Het is vrijdagmiddag en in mijn buik trekt een zenuwachtige kriebel omhoog. Ik staar zo onopvallend mogelijk uit het raam, want ik heb geen zin in een preek van mijn leraar. Mijn gedachten dwalen af naar de avond die voor me ligt. Samen met vriendinnen op stap. Ik kijk er al de hele week naar uit. Wat zal ik aantrekken? Wanneer ik thuiskom van school en gauw wat te eten naar binnen heb gewerkt, begint het grote voorbereidingsritueel. Ik haal mijn halve kledingkast leeg, maak me mooi op en dan is het ein-de-lijk tijd om te gaan. Zou mijn love-interest er vanavond zijn? En zou hij me eindelijk ook zien staan? Ik ben op van de zenuwen en mijn verwachtingen over deze avond zijn enorm hoog. De avond blijkt één van de saaiste worden van mijn uitgaansgeschiedenis. De mensen die we zo graag hadden gezien schitterden door afwezigheid. Teleurgesteld stap ik mijn bed in…

Dit is zomaar een voorbeeld uit mijn jongere jaren. Je verheugt je ergens enorm op, leeft er naartoe en als het dan eenmaal zo ver is, valt het tegen. Als vijftienjarige puber was uitgaan op vrijdagavond het hoogtepunt van de week. Ik keek er enorm naar uit en mijn verwachtingen waren altijd hoog. Meestal waren de avonden ook gezellig, memorabel en dolhilarisch. Maar het viel dus ook wel eens tegen.

Een aantal jaar geleden, inmiddels weer een stukje ouder en wijzer, volgde ik een cursus met de naam ‘Art of breathing’. Leerzaam en intensief, maar ook wat te zweverig voor mij. Toch heb ik hier een uitspraak opgepikt die sindsdien in mijn geheugen gegrift staat:

EXPECTATIONS REDUCE JOY

Hoe langer en meer ik over deze uitspraak nadacht, hoe meer ik inzag dat dit voor mij klopt. Want wanneer zijn wij als mensen meestal teleurgesteld? Als iemand of iets niet aan onze (hoge) verwachtingen voldoet. Zo kon ik bijvoorbeeld zelf altijd intens teleurgesteld zijn op mijn verjaardag, wanneer mensen die voor mij belangrijk waren, niks lieten horen. Sinds ik deze verwachtingen los laat, heb ik het zelfs niet in de gaten dat iemand mijn verjaardag vergeet. En daardoor ben ik ook niet meer zo snel teleurgesteld. Ook zoiets: ik streef er zelf altijd naar om attent en enthousiast te reageren op berichtjes, mijlpalen en trotse momenten van vrienden en familie. Als ik dan zelf eens een hoogtepunt deelde en het stil bleef, was ik behoorlijk teleurgesteld. En zo zijn er nog wel wat voorbeelden te noemen. Ik merkte dat ik er last van had en besloot daarom om er iets aan te doen…

via Shutterstock

Wijsheid komt gelukkig met de jaren en ben ik niet vies van een potje zelfreflectie. En zo heeft bovengenoemde uitspraak zich langzaam in mijn systeem genesteld. Ik kijk nog steeds uit naar leuke uitstapjes, avondjes uit met vriendinnen of een fijne dag met familie. Ik verwacht er alleen niet meer zoveel van. Dat klinkt misschien een beetje negatief, maar zo bedoel ik het niet. Ik stap er nu gewoon blanco in. Ook verwacht ik niet meer dan anderen hetzelfde enthousiasme delen of tonen als ik. Dat is ook een stuk realistischer, want niet iedereen is hetzelfde. Of het nu over persoonlijke hoogtepunten, mijlpalen voor mijn blog of werksuccessen gaat, ik zorg er in ieder geval voor dat ik trots kan zijn op mijzelf. En dat ik wel enthousiast en attent blijf. Is een ander ook zo enthousiast als ik ben, dan vind ik dat een cadeautje, de slagroom op de taart.

Ik moet zeggen: deze verandering heeft me rustiger gemaakt. Ik heb minder last van dat zeurende gevoel, ergens ter hoogte van mijn middenrif. Dat knagende gevoel dat zegt: ‘Waarom zegt diegene niks? Heb ik iets verkeerd gedaan? Had ik misschien…?’ Ik haal een paar keer diep adem, zet mijn mooiste glimlach op en stap met open vizier een nieuw avontuur tegemoet. Ik merk echt verschil: ik geniet meer van de kleine dingen, van de pareltjes en ben flexibeler geworden in onverwachte situaties. Lage verwachtingen, meer plezier!

Hoe ga jij om met teleurstellingen? En worden deze veroorzaakt door hoge verwachtingen? Ik ben benieuwd naar jouw mening, dus vertel!

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

5 Reacties

  1. Huiselijk genoegen Antwoord

    Het lukt me meestal goed om geen verwachtingen te hebben en dat vind ik een hele goede eigenschap van mezelf.

    Dan ben je namelijk blij met elk kadootje en met elke gast of attentie. En dat is fijn.

    Wel kan ik teleurgesteld zijn als iets niet doorgaat, waar ik me op had verheugd. Maar ook dat duurt bij mij niet lang. Verder ben ik geloof ik niet zo snel teleurgesteld…

  2. Ik kon altijd heel snel teleurgesteld zijn, je verhaal klinkt erg herkenbaar. Ik probeer nu voor mezelf de knop om te zetten en hoewel het niet altijd lukt voelt het wel veel beter om weinig verwachtingen te hebben.

  3. Het is ook mijn motto in het leven. Het is niet altijd makkelijk want ondanks dat je weet dat het pijn gaat doen koester je toch verwachtingen naar mensen toe. Vooral naar mensen die het dichtst bij je staan. Maar ik peobeer hard om ook die los te laten.

  4. Wat ik de afgelopen jaren heb geleerd is dat als je echt iets van iemand verwacht, je dat moet vertellen. Ik weet namelijk niet wat mensen van mij verwachten en ook niet wat andere mensen van mij verwachten. Klinkt misschien wat banaal en voelt in het begin misschien raar, maar het werkt voor mij in ieder geval heel goed 🙂

  5. Heel herkenbaar! Al puber was ik precies zo. Inmiddels verlaag ik mn verwachtingen ook. Dat maakt t allemaal net wat prettiger 🙂 wijze les breg!

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.