Ik zit alleen aan tafel. Voor me staat een glas koele witte wijn en een meer dan goed gevuld bord met salade. Ik ben in het gezelschap van niemand minder dan mijzelf. Alleen uit eten: is het zielig of juist zalig?
Het idee ontstond spontaan, toen ik tussen een werkdag en een afspraak in de stad 2 uurtjes de tijd had. Nu kon ik die tijd besteden aan het op en neer fietsen naar huis, daar gauw een boterham eten en weer terug racen. Of ik zou mezelf eens in de watten leggen en lekker ergens wat gaan eten. In mijn eentje dus.
Met een achtergrond in de horeca ben ik gewend om alleen ergens koffie te drinken of een broodje te gaan eten. Ik ging, toen ik zelf nog in de horeca werkte, regelmatig even buurten op mijn werk of bij andere zaken waar ik graag kwam. Ik heb me nooit ongemakkelijk of eenzaam gevoeld op zulke momenten. Sterker nog: ik vond het heerlijk met al die drukte om me heen.
In mijn eentje uit eten gaan was wel een stapje verder. Het diner is een maaltijd die ik buiten de deur normaal altijd nuttig met in ieder geval één van mijn twee mannen of met vriendinnen of familie. Toch keek ik er naar uit om dit stapje buiten mijn comfortzone te zetten. Ik heb me er de hele dag op verheugd om lekker rustig te eten, een boek te lezen en te genieten van het mooie weer.
En zo strijk ik op een zonnige woensdagmiddag neer op een gezellig terras, dat door een grote muur en dito poort gescheiden werd van een levendige straat. Met een beetje fantasie bevond ik me in Barcelona of Parijs, wat het nóg leuker maakte! Ik bestel een glas wijn en een salade en sla mijn boek open. Nadat ik een tijdje heb gelezen, vraag ik me ineens af of alleen uit eten iets is dat meer mensen doen. Ik besluit om de vraag te stellen op mijn Instagram Stories en het resultaat is dat 64% van de stemmers antwoordde met ‘Nee, dat vind ik te spannend’. Ik snap dat wel, je kunt je best ongemakkelijk voelen als je alleen aan tafel schuift op een plek waar vaak mensen in duo’s of groepjes zitten. Ik vind het echter niet eng maar juist ontzettend fijn. Even alleen met je gedachten. Het is eigenlijk een soort mindfulness: je wordt minder snel afgeleid door je tafelgenoot en ik merk daardoor dat ik mijn omgeving veel scherper in mij opneem. Ik voelde wel sterk de neiging om continu afleiding te zoeken in mijn telefoon. Dit had ik al een beetje ingecalculeerd en daarom had ik een spannend boek in mijn tas gestopt. Dit blijkt uitstekend te werken, want terwijl ik de laatste hap van mijn salade neem, was ik 40 pagina’s verder.
Ik kan oprecht zeggen dat ik het heerlijk vond om alleen wat te eten. Hoe graag ik ook in het gezelschap van anderen verkeer, ik kan (gelukkig) ook genieten van mijn eigen gezelschap. Zeker in periodes waarin niet alles van een leien dakje gaat, vind ik het belangrijk om het leuk te hebben met mezelf. Want juist dan heb ik die liefde voor mijn eigen persoontje heel hard nodig om de zon weer te laten schijnen. Dit klinkt wellicht een beetje zweverig, wat ik bedoel is dat het een valkuil kan zijn om jezelf overal de schuld van te geven en om streng te zijn voor jezelf als dingen niet helemaal lopen zoals je zou willen. Juist dan is het goed om extra lief voor jezelf te zijn. Ga lekker in bad, een middagje shoppen of zoals ik, lekker uit eten. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er echt van ben opgeknapt en dat ik me stiekem alweer verheug om nog een keer op date te gaan met mezelf. Want dat is zeker leuk gezelschap.
Ga jij weleens alleen uit eten? Zo niet: waarom niet? En zo ja: wat vind je er zo leuk aan?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
2 Reacties
Alleen uit eten eigenlijk niet, koffie drinken wel als ik lekker even alleen een rondje door de stad doe. Even een momentje voor mezelf, geen kinderen mee en gewoon zitten en mensen kijken en een tijdschrift lezen.
Haha de einzelganger in mij zegt gelijk ja héérlijk! Ik doe het niet vaak maar zou het ook niet erg vinden. Lekker een beetje gluren naar mensen en genieten.