Mijn excuses als je je zojuist hebt verslikt. Het is nogal even een onderwerp dat ik nu in je gezicht slinger. Ik vond het tijd om eens iets met je te delen dat maar weinig mensen van me weten. Ik heb een borstverkleining ondergaan.

Van plank naar Lolo in 5 jaar

Op mijn vijftiende werd ik nog weleens geplaagd door klasgenootjes. ‘Bregje heeft twee ruggen!’ was een veelgehoorde uitspraak. Ikzelf was reuze trots op mijn cup AA. Dat ik een paar jaar later het andere uiterste zou bereiken kon ik toen nog niet vermoeden…

Tegen de tijd dat ik het huis uit ging om te studeren was mijn voorgevel wat in volume toegenomen. Ik was inmiddels gezegend met een D cup. Op zich niet zo’n ramp, maar op mijn slanke lijf was dit al gauw een behoorlijk heuvellandschap. Ik had er niet veel last van, naast wat opmerkingen links en rechts. Het kopen van een goed passende beha was wel echt een drama. Met een omvang van 70, was ik aangewezen op de duurdere lingeriespeciaalzaken. Destijds, we zitten nog net in de vorige eeuw, had je nog niet heel veel keus en dus droeg ik meestal charmante witte exemplaren.

‘Ik kan niet normaal met je praten!’

In 2002 vertrok ik voor een stage naar Parijs. Je kunt je wel voorstellen dat het dagelijks ontbijten met croissants en het nuttigen van de nodige alcoholische versnaperingen ervoor zorgden dat er wat kilo’s bijkwamen. Tien kilo om precies te zijn, verzameld in nog geen twee maanden tijd. De kilo’s plakten op mijn hoofd, buik, billen en, je raadt het al, borsten. Nietsvermoedend propte ik mijn meisjes al die tijd in een behaatje van de H&M. Ik vond het wel gek dat ik ‘s avonds altijd de afdruk van het kant in mijn borsten had staan, maar verder dacht ik dat het wel meeviel. De rug- en nekpijn die ik regelmatig had deed ik af als onbelangrijk. Tot die bewuste avond waarop alles veranderde. Het was de dag dat de Tour de France finishte op de Champs Elysées. Het was bloedheet die dag, dus gekleed in een rokje en een hemdje toog ik naar mijn stamkroeg. Ik raakte daar in gesprek met een Nederlandse jongen. Op een gegeven moment zei hij, tactvol als hij was: ‘Jeetje, ik kan niet normaal met jou praten. Jouw borsten zijn echt enorm!’ Daar stond ik dan, ik was (en  ben) echt niet op mijn mondje gevallen, maar op dat moment was ik sprakeloos. Ik vond het zó erg om te horen, dat een vreemde mij op die manier bekeek. Dat kwam wel wat harder aan dan de grappig bedoelde opmerkingen die vrienden thuis weleens tegen me maakten. Misschien was ik wel wat naïef, ik had het gewoon echt nooit zo door gehad.

‘Het is klaar, er moet iets gebeuren!’

Mijn moeder zag het wel en zij had al eerder voorzichtig geïnformeerd of ik niet eens een gesprek met een plastisch chirurg wilde om de mogelijkheid voor een borstverkleining te bespreken. Ik wilde daar niks van weten, want los van wat rugklachten viel het wel mee vond ik. Tot die bewuste avond in Parijs. De volgende dag belde ik mijn moeder en zei: ‘Mam, het is klaar, er moet iets gebeuren. Wil je een afspraak voor me maken in het ziekenhuis?’ Mijn tante was destijds secretaresse van een plastisch chirurg, waardoor ik snel terecht kon.

Jankend tussen de beha’s

Half oktober keerde ik terug in Nederland. De eerste missie was de aanschaf van een nieuwe beha. In een lingeriespeciaalzaak werd ik opgemeten. De verkoopster dook meteen naar het onderste rek. De beha’s hingen op maat van klein naar groot, van boven naar beneden. Ze haalde een beha uit het rek en ik vroeg: ‘Welke maat is dat?’ Ze antwoordde luchtig:’70 FF’. Ik dacht even dat ik haar niet goed verstond en keek op het kaartje. Ik kon wel janken, ik had er DRIE cupmaten bijgekregen en ik had al zoveel.

Een week later zat ik in het ziekenhuis. De arts onderzocht mijn borsten, stelde vragen en informeerde me over de operatie en de gevolgen ervan. Ik was vastberaden om nu door te zetten en de chirurg erkende mijn klachten en de noodzaak van de operatie. Tijd om de operatie te plannen. Ik had nog een tweede stage voor de boeg, die ik graag eerst wilde afronden, voor ik onder het mes ging. Ik zou namelijk zeker vijf weken beperkt zijn in mijn bewegingen, wat niet zo handig was bij een stage in de horeca. Het ziekenhuispersoneel was erg behulpzaam en zo gebeurde het dat dinsdag 27 mei 2003 met grote letters op de kalender werd gezet….

De foto boven dit artikel komt van Shutterstock.

In deel 2 kun je lezen hoe ik de operatie heb ervaren en hoe mijn herstel verliep…

Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
Auteur

Bregje neemt geen blad voor de mond en schrijft regelmatig over taboes. Met de nodige humor weet ze haar lezers te inspireren, motiveren en te vermaken. Ze is getrouwd met Etienne en samen hebben ze een zoon, Laurens. Wil je Breg echt blij maken? Geef haar dan een zacht wit broodje met een ouderwetse draadjesvleeskroket!

19 Reacties

  1. Poeh ik kan me heel goed voorstellen dat je cup FF echt teveel vond. Vind ik zelfs en ik heb er wel het postuur voor in principe. Vind nu E al heftig. En met mijn zwangerschap was het H geloof ik.

  2. Jeetje zeg! Idd wat Nicole al zegt. Ik heb ook E, maar ook maat 42/44 in kleding. Jij bent zo’n prachtige slanke dame en dan FF… holy! Ben benieuwd naar het vervolg.

  3. Nicole @ Everyday-Life.nl Antwoord

    Kan me voorstellen dat het uit proportie was met jouw ranke lijf. Ik heb ook cup F sinds ons zoontje er is, maar ben van mezelf groot en stevig, dus zou bij mij gek zijn als ik cup A ofzo had. Ben benieuwd hoe het verder gaat.

  4. Jeetje, dat is best heftig. Ik kan me voorstellen dat de tranen in je ogen schoten in die lingeriezaak. Ben benieuwd naar het vervolg. Lieve groet ❤

  5. Poeh FF dat is nogal! Goed dat je deze keuze gemaakt hebt, heel benieuwd naar operatie en herstel!

  6. mathiske's mama blog Antwoord

    Pfoe wat een beslissing. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

  7. Ik ben ook altijd gezegend geweest met een mooi formaat borsten. De laatste jaren met wat meer kilo’s ook wat meer borsten en na de borstvoeding van de eerste kwam ik uit op maat 70f. Van de week met de stuwing kwam voor het eerst de serieuze overweging van een borstverkleining naar boven. Even deze borstvoeding afwachten en dan eens kijken of het nog nodig is. Ben ook erg benieuwd naar je verdere verhaal.

  8. Wat stoer dat je hier over schrijft! Ik ken het probleem, maar doordat ik zelf uiteindelijk ben aangekomen is mijn figuur nu beter in verhouding. Goed dat je het gedaan hebt. Rust een beetje een taboe op, en waarom is me een raadsel.

  9. Ik heb mij zeker niet verslikt bij de titel, maar was wel nieuwsgierig naar je verhaal. Hier kleine borsten, dus herken het niet. Wel mooi dat je je verhaal deelt, want het is niet iets dat veel mensen doen. Ook fijn voor vrouwen die met hetzelfde rondlopen als jij destijds, wellicht kunnen zij die stap ook maken. En ik zou mij dan ook rotschrikken als iemand zo’n opmerking maakt.

  10. Oh wauw, wat een verhaal. Kan me voorstellen dat het super heftig is. Ik herken het zeker wel, hoewel mijn cup (thank god) niet verder is gaan groeien. Ik koop ook bij speciaal zaken maar heb er (gelukkig) geen last van in mijn dagelijks leven. Ik ben erg benieuwd naar het vervolg! En super tof dat je dit op je blog deelt!

  11. Ik herken mij hier in, zeker het stuk over het aan niemand vertellen. Ik heb zelf zo’n operatie ondergaan, nu zo’n 12 jaar geleden, en alleen een paar mensen in mijn omgeving weten ervan. En zij weten het alleen omdat zij mijn die tijd al kende. Aan nieuwe mensen vertel ik dit nooit. Ik ben heel benieuwd naar de rest van jouw verhaal en hoe jij het verder hebt ervaren. Bedankt voor het delen. -x-

  12. Ik zat zo ook bij de chirurg in de stoel. …uiteindelijk niet gedaan omdat er met afvallen veel klachten ook weg zijn gevallen…Gelukkig. Maar ik was ook een heeeeel stuk zwaarder. Dan is een cup groter ook sneller in verhouding. Nu ook met cup G ?…ik moet eerst weer afvallen …

    Ik ben benieuwd naar je ervaring. Goed dat je de stap hebt durven zetten! Dat is niet niks!

  13. Ahh ik ken de andere kant van het verhaal van mijn moeder die juist een vergroting is ondergaan omdat ze echt platter dan plat was en daar ontzettend mee gepest werd. Ze voelde zich totaal geen vrouw. Ik ben ook niet gezegend met mega veel, ik had graag wat van je overgenomen in die tijd haha! Ben benieuwd naar de rest v/h verhaal

  14. Kan me helemaal voorstellen hoe vervelend dat is. Ik vond mijn borsten tijdens mijn zwangerschap al enorm, terwijl het maar van C naar D ging. Goed dat je ‘t hebt aangedurfd! (en dat je erover schrijft, wie weet helpt het iemand)

  15. Hier een beetje hetzelfde probleem. Op mijn achttiende had ik maat 34-36 en cup D of DD. Mannen keken me nauwelijks in mijn ogen aan, ze probeerden er soms zelfs zomaar aan te zitten… Echt verschrikkelijk! Uiteindelijk niks aan laten doen, omdat ik nog borstvoeding wilde kunnen geven. Maar ik heb altijd gezegd: als ik zeker weet dat we geen kinderen meer willen krijgen, gaan ze er (gedeeltelijk natuurlijk) af. Lijkt me namelijk heel fijn er niet automatisch ordinair uit te zien met een wat strakker shirtje en dat mannen je serieus nemen. Dus ik kijk uit naar je vervolg!

  16. Pingback: Draag jij de juiste behamaat? Ik ontdekte de mijne bij een lingeriespeciaalzaak!* - Breg Blogt

  17. Pingback: Zou ik een cosmetische ingreep overwegen?* - Breg Blogt

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.