In mijn zesendertigjarig bestaan op deze wereld ben ik zeven keer verhuisd. Twee keer terwijl ik nog bij mijn ouders woonde en de overige vijf keer toen ik een soort van op eigen benen stond. Hoewel ik met de jaren enige vooruitgang heb geboekt, kun je niet zeggen dat verhuizen tot mijn talenten behoort…

Tachtig tasjes en een doos

De eerste twee verhuizingen tellen eigenlijk voor één. We woonden in een Brabants dorpje en verhuisden naar Tilburg. Om de periode tussen het verlaten van het ene huis en het intrekken in het andere huis te overbruggen, bivakkeerden we anderhalve maand op een vakantiepark. Als vijftienjarige vond ik het vooral interessant om nieuwe meubels uit te kiezen en een zo tof mogelijke kamer voor mezelf in te richten. Ik was niet echt bezig met inpakken en opruimen. Nu ik een paar jaar ouder ben, kan ik me pas voorstellen wat voor helse klus het voor mijn moeder geweest moet zijn om twintig jaar aan spullen uit te zoeken, in te pakken en te verhuizen.

Op mijn achttiende vertrok ik naar het zonnige zuiden. Ik ging op een campus wonen, dus meubels had ik niet nodig. Ik bracht kleding en wat persoonlijke spullen mee en natuurlijk een enorme computer. Voor mijn jongere lezers: we hebben het hier over het jaartal 1999, toen waren laptops nog een noviteit… 😉 Na een jaar was het tijd om de campus te verlaten en volwassen (kuch) als ik ineens was, vond ik dat ik prima kon inpakken. Ik vergeet nooit meer het gezicht van mijn vader, toen hij mijn kamer binnenkwam.

Op de grond in het midden lag een verzameling van tachtig tasjes en één doos. Trots zei ik: ‘Ik heb alles al ingepakt, goed hè?’

Mijn vader dacht daar anders over en mopperend begon hij trappen te lopen met al die tasjes. Naïef als ik was had ik géén idee dat je zo niet moest verhuizen.

Oefening baart kunst

De verhuizingen daarna, in en uit een studentenhuis en in en uit een appartement om samen te wonen, verliepen al even georganiseerd. Ik was destijds nog véél chaotischer dan nu en het kwam niet in me op om te kijken of er zoiets bestond als een checklist of een andere vorm van verhuishulp. Na de verhuizing uit het ene appartement naar mijn nieuwe appartement was ik er wel klaar mee. Ik zou NOOIT meer gaan verhuizen en bleef voor altijd zitten waar ik zat. En toen verscheen de roodharige hunk ten tonele…

Toen we acht maanden samen waren, kochten we een heus grotemensenhuis en dus moest er weer verhuisd worden. Dit keer maakte ik zelf een checklist verhuizen en dat hielp wel enigszins. We sloegen een voorraad dozen in, belden een verhuizer en wat bleek: oefening baart kunst! De verhuizer zorgde voor al het meubilair en ander groot spul, zelf ontdekten we dat het spelen van Tetris als kind zijn vruchten had afgeworpen. Er pasten precies 14 verhuisdozen in onze auto, dus na een paar keer rijden was het appartement leeg en het huis vol.

Nooit meer verhuizen?

Als het aan mij ligt gaan we nooit meer verhuizen. Ten eerste omdat we helemaal prima op onze plek zitten in dit huis. Ten tweede vanwege mijn gebrek aan verhuistalent. Ook al kun je tegenwoordig gebruikmaken van bedrijven die allerlei handige diensten aanbieden, van het verhuizen van je complete inboedel, tot het witten van plafonds en het ophangen van lampen. Ik vind het een verschikkelijke klus. Toen de talenten voor goed georganiseerd verhuizen werden uitgedeeld, was ik overduidelijk druk bezig met het uitzoeken van de meubels en dagdromen over een nieuw interieur…

Ben jij vaak verhuisd? En ben je er goed in? Wat is jouw gouden verhuistip?

 

 

De foto van de verhuisdozen komt van Shutterstock.

 

 

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

10 Reacties

  1. Ik ben niet zovaak verhuisd. Maar die paar keer zorgen er al voor dat ik dat ook niet zo vaak meer wil. Wel minstens nog 1x van dit huurhuis naar een echt koophuis.

  2. Wij (mijn vriend, dochtertje, kat en ik) verhuizen een keer per jaar. Aangezien mijn vriend telkens ergens anders moet werken. Wij hebben dus pp 2 grote reistassen voor al onze spulletjes. (Huisjes waar wij inkomen wonen zijn nmlk al gemeubileerd). Vroeger vond ik het leuk en avontuurlijk nu met kind wil ik dolgraag een vaste plek.

  3. Wij zijn de afgelopen tijd ook zo vaak verhuisd. Ik haat het. Het enige dat goed is, is dat je weer veel weggooit. Maar ik hoop ook nooit meer te verhuizen. Of het de volgende keer echt te kunnen laten doen.

  4. Ik ben drie keer verhuisd, van thuis naar studentenkamer naar appartement naar huis. Dus ik kon steeds uitbreiden. Maar het inpakken en slepen met al je spullen. Nee daar kies ik toch echt niet meer voor. Hopelijk is het ook echt niet meer nodig want we zitten goed hier 🙂

  5. Die 80 tasjes en 1 doos komt me wel bekend voor 😉
    We zijn verhuisd toen ik 4 jaar was. Hier herinner ik me alleen nog van dat ik na school naar een vriendinnetje ging spelen en opgehaald werd om vervolgens in ons nieuwe huis te wonen.
    Na mijn MBO ging ik verder met HBO en besloot op kamers te gaan. Wat spullen van thuis, marktplaats spullen en nieuwe spullen. Na mijn studie bleef ik daar nog 1,5 jaar wonen.
    Daarna terug verhuizen, en ja… alles in plastic tasjes en weekendtassen. Uhm nooit meer! Wat een verhuizing was dat. Dit geen rechtstreeks naar: Samenwonen met vriendlief (2008)
    En nu zijn we vorige week verhuisd naar een nieuw groter huis met onze 2 kinderen. Het inpakken deed ik in dozen, de verhuizers de rest van het werk. Geloof dat dit sneller ging dat destijds mijn studentenkamer leeg maken, haha!

  6. Verhuizen is een ding, emigreren iets heel anders 🙂 Al twee keer gedaan en blijft koppijn hahaha…

  7. Ik roep weleens dat ik zo ongeveer de enige ter wereld ben die verhuizen leuk vindt. Als ik jouw blog en de reacties zo lees dan moet het ook haast wel echt waar zijn. Ok, ik ben hierin een beetje gek… en nu ik net verhuisd ben, zeg ik natuurlijk ook eerlijk dat ik blij ben dat we nu (voorlopig ;)) lekker op ons plekkie zitten. Maar dat zoveel mensen het echt verafschuwen… het is blijkbaar voor veel mensen echt een heel ding. Mijn tips, oh ja, die heb ik genoeg, ik heb er al een paar blogjes aan gewijd. Belangrijkste is denk ik: op tijd beginnen met sorteren en opruimen. Maakt het allemaal zoveel makkelijker! Je verhaal van de tasjes vind ik wel fantastisch. Ik ben vroeger zo vaak verhuisd, dus ik kan me ook maar amper voorstellen hoe het is als je altijd op dezelfde plek hebt gewoond en totaal geen ervaring hebt met verhuizen!

  8. Ik ben 31 en ook al 7 keer verhuisd. En ik heb er nog steeds een hekel aan. Hahaha . Vorig jaar ben ik verhuisd en ik hoop hier toch voorlopig wel te blijven zitten

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.