Overdag is zij een kalme huismoeder. ‘s Avonds is zij een schone slaapster. Als zij op reis gaat verandert zij echter in een ware kofferkenau….
Een kofferkenau is te herkennen aan een ietwat paniekerige blik in haar ogen. De symptomen beginnen de avond vantevoren. Er moeten lijstjes gemaakt worden. Heel veel gedetailleerde lijstjes. Vervolgens verzamelt de kofferkenau kleding, toiletspullen en andere reisbenodigdheden en legt ze op haar bed. De wederhelft van de kofferkenau beweegt zich schichtig om haar heen. Hij verzamelt in stilte zijn eigen kleding en legt die voorzichtig op het bed. Waarop hij verzocht wordt om de kleding op te schuiven, want exact op die plek moet de koffer komen. En dan…op een onbewaakt moment gebeurt het! De wederhelft legt per ongeluk een kledingstuk in de koffer!
De kofferkenau weet niet wat haar overkomt! Het kledingstuk is niet opgerold, maar gewoon opgevouwen! Dit kán echt niet! Ze werpt een felle blik naar haar wederhelft en grist het kledingstuk uit de koffer. ‘Wat doe je?! Dat moet anders!’ De wederhelft haalt een keer diep adem en twijfelt of hij gaat antwoorden. Hij weet dat het geen zin heeft, dus hij loopt op zijn dooie gemakje de kamer uit.
Inmiddels draait de kofferkenau strakke rolletjes van overhemden, t-shirts en rokken. Een professionele sushikok is er niks bij. Na een kwartiertje zit de hele koffer vol met strakke kledingsushi. Zo, dat klusje heeft ze mooi weer even geklaard. Tevreden stapt ze in haar bed om de rol van schone slaapster op een Oscarwaardige manier te vervullen.
De volgende ochtend, vlak voor vertrek. De wederhelft vraagt of de koffer in de auto kan. De kofferkenau vuurt een aantal vragen op hem af. ‘Heb je jouw tandenborstel? En de telefoonoplader? En je shampoo?’ ‘Uuuh…nee, jij was toch aan het inpakken?’ De kofferkenau vliegt als een wervelwind door het huis om de laatste spullen te verzamelen en vakkundig in de koffer te stoppen. Tijd om te vertrekken.
Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming ontdekt de kofferkenau dat ze haar tandenborstel vergeten is. De wederhelft houdt angstvallig zijn adem in. De kofferkenau lacht en zegt: ‘Ach, ik koop hier wel een nieuwe, niks aan de hand!’ Opgelucht haalt de wederhelft adem, de kalme huismoeder is weer terug.
Dit verhaal hoorde ik toevallig van de tante van de buurvrouw van de bakker. Wat erg hè, als je zo bent. Ik kan me er niks bij voorstellen, gelukkig ben ik niet zo. Kuch. Sorry, er zat iets in mijn keel.
De foto met de koffer komt van Shutterstock.
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
12 Reacties
Haha leuk geschreven. Ik ben er ook zo eentje. Alleen leg ik wel altijd alles gewoon opgevouwen in de koffer. Ik geloof niet zo in rolletjes ? maar mijn man wel!
Hihi dit herken ik niet zo. Maar wij gaan dan ook zelden op vakantie dus als we dan eindelijk gaan ben ik zo blij dat ik zo snel mogelijk alles in mijn koffer stop 😉
Misschien ga ik gewoon te vaak op reis ?
???
Geweldig, was ook zo. Inmiddels relaxter, maar eerlijk gezegd ook al een paar jaar niet weggeweest…
Ja dan is t makkelijk om relaxter te zijn. 😉 Tijd voor een weekendje weg!
Leuk verhaal! Ik pak het liefst zo min mogelijk, en reis licht.
Slim!!
Oh jee. Gelukkig heb ik daar helemaal geen last van ? kuch
Niet? ????
Pingback: Mindful op de hei... met wat regen en lachbuien erbij! - Breg Blogt
Pingback: Oh Happy Day #45: Op vakantie in Zeeland & Rotterdam! - Breg Blogt
Wat een hilarisch verhaal waarin ik nu spontaan ben beland. En zó herkenbaar. Ben ik toevallig de tante van de buurvrouw van de bakker? 🙂 En die reactie van ‘de wederhelft’. Zou zo die van mij kunnen zijn.