De wekker gaat en wat volgt zijn die dagelijkse hemelse seconden waarin er even niks is. Het fijnste gevoel dat er is: zonder realiteit, gedachten of wat dan ook: he-le-maal niks. Ik word langzaam wakker en realiseer me welke dag het is: mijn eerste werkdag!
Etienne is al druk in de weer en vers gedoucht. Ik mompel: ‘Hoe laat is het?’ en kruip nog even onder de dekens wanneer ik zijn antwoord hoor: ‘Half zeven!’ Vandaag beginnen we aan een nieuwe ochtendroutine. Na zeven maanden zonder wekker is het tijd om weer terug in het regime te treden. Ik, de laatste persoon waaraan je denkt bij het woord ‘ochtendmens’ zie hier toch wel tegenop. Vroeg opstaan, Laurens aankleden, ontbijten en op tijd op kantoor zijn. We hebben voor deze eerste dag ruim de tijd genomen. Zo kan ik rustig douchen, terwijl de mannen al ontbijten. Het aankleden van de peuter, beter bekend als een potje sumoworstelen gecombineerd met vossenjacht, doen we in een soepele afwisseling, gelijk een volleerd estafette team. Als Etienne zijn overhemd strijkt poets ik Laurens zijn tandjes. Terwijl ik mijn haar föhn, verleidt Etienne Laurens tot het aantrekken van een paar sokken. We zijn er bijna!
Terwijl ik mijn tas volprop met eten, want eten en werk zijn voor mij Pavlov-matig verbonden, neemt Etienne de laatste hindernis: Laurens in zijn kas krijgen. Als deze bijna Olympische prestatie ook is geleverd kunnen we gaan. Buiten is het nog donker als ik een dun restje sneeuw voel knisperen onder mijn schoenen. Ik adem de frisse winterlucht in als ik op de fiets stap. Op mijn stuur zit 15 kilo spraakwaterval te stuiteren. Hij is zo blij dat hij weet naar de juffies mag! Onderweg ontglipt mij een ‘Ko-lere wat is het koud!’, waarop ik voor me hoor ‘Nou, ik vind het ook erg koud mam’. Pffiew, kwam ik effe goed weg met deze slip of the tongue.
We brengen Laurens weg en na een dikke kus en knuffel zwaait hij ons vrolijk uit. Ik zou bijna denken dat hij blij is dat hij even wat tijd voor zichzelf heeft. Op naar de laatste etappe van de ochtendspits. Veel te vroeg ruim op tijd arriveer ik op kantoor, fris, fruitig en vol energie! Met dat nieuwe ritme komt het wel goed en donderdag kan ik mooi een half uur langer blijven liggen…
Ben jij een ochtendmens? Hoe verloopt jouw ochtendroutine?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
10 Reacties
hihi prachtig
Mooie ochtend zo! Dat worstelen met peuter komt me bekend voor 😉 wij hebben nooit een wekker dus Roan is al een paar keer te laat op t kdv gekomen 😮 #loedermoeder
Haha, dat is mij in het afgelopen half jaar ook weleens gebeurd, als ik er geen zin in had… en dan zeggen: ‘Ja, Lau wilde uitslapen’ 😉
Hopelijk liep je eerste werkdag ook zo soepel 🙂
Ik ben zelf geen ochtendmens, met een kleuter die dat wel is + nu nog een baan (ik beweeg de andere richting op als jij geloof ik ;-)).
Dus eerst wordt ik wakker van de wekker, met kort daarop zoon (die pas mag komen als hij de zeven op zijn klok ziet). Ik ben dan nog in het Wazzzwah..? level, terwijl zoon KLAARWAKKER! is.
Gelukkig hebben wij een volautomatisch expresso apparaat en zet ik alles voor de ochtend de avond van tevoren al klaar.
Eerste werkdag was heel leuk! Ja ik denk dat ik er nooit goed in word. Maar gelukkig kunnen we de taken verdelen, dat scheelt enorm. 😉 Handig dat espressoapparaat! 🙂
Hier is de ochtend routine gelukkig maar 2 dagen in de week. Maar het is altijd echt gas geven. Maar binnen plus minus een uur zit Emily op de opvang en ik in de auto! En door! Haha die jas is hier ook echt drama hoor.
Ik hoop maar weer dat t een fase is, vandaag hoefde ik niet te werken en was het minstens zo gezellig met aankleden… Adem in, adem uit…
Weer prachtig geschreven!
Waar blijft je boek?! 😉
Succes met je nieuwe baan!
Dankjewel! Dat boek zit nog in mijn hoofd 😉
hehe heel leuk omschreven, het ochtendproces!
Altijd spannend, een eerste werkdag. Dan zou ik ook heeeel keurig op tijd zijn geweest!