Herfst. Mijn favoriete seizoen, omdat de inner huismu(t)s in mij dan floreert. Omdat je door de belachelijke regenbuien en windstoten maar beter thuis kunt blijven. En thuis heb ik dus een heleboel favoriete bezigheden…

Suf?

Een tijdje terug slingerde ik op een vrijdagmiddag deze tweet de wereld in:

Hierop werd ik -terecht- op mijn vingers getikt door een andere twitteraar, die zei dat dit helemaal niet suf was en ik niet zo gek moest doen, aldus mijn vrije vertaling van haar reactie. Ik las nog eens wat ik had geschreven en vond in die korte tekst inderdaad een soort verontschuldiging voor het feit dat ik deed wat ik zo ontzettend graag doe: lekker op de bank liggen en lezen.

De dagen daarna bleef dit door mijn hoofd spoken en vroeg ik me af hoe het komt dat ik geneigd ben om dingen als lezen, breien, haken, in je pyjama aan je grote teen frunniken en legpuzzels maken naar buiten toe af te doen als suf. Want als het dingen zijn die ik ontzettend graag doe en waar ik heel veel plezier aan beleef, dan kunnen ze toch helemaal niet suf zijn?

nieuwe ektorp hoes grijs bregblogt.nl

 

Omarm die inner huismu(t)s!

Ik besloot dat ik dit gedrag en deze manier van denken wilde veranderen. Want ik hou van mijn inner huismu(t)s! Helemaal als je bedenkt dat ik, pak ‘m beet, 10 jaar geleden het liefst NOOIT thuis was. Ik was altijd rusteloos, wilde niks missen en plande mijn weekends altijd helemaal vol. Dat missen heet tegenwoordig FOMO en via social media word je 24/7 geconfronteerd met allemaal supervetcoole dingen waar jij dan zelf niet bij bent. Het verschil met 2007 is dat ik daar nu niet meer warm van word. Sterker nog, als ik zie hoe sommige mensen hun weekends zo vol plannen als ik destijds deed, word ik op slag onrustig!

Ik haal er groot genoegen uit als we in een weekend een dag kunnen doorkruisen onder het mom van ‘niks doen’. Dan kan ik me al dagen van tevoren verheugen om het feit dat er een dag is waarop niks moet en alles mag. Want, hoe veel ik ook van die lieve huismu(t)s houd, 5 dagen werken én een peuter én een leuke man én vrienden én een blog zorgen er voor dat die lieverd soms een ondergeschoven kindje wordt. En dan durf ik haar ook nog SUF te noemen. Dus, dat gaan we anders aanpakken!

breien lazy sunday inner huismu(t)s bregblogt.nl
foto via Shutterstock

 

Weg met het schuldgevoel!

Naast het ‘suf’ noemen, speelt er nog iets mee in het loslaten van mijn inner huismu(t)s: schuldgevoel! Echt, van alle emoties vind ik dat wel één van meest irritante! Het nestelt zich in je buik en gaat daar lekker een potje zitten etteren. Zo stom! Waar ik me dan zoal schuldig over voel? Heeft u even? Ik voel me schuldig omdat Laurens Netflix kijkt (vindt hij fantastisch), ik voel me schuldig omdat ik op de bank lig (heb ik soms gewoon nodig), ik voel me schuldig omdat ik niet ammel hippe dingen aan het doen ben (vind ik eigenlijk ook niks aan), ik voel me schuldig, omdat mijn stomme lijf me in de steek laat en ik soms niet anders kán dan thuisblijven, op de bank liggen en hopen dat het daarna weer beter gaat. Als ik het zo op een rijtje zet is het ene schuldgevoel nog onterechter dan het andere en hebben ze één ding gemeen: ze bestaan alleen in mijn hoofd. Dus ga ik de strijd met ze aan en negeer ik ze vakkundig. Lekker puh, ik doe waar mijn lijf en hoofd zin in en behoefte aan hebben en wat blijkt? Het is zalig, of zoals ik tweette: HEMELS!

Als dat rottige gevoel zich dan toch in mijn buik weet te nestelen kan ik er tegenwoordig best goed mee omgaan. Dankzij mijn eerdere mindfulnesstrainingen kan ik er bewust bij stil staan, om me vervolgens een paar minuten te richten op mijn ademhaling. Wonder boven wonder is het gevoel daarna stukken minder of zelfs verdwenen. En ik ben streng voor mezelf: houd nou toch eens op met jezelf alsmaar te verantwoorden en te verdedigen en geniet gewoon van die huismu(t)s!

inner huismu(t)s bregblogt.nl
Foto via Shutterstock

Suf is het nieuwe hip!

Afgelopen weekend besloot ik die leuke huismu(t)s eens alle ruimte te geven en het was een waar feestje! Mijn moeder logeerde bij ons en ik heb het cocoonen niet van een vreemde. Dus brachten we (oké een beetje gedwongen door de regen) 2 dagen thuis door met lezen, hapjes eten, spelen met Lau, nog meer hapjes eten, puzzelen en tv kijken. Het was heerlijk! Geen drukte in mijn hoofd, geen planning, geen ‘ik moet nog…’ Ik was blij dat ik gehoor had gegeven aan haar roep om uit te mogen breken. Ik kon na het weekend de hele wereld weer aan én het was ook nog een productief weekend geweest. Zo loopt Laurens rond met een nieuwe sjaal, is de legpuzzel van 1000 stukjes die al weken op de eettafel ligt niet meer voor 25 maar voor 50% af en waren alle wasjes weg gevouwen onder het genot van Netflix!

Hoe zit het met jouw inner huismu(t)s? Geniet jij ook van die dagen waarop niets moet? Of ben je het liefst altijd druk bezig en onderweg? Ik hoor het graag!

p.s.: omdat ik meestal óf niet charmant ben tijdens het chillen óf gewoon niet denk aan foto’s, heb ik gebruik gemaakt van foto’s van Shutterstock voor dit artikel. En één zelfgemaakte foto van mijn eigen geliefde bank natuurlijk. 🙂

 

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

2 Reacties

  1. ❤️voor cocoonen. Ik vind het heerlijk om weekenden in huis aan te rommelen, te bankhangen en uitgebreid te koken. Ik begrijp niets van mensen die heel blij zeggen dat hun weekenden al tot eind dit jaar zijn vol gepland. Ik zou er huiduitslag van krijgen en plan het liefst alles last minute.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.