Lieve mensen, ik realiseerde me zojuist dat ik al even niet meer had bijgekletst. Er zijn allemaal van die losse dingen gaande, dus besloot ik om gewoon eens even een end weg te typen om jullie bij te praten.

Peuterpuberhel

De afgelopen weken was ik vooral bezig met uitzoeken wat ik nou wil. Tot op heden heb ik nog geen leuke baan gevonden en dat begint langzaamaan wel te knagen. Hoe lekker het soms ook is om thuis te zijn en niks te hoeven, ik mis het werken echt enorm. Het stukje uitdaging, de gezelligheid met collega’s en ook even geen moeder zijn. Ja, ik weet dat je niet even geen moeder kunt zijn, maar je snapt hopelijk wat ik bedoel. Sinds kort heeft de beruchte en legendarische peuterpuberteit namelijk zijn intrede gedaan in Huize Weltevree. Daardoor is het regelmatig Huize Nietzotevree kan ik je vertellen. Holy macaroni, wat een temperament schuilt er in die kabouter van drie turven hoog zeg! Ik zal eerlijk bekennen dat ik het af en toe echt moeilijk vind om ermee om te gaan. Ik ben kampioen tot honderdmiljoen tien tellen en hou me stevig vast aan dit mantra van de Club van Relaxte Moeders….

het-is-een-fase

Keuzes…keuzes…

Nu ik bijna zes maanden thuis ben, moeten er ook keuzes gemaakt worden. Zoals het opzeggen van de kinderopvang. Na zes maanden in de ww ontvangen we namelijk geen opvangtoeslag meer en dan kunnen we de crèche niet meer betalen. Ik heb er heel wat avonden over zitten piekeren en het geeft me heel wat buikpijn. Ik hoop dan ook dat ik voor 1 december alsnog een toffe baan heb, zodat we de opvang helemaal niet op hoeven te zeggen. Voor de zekerheid heb ik de opzegmail afgelopen vrijdag wel verstuurd, zodat we in ieder geval geen kosten hebben na 1 december, mocht ik dan nog thuis zijn. Die buikpijn waar ik het over heb wordt voornamelijk getriggerd door schuldgevoel. Ik heb geen werk en daardoor moet mijn kleine man afscheid nemen van zijn vriendjes en vriendinnetjes. Dat is gewoon stom.

Positive vibes

Gelukkig is het niet allemaal ellende hoor! Er zijn dagen dat ik me door al het bovenstaande echt rot voel. Toch probeer ik daar niet te lang in te blijven hangen en dompel ik mezelf onder in positive vibes. Het boek van Dagmar helpt me daarbij. Daarnaast zijn Etienne, mijn familie en mijn vriendinnen zijn ook een enorme steun en zij bieden me volop afleiding en positiviteit! ♥

Ik ben ook lekker bezig voor mijn blog, er komen binnenkort weer allemaal leuke winacties aan, die zeker goed van pas komen in de dure decembermaand! Ik ben nog altijd flink aan het solliciteren en hoop dan ook gauw een positief bericht daarover te kunnen delen met jullie. Kaarsjes branden en duimen draaien helpt zeker! ♥

Hoe gaat het met jou? 


 

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

10 Reacties

  1. Ik duim zeker voor je mee dat je binnenkort weer een fijne baan hebt! Ik kan me je gevoelens wel voorstellen hoor, heel logisch dat het je buikpijn geeft. Maar het komt goed, binnenkort ben ook jij weer lekker aan het werk!

  2. Nicole @ Everyday-Life.nl Antwoord

    Hier gaat alles goed gelukkig na ren stressvolle tijd! Alleen wij hebben hier dreumespuberteit pfffff echt vermoeiend.

  3. Heel herkenbaar, die frustraties op solliciteergebied. Ik had dat precies zo en peuter kwam toen ook net in de peuterpuberhell. Ze is nu iets gekalmeerd dus hou hoop! Het opzeggen van de opvang vond ik ook een ding.

    Ik zal mijn ogen voor je open houden op baangebied.

  4. Ik hoop zo erg dat je snel iets vindt! Lijkt me echt frustrerend. Zelf heb ik ook dat schuldgevoel maar om iets andere reden haha..

  5. Ik blijf heel hard voor je duimen dat je snel een leuke geschikte baan vind lieve Bregje! Poeh en dan nog een peuterpuber hebben rondlopen, niet fijn!

  6. Hoe frustrerend dat de banenzoektocht zo lang doorzet. En dan met een opstandige kleuter erbij! Om je mantra moest ik wel even grinniken, hihi. Maar hij is zo waar! Ik heb vroegere oppaskindjes zien veranderen van Engeltje naar Satan en weer terug. Soort van 😉 En hey, all good things happen last minute, lijkt het vaak. Dus straks heb jij gewoon een prachtbaan en een kleuteropvang die gewoon doorgaat. Sterkte!

  7. Oh ik kan me dat dubbele gevoel erg goed voorstellen. Maar hij krijgt er wel quality time met zijn leuke mama voor terug hè? Goede deal lijkt me dat!

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.