Morgen is het 24 mei. Diezelfde datum in 2014 was de mooiste, bizarste en meest onvergetelijke dag van mijn leven: de dag dat ik moeder werd. Vandaag schrijf ik mijn halfjaarlijkse brief aan Laurens.
Allerliefste Lautje,
Kereltje, wat ben je toch een heerlijk kind! Zoals jij door de wereld stampt (ja, dat doe je regelmatig letterlijk en vol trots). Zoals jij je in al je openheid, enthousiasme en interesse naar anderen opstelt. Je maakt papa en mij elke dag weer heel erg blij en trots.
Je bent een kleine wijsneus, die precies weet wat hij wil en hoe hij het voor elkaar gaat krijgen. Sinds kort heb je ook het deurtje ‘brutaal’ opengekregen en daar maak je regelmatig gebruik van. Wanneer papa of ik dan zegt dat je niet zo brutaal moet zijn,doe je er nog een schepje bovenop en antwoord jij op strenge toon: ‘Ik heb je nu al drie keer gezegd dat je moet stoppen! Nu is het klaar!’ Ik zou niet weten van wie je deze zinnen leert….;)
Ook rolde onlangs jouw eerste echte krachtterm over jouw lippen. Waar je twee maande geleden nog een enigszins schattig ‘Rotmijdomme!’ riep, ging je vorige week voor het echte werk. Laat ik dat woord hier maar niet herhalen. Ik ben ook wel zo eerlijk om toe te geven dat je dit woord van mij hebt geleerd. Ik heb de laatste maanden wel vaker ‘stoute woorden’ geroepen als ik boos of verdrietig was. Ik ben er niet trots op dat jij ze nu ook kent, maar het is zoals het is en ik let nu extra goed op wat ik allemaal zeg en roep, want je slaat alles op. Als ik je vraag om iets op te ruimen hoor je dat wonder boven wonder weer niet, bijzonder hè?
Oma Else schudt regelmatig lachend haar hoofd om jouw sterke willetje en de manier waarop jij als een kleine directeur door het huis paradeert en orders uitdeelt. Inmiddels heb je ook in de gaten dat deze tactiek niet zo goed werkt, dus gooi je met minstens zoveel passie en liefde jouw charmes in de strijd. Daar heb je dan ook vaker succes mee, want die grote blauwe ogen, dat hoge piepstemmetje en die lieve kusjes en vleierij kunnen wij maar lastig weerstaan…
Twee maanden geleden hebben we afscheid moeten nemen van mijn papa en jouw grote vriend, Opa Jan. Voor jouw kleine breintje is het nog te groot om te begrijpen wat zo’n verlies inhoudt. Gelukkig maar, want de pijn die het verdriet met zich meebrengt wens ik jou helemaal niet toe en ik hoop dat het je nog heel lang bespaard blijft. Je hebt het zo goed gedaan al die tijd. Je troostte me met lieve kusjes, woordjes en knuffels. Je speelde lief op de momenten dat je wist dat dat nodig was. Je hebt met opa nog hele gesprekken gevoerd in het ziekenhuis en wat heeft hij daarvan genoten. Tijdens de uitvaart kwam je me ook af en toe even knuffelen, dat was een enorme troost voor me. Ik word er erg verdrietig van als ik er aan denk dat jij Opa Jan later niet meer zult herinneren. Daarom ga ik mijn uiterste best doen om de herinnering aan hem levend te houden voor jou. Met foto’s, verhalen en mooie spulletjes gaat dat zeker lukken.
Onze vakantie naar Mallorca was een groot succes. Ik schreef er van tevoren een blogje over en wist stiekem wel dat het zo goed zou gaan, maar vroeg me toch wel af of ik niet naïef was. Los van een enkele peuterpuberbui heb je het super gedaan. Je speelde, zong, danste en zwom. Je kletste met Spaanse obers die je helemaal niet verstond en je sjanste als een ware casanova. Op Moederdag verwende je mij met een prachtig schilderij en een hele dikke knuffel. En weet je Lau, deze hele vakantie voelde als één grote Moederdag! Wat was ik trots toen je jouw angst voor het zwembad helemaal zelf overwon en trots rond dobberde in het ‘diepe bad’. Dit was voor jou ook echt het hoogtepunt van de reis, want je hebt het er nog elke dag over!
Morgen word je drie jaar. Je bent al bijna een meter lang en daar zitten papa en ik ons regelmatig over te verwonderen. Als die lange benen van je over de rand van de buggy bungelen tijdens een dutje, ben je groot en klein tegelijk. Je wilt alles zelluf doen, maar kan vijf minuten later net zo makkelijk bij één van ons op schoot kruipen om even ‘baby te zijn’.
Over je verjaardag praat je al weken, misschien wel maanden met glimmende oogjes. Ik maakte een aftelkalender voor je, waar je elke dag een sticker op mag plakken. Dat ik in de praktijk degene ben die lekker stickers plakt, mag de pret niet drukken. Je verheugt je er al dagen op dat je vandaag mag trakteren bij de juffies. Morgen is jouw grote dag en dit weekend vieren we nog een fijn feestje met vriendjes, vriendinnetjes en familie. Toen je één jaar werd liep ik al weken te snotteren. Niet vanwege een verkoudheid, maar omdat ik het zo’n emotioneel moment vond dat je ineens geen baby meer was! Inmiddels heb ik daar niet meer zoveel last van en treed ik al het feestgedruis met een grote glimlach tegemoet. Ik hoop dat je het enthousiasme over jarig zijn nooit zult verliezen, zodat we elk half jaar lekker los kunnen gaan met slingers, ballonnen en taart!
Lief, mooi ventje van ons, ik wens je een mooi nieuw levensjaar toe. Het is jouw laatste jaar als peuter. Vandaag ga ik je inschrijven op de basisschool, ik schoof het moment onbewust steeds voor me uit. Tot de school me belde dat ik niet moest vergeten om je in te schrijven, toen kon ik er niet meer onderuit…ik zal je verklappen dat ik daarbij dan wel weer even een traantje moest wegslikken. Ach, na drie jaar ben je wel een beetje gewend aan het feit dat je moeder af en toe een sentimentele doos is toch?
Voor morgen een allermeestfijne verjaardag lief, mooi mannetje! <3
liefs,
Mama
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
2 Reacties
❤️❤️❤️ Lieve knappe Lau, wat wordt je alweer groot! Mooi geschreven Breg!
Wauw. Mooi geschreven Breg. De tijd vliegt zo ontzettend voorbij, maar ze blijven voor altijd ons kleintje. Fijne verjaardag morgen!