouders’ betekende, dus ik parkeerde gewoon waar een vrije plek was. Dat was een duur parkeerplekje, want ik kon mooi €45,- aftikken. Jaren later parkeerde ik nog eens onder een soortgelijk bord, maar omdat daar allemaal stickers op zaten, ‘wist ik het echt niet dat parkeren daar niet mocht’. Jammer dan, ik kon ook hier weer een paar tientjes aftikken…

Gekke beestjes in je auto

Hier in Zuid-Limburg hebben we niet zoveel last van files, maar wel van gekke beestjes. Steenmarters om precies te zijn. Deze kleine etterbakjes zoeken in de koude maanden graag wat warmte op en waar kunnen ze dat beter doen dan…onder de motorkap van een auto! Waar ze dan vervolgens lekker gaan zitten knabbelen aan bijvoorbeeld je bougiekabels. Superknus en gezellig natuurlijk. Wij hebben deze kleine vriendjes een aantal keer op bezoek gehad, steeds op de meest onmogelijke momenten.
Zo was daar die keer dat Etienne mij in Brussel van het vliegveld zou komen halen, nadat ik een paar dagen in New York was geweest met mijn moeder. Of die keer dat we na een weekend weg met vrienden op een koude zondagavond wilden overstappen in onze eigen auto voor de laatste 30 kilometer naar huis. En wat dacht je van die keer dat die kleine draken ook hadden zitten knabbelen aan de kabels van de computer in de auto. Waardoor we een paar reparaties en nog meer euro’s lichter waren. Dan kan ik je vertellen dat het niet zo gek is om de boel goed te laten verzekeren. Of je nu kiest voor een Achmea autoverzekering of je gaat even Apeldoorn bellen: ik kan het je van harte aanraden om er maandelijks wat euries aan te spenderen.
Inmiddels hebben we een supersonisch apparaatje in de auto, dat hele hoge geluidssignalen en kleine lichtflitsen afgeeft. Daar kunnen die kleine martertjes niet tegen en dus blijven ze – even afkloppen – sinds de plaatsing van het apparaatje weg.

Heb jij weleens flinke autopech gehad? Of een mooi ‘paaltje knuffelen’ verhaal dat past in de lijn van mijn blunders? Deel het in de comments, want gedeelde smart is halve smart, nietwaar?

Dit artikel is geschreven in samenwerking met autoverzekering.nl.

 

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

5 Reacties

  1. Ik heb een paar keer met onze auto langs de kant van de weg gestaan omdat het kreng het weer niet deed. We hebben altijd vrij goedkope auto’s en die mankeren nog wel eens wat….

  2. Ik heb nog steeds geen rijbewijs, maar toen ik 18 was had ik een auto. Daar mochten vrienden met rijbewijs in rijden, terwijl ik nog rijles nam. Ik dacht dat ik wel goed genoeg kon rijden om de auto van een oprit te rijden, maar zelfs dat bleek geen succes. Ik had de spiegel niet aangepast en ik tikte zo in een geparkeerde auto. Later had ik als bijrijder vaak pech in de volkswagens van mijn ex. Als er iets af kon breken, dan had ik het in mijn handen. Vooral het hendeltje om de ruit naar beneden te draaien lukte me vaak.

  3. Pingback: Samenwerkingen en betaalde links op mijn blog - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.