Een paar maanden na mijn laatste les mindfulness, is het tijd om de boel weer eens op te frissen. Ik ben dan ook heel blij als ik een mail krijg van Delina en Anique van Belle Vie Coaching dat er een terugkomsessie is gepland op een bijzondere locatie. Ik kijk uit naar een avondje ontspannen. Het decor is een prachtlocatie in het Limburgse heuvellandschap. Het is een heerlijke avond, met de nodige hilarische verrassingen…
Met een ietwat romantisch en idyllisch beeld voor ogen stap ik op een warme woensdagavond in de auto. De donkergrijze regenwolken die zich dreigend samenpakken in de lucht boven mij negeer ik vakkundig. Het mooie Limburgse land glijdt aan me voorbij. Ik kom op plaatsen waar ik nog niet eerder ben geweest. Best knap, in een omgeving waar ik al 18 jaar woon. Ik voeg direct weer allerlei local roadtrips toe aan mijn niet-bestaande bucketlist. Ik parkeer mijn auto op de plaats van bestemming en kijk vol verwondering om me heen. Wát een prachtige plek is dit. En wat een geluk dat ik hier de avond mag doorbrengen. De donkergrijze vrinden aan de hemel deden hun dreigende best om me te intimideren, maar ze zijn nog steeds lucht voor me. Ik ben op een missie.
Ik stap de locatie binnen, een werkelijk prachtige B&B. (Check www.hei15.nl, hier wil je echt een keer logeren!) Het is zo’n droomhuis waar je direct in zou willen trekken. Mindful als ik ben (kuch), pak ik niet meteen mijn camera om foto’s te maken, maar neem ik de ruimte gewoon in me op. Binnen staan al een aantal dames, en op Anique na zie ik allemaal onbekende gezichten. Slik. Dat vind ik wel even spannend. ‘Komt wel goed’, zeg ik tegen mezelf, ‘Je bent een grote meid.’
Ik begroet Anique en we kletsen wat, terwijl we wachten op de andere dames. Ik bewonder de locatie en klets nog wat met de andere aanwezigen. Buiten is het nog steeds droog en de weergoden lijken ons goed gezind. Zodra we compleet zijn installeert iedereen zich op een matje in het grasveld. Met een prachtig uitzicht, een paar nieuwsgierig toekijkende koeien en een ontspannen sfeer gaat dit helemaal goed komen.
We beginnen met de eerste meditatie. Ik had nooit gedacht dat ik dit zo fijn zou vinden. En dat ik het goed onder de knie zou krijgen. Ik kan gewoon totaal ontspannen en de wereld om me heen vergeten, terwijl ik tegelijkertijd maar al te goed weet dat er allemaal mensen om me heen zitten. Het blijft iets wonderlijks.
Na de eerste meditatie is er ruimte voor verhalen. Om te delen en om naar te luisteren. Ik bijt het spits af en vertel hoe ik deze zomer een mooi inzicht kreeg.
‘We besloten een paar weken terug om nog even naar Frankrijk te gaan. Inpakken en wegwezen, het klinkt makkelijk, maar voor een kofferkenau als ik is het nog weleens een uitdaging. Wonder boven wonder ging de voorbereiding goed en zaten we op de geplande tijd in de auto. Wel met alle deuren op slot, want hij was zo volgepakt dat we bang waren dat alle deuren tegelijk zouden openvliegen. We reden naar de Bourgogne en arriveerden in de middag. Ik had wellicht een wat te romantisch beeld van uitpakken, installeren en vervolgens wijn drinken en relaxen. Ik was namelijk vergeten dat onze peuter wat meer tijd nodig had om zich aan de situatie aan te passen. Zeg maar gerust een dag of 2. Wat volgde was een zoektocht naar een ritme en dit ging gepaard met een hoop driftbuien. Zonder de veilige muren van een huis vond ik dit extra heftig. Na een dag of 1,5 wist ik het niet meer zo goed. Mijn peuter ging naar bed en ik besloot bij hem te kruipen. Loslaten en overgeven waren de twee sleutelwoorden, want na een heel fijn en knus dutje leek de rust wedergekeerd. We waren allemaal geland en ik had geleerd om me over te geven aan de situatie. Het is zoals het is. De rest van de vakantie was ontspannen en fijn.’
Ik heb vooraf eigenlijk helemaal niet bedacht of ik iets zou gaan delen en waar dat dan over zou gaan. Door de vraag van Delina over een mooi inzicht tijdens de zomer, komt dit verhaal zomaar in me op. Dankzij de mindfulnesstrainingen die ik heb gevolgd ben ik me sowieso veel bewuster van mooie en fijne momenten en leer ik aan de andere kant om de minder prettige dingen te accepteren.
Ik luister naar prachtige verhalen van andere vrouwen. Stuk voor stuk mooi, herkenbaar en dapper. Ik blijf het bijzonder vinden, dat je in een groep onbekende vrouwen zo snel een gevoel van vertrouwdheid kunt creëren. En dat vaak blijkt dat je zoveel in elkaar herkent. Het geeft me altijd een steuntje in de rug dat ik kan gebruiken op minder sterke dagen. Ik ben niet de enige.
We installeren ons onder warme dekens voor een tweede meditatie. Nét als ik mezelf weg voel zakken in die heerlijke ontspanning, voel ik wat op mijn neus. Om me heen wordt het een beetje onrustig. Die dreigende grijze wolken hebben zwaarder geschut ingezet. De flinke wind kon ze er niet van weerhouden om eens lekker een plens water naar beneden te laten vallen. We pakken allemaal ons matje en onze spullen en rennen naar binnen.
Eenmaal binnen installeert iedereen zich opnieuw op haar matje. Het lijkt een soort groot slaapfeestje, zo allemaal met een matje en een dekentje op de grond. Op de achtergrond klinkt rustgevende pianomuziek en we pakken de draad weer op. Langzaam voel ik het gevoel van ontspanning weer komen.
‘Met soja kun je echt veel maken! Kun je me meer vertellen over de sojaplant?’
Huh?
Wat?
De televisie, waar tot een paar seconden geleden nog rustige pianomuziek uit klonk, is een eigen leven gaan leiden en vertelt ons nu alles over sojaplanten. Dat ze naar boven groeien. Ik kan er niks aan doen en barst in lachen uit. Al gauw lijkt het nóg meer op een pyjamafeestje, met allemaal giechelende vrouwen.
Driemaal is scheepsrecht en we pakken de draad weer op. Het is ook meteen een goede oefening, al die onderbrekingen. Het is oké als je afgeleid raakt, als je je aandacht daarna maar weer terug kunt brengen. Al gauw zit ik weer in mijn eigen bubbel en gedachten vliegen door mijn hoofd. Af en toe laat ik me door een gedachte meevoeren, tot ik de stem van Anique of Delina weer hoor en terug ga naar waar ik mee bezig was. Ik vind het grappig hoe mijn brein een eigen leven kan leiden. Ik denk aan dingen waar ik al weken of maanden niet aan heb gedacht. Sommige dingen zijn fijn, andere zijn dat niet. Ik laat het maar een beetje op zijn beloop en als een gedachte echt niet fijn is, ga ik terug naar mijn ademhaling. Die is er gelukkig altijd.
Het klinkt misschien zweverig, maar dat is het totaal niet. Mindfulness en meditatie is voor mij heel praktisch. Je gaat zitten en je doet niets anders dan ademen. Als je gedachten afdwalen, ga je terug naar die adem. Ik word er rustig van en in de afgelopen zes maanden heeft het me enorm geholpen in het verwerken van mijn verdriet. Ik ben steeds beter in staat om los te laten, om me niet over alles druk te maken en om te accepteren dat dingen vaak zijn zoals ze zijn. Dit neemt niet weg dat ik nog steeds weleens een onrustig en ongeleid projectiel ben dat hysterisch wordt van een niet uitgeruimde vaatwasser. En dat ik me uit onzekerheid afvraag of ik het allemaal wel goed doe. Maar hé:
Niemand is perfect! Gelukkig niet. <3
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
2 Reacties
Pingback: Extravert en verlegen, dat kan toch helemaal niet? - Breg Blogt
Pingback: Mijn bijzondere ervaring met een healing - Breg Blogt