Toen mijn vriendin Vivian onlangs vroeg of ik zin had om mee te gaan koken in het Ronald McDonaldhuis twijfelde ik geen seconde. Ik zet me graag in voor anderen en in dit geval ging het om een doel dat voor mij een bijzondere betekenis heeft.
In deze blog:
Herkenning
Tijdens de ziekenhuisopname van Laurens in 2014 konden wij de eerste week gewoon thuis slapen en de tweede week sliepen we om de beurt bij Laurens op de kamer. Daardoor was het Ronald McDonaldhuis voor ons niet nodig. Ik heb in die twee weken gezien hoeveel het huis betekent voor de ouders die niet makkelijk thuis konden slapen tijdens de ziekenhuisopname van hun kind. Het is fijn om een warme plek te hebben waar je even tot rust kunt komen, waar je even kunt bijtanken. Even weg uit het ziekenhuis om te eten, te slapen of te praten met andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten. Ik kan me door onze eigen ervaringen inleven in hoe de ouders zich voelen tijdens de ziekenhuisopname en weet dan ook hoe fijn het is als er even voor je gezorgd wordt, omdat je zelf al de hele dag voor je kindje aan het zorgen bent.
Samen de keuken in
Vivian en Gertjan hadden namens hun cateringbedrijf Adventurecook aangeboden om te komen koken in het Ronald McDonaldhuis in Maastricht. Op een winterse woensdagavond verzamelden we met een heel enthousiast team in het huis.
De ontvangst door de vrijwilligers voelde als een warm bad. We zouden koken voor ongeveer 15 personen en gingen gauw aan de slag. Er werd gesneden, gebakken en geroerd. We dekten de tafel mooi en staken kaarsjes aan. Precies om zes uur stonden alle gerechten te wachten op de bewoners van het huis.
Dankbaarheid
De ouders waren ontzettend dankbaar voor de uitgebreide maaltijd die we voor ze hadden bereid. Zo konden ze genieten van pindasoep, Afrikaans stoofvlees, couscous en salade. We schonken een wijntje voor ze in en legden ze lekker in de watten. Het was mooi om te zien hoe er aan tafel gesprekken ontstonden tussen mensen die elkaar daarvoor nog niet hadden gesproken. Uiteindelijk zitten de ouders allemaal min of meer in hetzelfde schuitje en dat schept een band.
Licht geëmotioneerd verliet ik het huis, ik merkte dat het me nog altijd raakt als ik de herkenning voel in het verdriet van ouders met een kindje in het ziekenhuis. Ook al is het bij ons alweer een paar jaar geleden, die weken hebben zoveel impact gehad, dat het gevoel diepgeworteld zit. En juist daarom vind ik het zo fijn om iets te kunnen doen voor die ouders, die in hun huis-weg-van-huis roeien met de riemen die ze hebben. Om ze even te laten genieten, te ontzorgen en te verwennen. Want zorgen voor een ziek kind is topsport.
Wil jij ook iets betekenen voor een Ronald Mc Donaldhuis bij jou in de buurt? Kijk dan op hun website hoe je ze kunt helpen. Dit kan door het doneren van een financiële bijdrage, maar ook door het doneren van spullen voor in het huis, zoals keukenspullen, handdoeken of beddengoed.
Ben je bekend met het Ronald McDonaldhuis? Doe jij weleens vrijwilligerswerk?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
7 Reacties
wauw hartverwarmend wat gaaf!
Wat mooi dat je dit hebt gedaan! Wij doneren altijd omdat we het heel fijn vonden dat ze voor ons klaar stonden toen wij hen nodig hadden. Na veel onderzoeken is onze dochter twee keer aan haar hartje geopereerd. Ze dachten eerst dat ze telkens blauw werd omdat haar longen niet goed waren maar bleek dus uiteindelijk haar hartje te zijn. Omdat ze angstaanvallen had heb ik al die tijd bij haar op de kamer geslapen en mijn vriend dus in het gasthuis. Zo konden we er gelukkig voor haar zijn. We zijn deze mensen heel dankbaar!
Wat gaaf! Wist niet dat dit mogelijk is. Geweldig leuk initiatief voor de ouders…
Wij hebben 2 keer 2 weken in het huis doorgebracht toen onze oudste in het ziekenhuis lag. Een pittige, zware en onzekere periode. Maar het is zo fijn om zo dicht in de buurt te kunnen zijn van je kind. Wij hebben het ook mogen meemaken dat er werd gekookt voor ons en dat is echt heel fijn. Even gewoon lekker kunnen aanschuiven na een zware dag. 🙂
Wat goed! Dat lijkt me een hele geslaagde avond, zeker voor zo’n goed doel. Ik zet mij zelf vaak in voor hulphond Nederland. Als vakantie opvang of noodopvang. Bij mijn ouders hebben we 3 pups opgeleid om mee te mogen naast een rolstoel, wie weet heb ik daar zelf ooit tijd voor.
Wauw lijkt me super bijzonder om te doen. Zelf heb ik ook bijna drie weken in het zkh vertoefd met een ziek kind. Deels zelf ook opgenomen en deels op en neer rijdend.. Het was super zwaar en ik kan me dan ook helemaal voorstellen wat je bedoelt.
Ik had via IG al gereageerd. Ik ben er bekend mee, zelf gelogeerd in Maastricht toen onze dochter op de neo in AZM lag (geboren 30w)
Het was toen heel fijn dat er voor je gekookt werd zo af en toe. Je bent zelf pas bevallen, emotioneel, druk met je kindje.
Dus super dat er zulke mensen als vrijwilligers zijn!