Regelmatig hoor ik verhalen van gillende, plankende of tegenstribbelende kinderen bij de kapper. Ze vinden de schaar eng, kunnen niet stilzitten of hebben er gewoon helemaal geen zin in. Je snapt dat ik de eerste keer best een beetje nerveus was toen ik met Laurens naar de kapper ging. Gelukkig bleken deze zorgen totaal ongegrond, want wat bleek? Niet alle kinderen vinden de kapper stom!
Op een winterse zaterdagochtend stappen we rond een uur of elf de hippe kapsalon om de hoek binnen. We worden vrolijk begroet. Laurens straalt van oor tot oor, want dit is wel één van zijn favoriete plekjes.
Al een paar dagen voor het bezoek vertel ik hem over wat komen gaat. ‘Oh leuk! Gaan we naar Cris?’ luidt zijn reactie. Ik vraag of hij dan zelf in de grote stoel gaat. ‘Ja, want ik ben al groot mam!’ klinkt het vol overtuiging. Als ik vraag hoe hij zijn haar wil, is zijn antwoord kort en duidelijk: ‘Doe maar geel.’
Als we binnenkomen drinken we eerst nog even een lekkere koffie. (handig: een koffiebar en kapper in één) en de mannen lezen even een echt mannenblad. Volledig relaxed hangt Laurens bij Etienne op schoot, terwijl hij af en toe een nieuwsgierige blik richting de kapsalon werpt. ‘Wat heeft die mevrouw in de haren? Wat is Cris aan het doen?’ hij houdt alles goed in de gaten.
Zodra de kroonprins zijn luierkont in de stoel laat landen gebeurt er iets met hem. Waar hij normaal de hele dag een spraakwaterval is, zo stil is hij bij de kapper. Niet stil van angst of spanning, maar stil van rust en interesse. Geboeid kijkt hij in de spiegel. Hij houdt elke handeling van de kapper nauwlettend in de gaten. Soms lijkt het zelfs wel of hij in trance is.
Na een uitgebreide knipbeurt is het tijd voor de finishing touch. Even droogföhnen is zijn minst favoriete onderdeel. Een hap in een citroen zou nog een vrolijker gezicht veroorzaken. Als de föhn weg is en de gel in zijn haar wordt gedaan, breekt een grote glimlach door, terwijl hij zichzelf bewonderend bekijkt in de spiegel.
‘Mam? Ik ga niet mee naar huis, ik wil bij de kapper blijven!’
Zijn jouw kind(eren) dol op de kapper?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
7 Reacties
Haha leuk te lezen.
Ik ben zelf kapster dus mijn oudste heeft ook nooit gegild.
Hij is er van kleins af aan al mee opgegroeid.
Mijn dochter deed het ook prima bij de kapper, maar de fohn is hier ook geen favoriet. Alhoewel ze nu wel met haar houten speelgoedfohn van HEMA speelt, dus misschien leert ze het zo spelenderwijs 😉
Emily vind de kapper prima. Maar door haar lange haren hebben we haar al vroeg mee genomen. Föhnen wil ze altijd na het douchen en thuis loopt ze met een houten speelgoed föhn rond. Maar dat is natuurlijk geen belofte voor over een jaar. Wel fijn dat Laurens zo lekker rustig ging zitten!
Het ligt er inderdaad aan welke kapper en hoe de kapper je kind benaderd. De eerste keer toen mijn dochter ging, was een ramp! De kapster was een vreselijk mens! Zero inlevingsvermogen en ze was heel hardhandig met mijn dochter van destijds net 2!!! Hoe kun je nou zo boos en ruw doen met zo’n klein kind? De tweede keer naar de kapper was eveneens een ramp, omdat ze de vorige keer nog al te goed in haar geheugen had! Gelukkig is ze inmiddels over alle ‘kapperstress’ heen en gaat ze zonder problemen. Nu ze ‘prinsessenhaar’ wil, mag er voorlopig geen schaar aan te pas komen! En hippe prinsessen met een korte coupe kan ze niet waarderen dus die boot laten we varen…??
Haha heerlijk, prinsessenhaar! Inderdaad vreemd dat zo’n kapster zo ruw doet! 🙁
Ik ging altijd naar een kapper met een tv. Die zette dan Bassie en Adriaan aan en dan waren mijn kinderen afgeleid en ging het prima.
Mooi dat ie t zo leuk vond! Hier ook hoor! Wij hadden laatst de eerste keer kapper voor Roan en we hebben een thuiskapper besteld. Luxe hè. Een lieve dame kwam dus bij ons thuis langs. Roan vond t allemaal erg interessant en zat tegen t eind zelfs zichtbaar te genieten van dat gefriemel aan z’n haar 🙂