Dit jaar maak ik het hele Sinterklaasfestijn voor de derde keer mee. Voor de derde keer als moeder welteverstaan. En met het uitbreiden van het vocabulaire van mijn peuter, groeit ook het aantal avonturen en uitdagingen dat aan dit feestje vasthangt….
In deze blog:
Stiekem cadeautjes kopen
Kijk, ik moet er dus nog even aan wennen dat ik cadeaus moet kopen als ik alleen ben. Of in ieder geval niet in het gezelschap van een peuter die alles ziet. Een tijdje terug liepen we in de Kruidvat en daar zag ik leuke schoencadeautjes: Legotape en Legoblokjes. Aangezien ik zelden nog zonder peuter in een winkel kom, besloot ik om de gok te nemen en ze in mijn mandje te gooien. Verstopt onder wat tubes douchegel en ander spul waren ze veilig. Dacht ik. ‘Wat heb je daar mama?’ ‘Oh niks liefje, ga jij maar even daar aan die kant kijken!’ Ik rekende alles af en toen kwam het laatste obstakel: alles inpakken terwijl Laurens naast me stond. Ik seinde naar de cassière dat ik de Lego als laatste wilde inpakken. Ze keek me wat verbaasd aan en vroeg zich hardop af hoe ik dat dan ging doen. Ik zei tegen Laurens dat hij vast naar buiten mocht lopen. Vervolgens wikkelde ik snel mijn sjaal van mijn nek, stopte de Lego erin en propte het pakketje onderin de kinderwagen. Missie geslaagd, alles lag in de wagen en de kroonprins had niet in de gaten. Ik moest me stiekem inhouden om mezelf geen high five te geven, want dit varkentje had ik mooi even gewassen!
‘Dat is een hulpsinterklaas hoor mama!’
Als verrassing voor Laurens hadden we kaartjes besteld voor een boottocht met Sint en zijn Pieten. Tijdens een vaartocht op de Maas kon hij dan rondkijken op de boot van Sinterklaas, waar zijn slaap- en werkkamer waren. Toen we aankondigden dat we gingen varen met de Sint was hij heel enthousiast, maar vlak voor vertrek kreeg hij toch zo zijn bedenkingen. Eenmaal aan boord keek hij dan ook rustig de kat uit de boom.
Toen de Sint eenmaal op zijn stoel zat, bleef hij vanaf de zijlijn kijken, terwijl hij Etienne of mij stevig vasthield. Na een tijdje ademloos kijken en luisteren fluisterde hij in mijn oor: ‘Dat is een hulpsinterklaas hoor mama!’ ‘Oh, hoe zie je dat dan?’ ‘Nou, hij praat anders.’
‘Waarom kom jij bij ons zitten?’
Na een tijdje had hij het wel gezien en wilde hij terug naar onze tafel. De rondleiding met alle andere kindjes liet hij aan zich voorbij gaan, veel te spannend. Op een gegeven moment kwam één van de Pieten bij ons aan tafel zitten. Laurens keek de Piet eens rustig aan en zei toen: ‘Waarom kom jij bij ons zitten?’ Okeeee dan, gezellig Lau! Hij kletste vervolgens wel wat met de Piet, maar erg enthousiast was hij niet.
Lekker schreeuwen om 6.30
Etienne vatte het lumineuze idee op om Laurens buiten naar Luisterpiet te laten roepen wat hij in zijn schoentje wilde. Dus gooide hij ‘s avonds de voordeur open en schreeuwde: ‘Luisterpiet! Ik wil graag legotape in mijn schoehoeeeen!’
Toen de volgende ochtend ook daadwerkelijk de legotape in zijn schoen zat, besloot hij om de Sint en Luisterpiet even te gaan bedanken. Dus hoorde ik, terwijl ik nog even in bed lag, om 6.30 de voordeur opengaan. ‘DANKJEWEL VOOR DE LEGOTAPE!!!!’ galmde het door onze doodstille straat…. ?
Ik ben reuze benieuwd wat er tussen nu en pakjesavond nog gaat gebeuren. Eén ding weet ik zeker: de Sinterklaasperiode zal met onze Lau nooit saai zijn!
Heb jij ook zulke grappige momenten met jouw kind(eren) in deze periode? Deel ze in de comments, ik ben benieuwd!
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.