Hoi, Ik ben Bregje en ik ben een verwend nest.
Nee, ik woon niet in een kast van een huis. Nee, ik krijg ook niet alles wat mijn hartje begeert van mijn verkering. (wel veel!) NEe, ik ben niet van top tot teen gekleed in de duurste designerkleding. Nee, ik koop mijn tandpasta gewoon bij Kruidvat en ik doe mijn boodschappen gewoon bij de Lidl. Maar JA, ik ben wel een verwend nest.
Tijdens onze vakantie ging Laurens niet naar de kinderopvang en zo bouwden we tegoed op. Dat tegoed mag je dan op een later tijdstip inzetten voor een extra opvangdag, als je dat wilt en als er plaats is. Fantastische oplossing! Nu vind ik het zonde om die dagen te laten vervallen (ons bin zûnig) en is een dagje me time af en toe geen overbodige luxe. Maarrrrrrr, als je dat te vaak doet word je dus verwend.
De dagen die nog openstonden moesten voor half juli opgemaakt worden, anders vervallen ze. Ik vroeg twee woensdagen achter elkaar aan en gelukkig was er op beide dagen plaats. De eerste woensdag ging het allemaal prima. Ik blogde, chillde en fladderde door het huis. Voor de tweede woensdag had ik een lege agenda, omdat ik in de avond al een afspraak had staan. ‘Mag ik morgen uitslapen?’ vroeg ik aan Etienne. ‘Ja hoor, ik breng Laurens wel naar de opvang.’ Ik viel in slaap met het zalige vooruitzicht dat ik zo lang kon blijven liggen als ik maar wilde. Hemels!
Meer lezen: Lieve moeder in de supermarkt
Om 6.00 werd ik voor de eerste keer wakker. Van de wekker. Van de Hunk. Die achtendertig keer snoozede. OM DE MINUUT! Zucht, ik draaide me om en het lukte me wonderwel om weer in slaap te sukkelen. ‘HE! MAMA! BEN JE WAKKER?’ klonk het vanaf de gang. De ‘sssst’ van Etienne was als één druppel regen in de woestijn. Laurens ramde de slaapkamerdeur open, sprong in bed en gaf me een dikke knuffel. Dat is sowieso fijner wakker worden dan van een snoozende wekker. We knuffelden en kletsten en de heren vervolgden hun ochtendritueel. Ik kon de slaap niet meer vatten en verliet mijn zachte, warme, hemelse bed.
Eenmaal beneden was het half 8 geweest en stond het olijke duo klaar voor vertrek. Gelijk een ware ideale huisvrouw zwaaide ik ze uit, rende ze achterna met een boterhammetje en sloot tevreden de poort. Een hele blanco dag lag voor me, wat zou ik eens gaan doen? Ik begon met een ontbijtje en plofte op de bank. Las wat in een boek en checkte mijn mail. Ik keek op de klok, het was 8.00 en ik verveelde me kapot. En wat was het stil in huis. Saai.
Ik rommelde de dag door, deed wasjes, las tijdschriften, schreef een blogje en ruimde wat op. Daar waar ik meestal verlang naar een minuutje stilte als mijn peuter me de oren van mijn kop kletst, vond ik het nu veel te stil. Ik onderdrukte de neiging om rond lunchtijd het kinderdagverblijf te bestormen, terwijl ik jammerend riep: ‘Ik mis mijn baby zoooooo’ Als ik dat had gedaan zou Laurens met zijn ogen rollen en uitroepen: ‘Maahaam, wat doe jij nou hier? Ik moet nog spelen!’ Ik vermaakte me de rest van de dag met verder rommelen in huis en telde de minuten af tot het enigszins acceptabel was om de kabouter weer te halen.
Ik kan er niks aan doen, ik ben gewoon een verwend nest.
Dit vind je misschien ook leuk:
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
3 Reacties
Haha ooooh those days!
Dit zal nu hier niet meer voorkomen helaas maar ken die dagen wel haha.
Went vanzelf hoor Breg en dan kom je niet meer uit met je dagen omgaat je zo druk bent ? Gewoon even niks moeten en gewoon doen wat je zelf wilt is heel goed en fijn! Lekker verwend nest zijn dus.
Haha wat grappig geschreven! En ook zeer herkenbaar?