Mindful mijmeren…

Terwijl op enkele tientallen kilometers, zeg een flinke steenworp, de eerste festivalgangers het Pinkpopterrein weer betreden, lig ik op de bank. Boven in bed ligt de kroonprins te slapen (‘Nee mama! Ik ben NIET MOE!’). Ik zet Spotify aan en als de eerste gitaarklanken van Foo Fighters door de woonkamer schallen, dwalen mijn gedachten af…

Stralend als zes miljard sterren

Ik denk aan de dag waarop duidelijk werd dat de Roodharige Hunk en ik toch wel meer deelden dan alleen een zoenpartijtje aan het einde van een warme festivaldag. De Foo Fighters betraden het podium en Etiennes ogen begonnen te stralen als zes miljard sterren. Hij duwde zijn portemonnee, sigaretten en de overige inhoud van zijn broekzakken in mijn handen en zei: ‘Ik ga even spelen met de jongens, doei!’ Hij verdween richting de moshpit en even later zag ik hem over de menigte voorbij surfen. Stralend als tien miljard sterren bij elkaar.

Dankbaar

Als ik hieraan denk breekt een enorme glimlach door op mijn gezicht. Ik bedenk me hoe ontzettend dankbaar en blij ik ben dat ik die leuke, stralende rooie toen aan de haak heb geslagen. Dat we nu bijna zes jaar, een huis, een kind en kilo’s geweldige herinneringen verder zijn. Dat hij mijn rots in de branding is, mijn klankbord, mijn spiegel, mijn alles. Ik ben dankbaar voor de liefde die we delen. Liefde voor elkaar, voor muziek en voor onze vrienden.

Toch naar Pinkpop?

Vanmiddag gaan we Pinkpop vieren. Niet op het grote festivalterrein in Landgraaf, maar bij vrienden in de tuin. Met de complete groep waarmee we de afgelopen jaren regelmatig het festival hebben bezocht, aangevuld met onze kinderen. Er is een partytent, bier, lekker eten en een heleboel gadgets waarvan menig ander zou denken: ‘Wat moet een stel 30-something mensen daaaaaar nou weer mee? Wij kunnen de grootste lol hebben met silly bands, plaksnorren, vouwballonnen en glow in the dark staafjes. Ik vind het mooi dat we op onze eigen manier een feestje bouwen rondom het festival waar we allemaal zoveel van houden, maar dat we dit jaar toch liever aan ons voorbij lieten gaan.

Accepteren

Het accepteren dat dingen niet altijd gaan zoals je ze voor ogen hebt is iets dat ik niet altijd heb gekund. Er zouden jaren zijn geweest waarin ik nu met een dikke, vette bal in mijn maag zou zitten balen, omdat we wellicht een verkeerde keuze gemaakt zouden hebben. GEvalletje fear of missing out, waar ik nogal ernstig aan leed. Nu is er een mooie wending gegeven aan dit evenement, zodat we toch kunnen doen waar het om draait: samen zijn met vrienden genieten van elkaar, drankjes en muziek.

Dat accepteren is een thema dat gisteren aan bod kwam in mijn cursus mindfulness. Er zijn de laatste tijd best wat dingen gebeurd die de controlfreak in mij behoorlijk in de paniek- of stressmodus hadden kunnen jagen. Die ervoor konden zorgen dat die enorme bal zich in mijn maag nestelde en ik hem dagen met me meesleepte. Maar dat gebeurde dus niet! Ik benoemde mijn gevoel en vond een oplossing. Ik focuste op mijn ademhaling en pakte mijzelf weer bij elkaar. Ik accepteerde de situatie en ging er mee om op een manier waarop ik er minder tot geen last van had. Ik ben er niet alleen trots op dat ik er zo mee om ben gegaan, ik ben minstens zo trots op het feit dat ik me er bewust van ben. Bewust van de manier waarop ik reageer op situaties. Bewust van het feit dat ik zelf de baas ben over mijn gedachten en gevoelens, positief of negatief.

Geluksmomentjes

Als huiswerk hield ik afgelopen week een lijstje bij met prettige gebeurtenissen. Ik kon er van elke dag zo eentje opschrijven, klein of groot. Zo genoot ik intens van het concert van Eddie Vedder in Amsterdam afgelopen week. Ik heb menig traan over mijn wang laten biggelen, omdat de muziek zo mooi en ongefilterd bij me binnenkwam. En dan die heerlijke meditatie aan het einde van de pilatesles van donderdag (ik heb overigens NOG STEEDS spierpijn. Toch maar eens wat vaker gaan, maar dat terzijde). Gisteren kon daaraan toegevoegd worden als een superrelaxte zaterdag. Na de cursus stapte ik heerlijk relaxed in de auto. Ik reed een andere route naar huis dan de kortste route. Ik doorkruiste weilanden, zag grazende schapen en koeien en was omringd door het mooie, groene Limburgse landschap. Ik zette de radio keihard aan en bedacht me dat ik de rest van de dag een lege agenda had. Ik plunderde de kampeerafdeling van de Action (deze guitige familie is voornemens om komend weekend een nachtje te gaan kamperen…daarover later meer) om me vervolgens in de hangmat in de tuin te nestelen.

1, 2, 3….relax!

Nu klinkt zo’n lege relaxdag natuurlijk helemaal top, ik moet eerlijk bekennen dat ik altijd even moet wennen aan het ‘niets moeten‘. De hele week ben ik druk met werk, Laurens en Etienne, sociaal zijn en dat soort dingen, dat een dag helemaal niks altijd even onwennig voelt. Is dat herkenbaar?
Ik checkte voor de zekerheid nog even bij Etienne of er echt niks meer op de to do list stond en na zijn bevestigende antwoord zakte ik achterover in mijn hangmat. Ik las een boek en gluurde over de rand naar mijn twee mannen die de grootste lol hadden met een tuinslang. Vervolgens slingerden we de bbq aan om het feest compleet te maken. Toen we aan het begin van de avond nog even wat afgaven bij de buren, ontstond spontaan het idee voor een borreltje. En zo belandden we met een karafje wijn (of twee…) onder de overkapping, waar we een heerlijke zomerdag in stijl afsloten. Om een uur of tien gaf de kroonprins zich over aan de slaap en droeg Etienne hem naar bed. Dit was een zaterdag zoals zaterdagen bedoeld zijn en ik ben dankbaar dat ik hem mee mocht maken.

Ik ben dankbaar voor de open blik die ik steeds vaker op weet te zetten, die me laat zien hoe mooi elke dag weer kan zijn. Als er dan weer wat mindere dagen komen, kan ik die met opgeheven hoofd trotseren en weer uitzwaaien, om plaats te maken voor de pareltjes.

Ik volg de komende weken elke zaterdag een training ‘In de flow van mindfulness’ bij Belle Vie coaching in Eijsden. In mijn blogs houd ik je op de hoogte van de voortgang en na afloop van de training zal ik uitgebreid verslag uitbrengen. ♥