Deze week vertelde ik over de dingen waar ik trots op ben. Een -al zeg ik het zelf- mooie lijst met waardevolle zaken. Voor je gaat denken dat ik alleen maar jubel van trots, leek het me een goed idee om ook even een boekje open te doen over de zaken waar ik totaal niet goed in ben…
Het huishouden
Echt, ik kan vol bewondering kijken naar anderen die altijd het huis spic en span hebben. Hoe hard ik ook opruim en poets, het ziet er nooit zo schoon, fris en opgeruimd uit als bij een ander. Nu moet ik wel zeggen dat ik er beter in ben geworden met de jaren. Mijn studentenkamer was vaak een enorme ravage. Toen ik daarna ging samenwonen met iemand die ook niet vooraan stond toen het netheidsgen werd uitgedeeld werd het er niet beter op. Alhoewel we toen nog wel regelmatig opruimden als er bezoek kwam. Maar dat is ook de tijd geweest dat ik besloot dat er nooit meer een frituurpan in huis kwam. 😉 Na het beëindigen van die relatie kreeg ik een klein, knus appartementje voor mezelf. Dat ik ook weer binnen no time wist om te toveren tot een ravage. Ik gooide het er altijd op dat het te klein was en dat ik teveel spullen had.
Sinds vier jaar zijn de roodharige hunk en ik trotse eigenaars van een heus grotemensenhuis. Ik had nog even de ijdele hoop dat je dan bij het zetten van je handtekening ook meteen een poetstic zou krijgen. Nou, niet dus. Toch lukt het ons hier wel beter om de boel netjes te houden en op te ruimen. Een peuter maakt deze missie niet bepaald makkelijker, maar we redden het net. Mijn grootste geheim voor een opgeruimd huis? Laat je moeder regelmatig op bezoek komen!
Knutselen
Ik waag weleens een poging, maar een talent voor knutselen is aan mij voorbij gegaan. Ik zal je ook eerlijk bekennen dat ik Etienne meestal inschakel als er cadeaus ingepakt moeten worden. Hij kan echt superstrak inpakken, dus daar maak ik graag gebruik van zijn expertise.
Met Laurens kom ik nu nog weg met een beetje krassen en stickers plakken op een stuk papier. Ik teken ongeveer net zo mooi als hij, dus het valt nog niet op. Sterker nog, hij bejubelt mijn zonnen, manen, bloemen en huisjes alsof het ware Picasso’s zijn! Kleien gaat me straks ook nog wel lukken. En voor de rest: leve Pinterest!
foto:
Fileparkeren
Laten we er maar even een cliché in gooien. Als het ook maar even niet hoeft, ga ik niet fileparkeren. En al helemaal niet in een drukke straat of voor een vol terras. Ik krijg er spontaan rode vlekken van in mijn nek, klamme handjes en ineens kan ik ook helemaal niet meer sturen, gas geven of remmen. Als ik na een kwartier wrikken, draaien en proppen eindelijk trots uitstap, constateer ik dat ik hartstikke scheef sta. Oh, en ik zet ook altijd de radio uit, want dan kan ik het beter zien. Snap je?
Potten opendraaien
Ik beschik over kippenkracht in mijn (14 centimeter) polsjes. En kan dus geen pot opendraaien zonder de hulp van een blikopener. Huh, wacht effe Breg, wat? Nou, ik pak dat flesopenerdeel van de blikopener, zet dat onder het deksel en dan ‘plop’ gaat ie open. Want op eigen kracht kan ik dat dus niet. Giftig kan ik worden joh, als Etienne weer eens het deksel de strak op de mayo heeft gedraaid.
Schrijven
Met een pen welteverstaan. Ik ben eens benieuwd of dat herkenbaar is voor iedereen die veel op de computer werkt. Als ik een keer iets moet uitschrijven krijg ik binnen de kortste keren kramp in mijn hand. Over de schoonheid van het geschrevene zullen we het maar niet hebben. Ik kijk vol bewonderen naar mooie handlettering creaties die ik voorbij zie komen op Instagram. Laatst probeerde ik het zelf en nou ja, ik dek dat Laurens het nog mooier zou kunnen. Gelukkig kan ik wel echt prachtig typen hè mensen?
Fietsbanden repareren
Oké, eerlijk gezegd heb ik dit gewoon nog nooit gedaan. Ik ga naar de dichtsbijzijnde fietsenmaker en breng mijn gehavende ijzeren ros weg. Ik zie mezelf gewoon niet met een bakje water en plakspul in de weer. Etienne doet er trouwens ook niet aan, dus wie het ooit aan Laurens moet gaan leren is mij een raadsel…
Zingen
Dit kan ik gewoon ECHT niet. Mijn beschonken versie vindt echter van wel, dus ben ik in het verleden al menigmaal op een podium geklommen met een microfoon in mijn hand. Arme, arme mensen die daar getuige van waren. In de auto maken Etienne en ik er een sport van om lekker vals mee te zingen met de radio of een cd. Laurens zit ons dan meestal met een mengeling van schaamte, ongeloof en afschuw te bekijken…
Vertel eens, waar ben jij echt totaal niet goed in?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
11 Reacties
Haha! Gek, maar ik zet inderdaad ook de radio uit tijdens inparkeren om het beter te kunnen zien. Geloof ook dat ik me bij de meeste dingen kan aansluiten, hoewel tekenen best redelijk gaat.
Wat ik ook niet kan is een klapband repareren, ook nooit in verdiept. Eigenlijk niet slim, maar goed..
Het huishouden ben ik ook bar slecht in en knutselen is ook niet mijn ding!
Helaas kan ik al het bovenstaande ook af strepen. En daarbij nog: de administratie.
Oh ja het huishouden, vreselijk. Ik overweeg al 3 jaar om een huishoudster te zoeken maar mag het nog niet van mezelf omdat ik maar 2 dagen werk haha…
Knutselen: check. Weinig creativiteit hier 😀
Zingen: ook check, al doe ik het constant en graag (tot grote spijt van mijn wederhelft).
Oh en als ik ergens in panne zou staan met de wagen, moet ik ook iemand opbellen. Ik kan niet zelf een band vervangen ofzo. Huhum.
hahaha dat knutselen komt me bekend voor, ik wil het graag goed doen maar ik kan het gewoon niet net als zingen:(
Heerlijk herkenbaar! Huishouden, knutselen, zingen Nope dat kan ik ook niet. Ik ga wel een cursus handlettering doen donderdag, ik ben benieuwd haha!
Haha, ik kan je hele lijstje wel afvinken! 🙂
Whahaha! Je kan prachtig schrijven en dat van die radio uitzetten bij fileparkeren herken ik (tenminste van toen ik nog durfde auto te rijden). Geniaal lijstje Breg, je hebt me weer laten lachen!! 🙂
Haha, heel herkenbaar. Ik heb regelmatig dat als ik iets teken dat manlief denkt dat het van Anna is. En ja, dat speelt al een paar jaar en ze is nu 5….
Fileparkeren dat kon ik tijdens mijn rijles heel goed, maar daarna deed ik het nooit meer. Ik heb het eens geprobeerd toen we in een straat woonden met een buurman zonder hobby’s, maar het is zó irritant als de buurman meteen naar buiten komt en gaat uitleggen wat je fout doet. Dus toen heb ik het opgegeven…
Het poetsen zooo herkenbaar. Elke keer zeg ik nu ga ik het beter doen :’).
Dat helpt toch echt uw radio uitzetten voor te parkeren? Ik doe het ook altijd ?