Terwijl we met een biertje in de hand op en neer sjoenkelen op de muziek, trekt Laurens aan mijn hand. ‘Kom mama, we gaan even binnen dansen! We lopen de kroeg in waar ik 16 jaar geleden voor het eerst kennismaakte met de échte Mestreechter Vastelaovend en ik voelde een warm gevoel van geluk door mijn aderen stromen.

Als 20-jarige gup, nog nat achter mijn oren, belandde ik op een zonnige dag in 2001 bij Café Charlemagne aan het beroemde Onze Lieve Vrouweplein in Maastricht. Op dat moment wist ik nog niet dat ik er jaren zou blijven werken, er de liefde zou vinden en  later mijn vleugels weer uit zou spreiden. Het is één van de leukste baantjes die ik ooit heb gehad. Het team was top, het werk verveelde geen seconde en ik heb er zoveel mooie herinneringen aan overgehouden. Eén van die herinneringen is toch wel de carnaval, in Maastricht Vastelaovend genoemd. Ik toverde mezelf om tot mijn alter ego Samantha, smeerde flink wat make-up op mijn snoet en bemande vijf dagen met een grote glimlach de bar. Ik tapte en verkocht honderden pèlskes, sjoeskes en haaf-ums. Ik danste er op los én ik leerde de mooiste nieuwe liedjes. De Mestreechter Vastelaovend stal mijn hart.

Als Brabants meisje was ik een iets andere vorm van carnaval gewend. Back in the days was het vijf avonden feesten, verkleed als Britney Spears of Spice Girl. Eenmaal in Maastricht keek ik mijn ogen uit. De mooiste (meestal zelfgemaakte) kostuums kwamen voorbij, de mensen waren prachtig geschminkt en het feest speelde zich, zeker overdag, vooral buiten op straat af. De Mestreechter Vastelaovend is in niets te vergelijken met het slechte imago dat carnaval vaak heeft onder de niet-carnavalisten: dronken hossen en vreemdgaan tot je er letterlijk bij neervalt.

In de jaren die volgden kreeg ik de fijne kneepjes van het Vastelaovend vieren steeds beter onder de knie. Ik liep mee in de optocht, leerde alle liedjes uit mijn hoofd, verkleedde me pas op zondag in plaats van vrijdag en ik bleef trouw aan Maastricht. Een aantal jaar geleden liet ik samen met een vriendin zelfs speciaal pèkskes maken. Prachtige kostuums, die we avondenlang zaten te pimpen met lampjes, bloemen en veren. Om vervolgens drie dagen vol trots door de stad te zwieren.

In 2015 was de Vastelaovend extra bijzonder. De eerste keer met baby Laurens in ons midden. Gehuld in een té schattig berenpakje (WAAR IS MIJN BABY! :'( ) keek hij zijn ogen uit. Hij liet zich lekker rondrijden in zijn versierde kinderwagen en danste met zijn liefste tantes. Zou het? Dat we het er met de paplepel in konden gieten?

Vastelaovend Mestreech - bregblogt.nl

Een jaar later hees onze dreumes zich in een bijenpakje en stapte trots en vol verwondering het Vrijthof op. Hij vermaakte zich met bergen confetti en genoot met volle teugen.

vastelaovend 2016 - bregblogt.nl

Dit jaar was hij al weken in de ban van ‘Caranaval’ zoals hij het trots noemt. Hij was er al helemaal uit: naar de opvang ging hij verkleed als tijger, tijdens de échte carnaval zou hij als ‘Maya en de bij’ gaan. En zo geschiedde. Het eerste half uurtje dat we in de stad waren keek hij argwanend om zich heen. Tot het moment dat er confetti in zijn gezichtsveld verscheen. Hij strooide, danste, joelde en genoot. We trokken door de stad en lieten Laurens de route bepalen. En zo stond ik daar, 16 jaar na mijn eerste echte Mestreechter Vastelaovend, met mijn zoon in het café waar mijn liefde voor dit prachtige feest begon.

Carnaval - bregblogt.nl

Toen we rond een uur of acht ‘s avonds thuiskwamen, had ik nog steeds een grote glimlach op mijn gezicht. Nieuwe tradities en zoete herinneringen gaan prima samen en ik had nooit durven dromen dat ik samen met mijn gezin zo zou gaan genieten van de Mestreechter Vastelaovend. Nu kunnen we weer gaan aftellen tot volgend jaar…♥

Heb jij ook zulke fijne herinneringen aan carnaval? Deel ze vooral met me, ik vind dat onwijs leuk om te lezen! ♥

 

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

13 Reacties

  1. Ahhh dat klinkt prachtig! Ja hier in t dorp is het dan wéér anders met op zaterdag de boerenbruiloft waarbij velen in boerenkiel komen enzo.
    Die pekskes vind ik wel echt tof, die zie je hier iets minder al kan mijn tante daar ook echt wat van!

    • Grappig hoe verschillend het overal gevierd wordt. In Loon op Zand hadden we vroeger inderdaad ook de boerenbruiloft!

  2. Hihi zo klinkt het heerlijk. Ik ben net zo van de carnaval… En zolang Aukje nog niet weet wat ze mist komen wij nog goed weg. Al vrees ik dat ik er volgend jaar niet meer onderuit kom…

    • Haha, zodra de school begint wordt het lastiger denk ik he! Je kunt altijd nog onderduiken met de kleinste prul en Maikel op carnavalspad sturen 😉

  3. Oh wat een heerlijk verhaal! Dit jaar was de eerste keer dat we met Emily op stap gingen met carnaval. We zijn zondag hier bij de optocht geweest en wat hebben we genoten. Ze zat bij papa op z’n nek en heeft heerlijk gedanst in haar Spaanse jurk. Lekker met de confetti gespeeld en lekker een frietje gegeten. Alleen de glimlach op haar gezicht en de klappende handjes waren het al waard! Dat is echt ontzettend goud waard!

  4. Ahhh wat heerlijk geschreven weer. En fijn dat jullie zo heerlijk kunnen genieten als gezin en de oude tradities in ere gehouden worden! 😉

  5. Wat heerlijk!
    Als klein meisje ging ik al mee met mijn ouders. Ik vond het geweldig. Toen ik groter werd mocht ik naar kindercarnaval in de sporthal. En nog weer later zelfs mee naar de kroeg.
    De laatste keer dat ik carnaval vierde was in 2006 samen met mijn moeder die het toen nog kon vieren maar er zat een bittere smaak aan, omdat we wisten dat dit de laatste carnaval zou zijn die we samen zouden vieren.

    Het is jammer dat ze hier niet aan carnaval doen. Had het mijn kindjes graag meegegeven. Wie weet volgend jaar toch eens bij een optocht kijken. Wie weet vinden ze het ook helemaal geweldig. Dan zit er toch nog een beetje Brabants bloed in hun lijfjes, al is het maar 50% 😉

    • Ja jammer dat ze het bij jullie niet vieren. Dagje Den Bosch, Tilburg of Eindhoven is dan een prima idee voor 2018! Of naar het diepe zuiden afzakken en je ogen uitkijken door al het moois ♥

  6. Wat mooi geschreven. Zelfs ik, iemand van boven de rivieren, kan me nu voorstellen hoe diep de liefde voor carnaval kan zitten. Lijkt me heel bijzonder! (En OMG dat berenpakje! ❤)

    • Dankjewel lieverd! Jaaa dat berenpakje is echt zoooo geweldig! Ligt hier nog op zolder, dat doe ik echt nooit meer weg. ♥

  7. Pingback: Carnaval 2019: dit gaan wij doen! - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.