Als je me tien jaar geleden had gevraagd: ‘Wanneer zie je jezelf als een volwassene Breg?’, dan had ik je gezegd: ‘Als ik 36 ben.’ Ik weet niet wat het is, maar zesendertig is voor mijn gevoel zo’n volwassen leeftijd. Een leeftijd waarop je een man, huis, baan en kind(eren) zou hebben…

Over de helft

Over drie weken word ik daadwerkelijk zesendertig. En dat vind ik dus heel gek. Ik heb al het bovengenoemde en toch voelt het nog steeds alsof ik ergens tussen de vijfentwintig en de dertig hang. Ook al vertelt mijn lijf me weinig subtiel dat ik HEUS WEL OVER DE HELFT VAN DE DERTIG BEN, mijn geest houdt er hele andere opvattingen op na. Ik heb het er de laatste tijd met verschillende mensen over gehad en wat blijkt: het is heel herkenbaar. Blijkbaar voelen we onszelf allemaal jonger dan we in jaren zijn. Je groeit op met toekomstplannen, er vormt zich een beeld in je hoofd. ‘Later als ik… dan….’ En dan is het nu ineens later, kijk je verbaasd om je heen en vraag je jezelf af hoe je hier ineens bent beland.

Gebloemde jurkjes, bakfiets, kinderen en wijsheid

Ik had bij mijn eigen versie van zesendertig altijd een beeld van gebloemde jurkjes, een bakfiets, een stel kinderen en een heleboel wijsheid. Hahahaha, boy was I wrong! Alhoewel, er hangen wel twee gebloemde jurkjes in mijn kast. Die wijsheid? I wish! Nee, ik haal mezelf nu niet omlaag, maar ik vind mezelf verre van wijs. Gelukkig ben ik daarin ook niet de enige. Als ik met vriendinnen spreek over het moederschap, blijkt dat we allemaal bij vlagen flink worstelen. We modderen allemaal maar wat aan en dat is prima. Die wijsheid komt met de jaren zeggen ze toch niet voor niks?

Wél vind ik mezelf een stuk wijzer dan, pak ‘m beet, 10 jaar geleden. Toen mijn wereld vooral nog om mij draaide en ik weinig bezig was met anderen of een concreet toekomstplan. Wat dat betreft zijn de afgelopen jaren met alle ups and downs een geweldige leerschool geweest. Dus misschien zit het met die wijsheid toch best goed.

Ik ben er klaar voor!

En dat stel kinderen en die bakfiets? We zijn helemaal tevreden met ons gezin zoals het nu is. Een jaar geleden schreef ik nog een artikel met de titel ‘Zeg schat, hebben we kraamhulp nodig in 2016?‘ Ik deelde daarin mijn twijfels over een tweede kindje. Inmiddels zijn we daarin weer een stuk verder. Het is goed zoals het is. Met zijn drietjes hebben we het fijn, de boel is in balans en het voelt compleet. We sluiten nog niks uit, maar ik acht de kans dat er een tweede komt heel klein. Ik merk ook, als mensen me vragen: ‘En? Komt er geen tweede?’, dat ik dan niet meer in de verdediging schiet. Dat ik niet een heel betoog ga houden om me te verantwoorden. Ik antwoord nu gewoon ‘Neuh, ik denk het niet.’ en daarmee is gek genoeg de kous meestal af.

Ik heb zin in mijn verjaardag, de nieuwe rimpels die erbij horen, mijn lijf dat weer een stukje verder uitzakt, wie weet ontdek ik zelfs wel mijn eerste grijze haar! Zesendertig, ik ben klaar voor je!

De uitgelichte afbeelding komt van Shutterstock.

 

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

10 Reacties

  1. Herkenbaar gevoel. En zo te lezen is het heel erg normaal. Dus laat ik het ook maar over me heen komen over een paar weken.

  2. Heel herkenbaar. Ik vond dertigplus an sich al heel volwassen toen ik net twintig was haha. Oud zelfs. Inmiddels blijkt het toch iets genuanceerder te zijn. Ik voel me nog jong, maar inderdaad wel wijzer. Gelukkig maar. Dat hele ‘living the life’ hoeft voor mij niet zo, angst om iets te missen is weg, net als een deel van mijn onnodige onzekerheid van toen. Daarom vind ik deze leeftijd een stuk relaxter. Grijze haren heb ik wel trouwens. Dat rijmt dan weer niet met hoe ik me voel haha.

  3. Ik had dat een beetje met 30 worden. Inmiddels ben ik 33 en.ach wat is volwassen. Wij hebben wel.besloten dat er een tweede kindje bij komt, ben nu hartstikke zwanger maar hierna is het ook klaar hoor 😉

  4. 30 was voor mij een hele mijlpaal maar nu vind ik elk jaar wat erbij komt helemaal prima. Ja ik had liever gehad dat ik nu al alles op orde had maar het blijft een zoektocht in het leven. Ik ben in ieder geval allang blij dat ik nu zwanger ben en deze wens eindelijk in vervulling is gegaan!

    • En nog eentje in de spam, potverdorie!
      Ik ben zo blij voor je dat je wens is uitgekomen! En inderdaad, het blijft een zoektocht, zolang je dat weet is het al een stuk minder erg vind ik 🙂 xx

  5. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik vind het heerlijk om ouder te worden. Ik hoef niet zo nodig meer groots en meeslepend te leven, maak me minder druk om mijn uiterlijk (maar meer over kleine dingen) en ook hier is het gezin compleet zo. Maar ik voel me mentaal inderdaad nog steeds tussen de 25-30. ?

  6. Heel herkenbaar. Hier ook een compleet gevoel met één peuterdame van 2,5. De 36 jaar deed afgelopen april niet eens pijn ofzo, want ik blijf me heerlijk 24 voelen. Nouja… Met een middagslaapje tussendoor soms en een paar rimpels extra.

  7. Cliche, maar je bent zo oud als je je voelt. Als ik soms vrouwen van mijn leeftijd zie. Sommige mensen zijn vroegbejaard, andere weer laatuitgepuberd 😉

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.