Deze week is het 6 maanden geleden dat ik onder het mes ging. Huppel ik zoals gehoopt weer vrolijk rond over de aardbol? Of ben ik nog steeds herstellende? Tijd voor een update!
Maandagochtend werd ik verwacht voor een nieuwe controle. Ik was toch wel een beetje nerveus, na mijn vervelende ervaring van de vorige keer. Ik had vooraf al wat pijnstillers genomen, in het kader van goede voorbereiding is het halve werk. We kwamen precies op tijd aan in de kliniek en toen hoorde ik dat de arts er nog niet was. Ze konden haar ook niet bereiken, wat de situatie best een beetje creepy maakte. Gelukkig kwam er contact en zou de arts eraan komen. Etienne en Laurens waren meegegaan, voor het geval ik weer bijna van mijn stokje zou gaan. Laurens vermaakte zich tijdens het wachten prima met een speelgoedkassa. Vervolgens besloot hij dat dit een uitgelezen kans was om even lekker een poepie te doen. Drie keer raden wat we niet bij ons hadden? Juistem, de luiertas. Daar gingen de mannen weer, op naar de supermarkt in de buurt, voor de halve wachtkamer zou bezwijken onder de dampen…. 😉
In de tussentijd werd ik naar binnen geroepen. Ik vertelde aan de arts dat ik nog steeds klachten heb en ik daardoor niet lang kan staan. Ze bekeek het rampgebied en constateerde dat alles er goed en rustig uit ziet. Ik hoefde dit keer ook geen nieuwe behandeling met elastiekjes, wat een opluchting! Daar was ik na de vorige keer namelijk een beetje bang voor geworden. 🙁 We hebben nu afgesproken dat ik over drie maanden weer terugkom en in de tussentijd ga ik beginnen met bekkenbodemfysiotherapie. Op die manier hoop ik dat ik het zware en drukkende gevoel weg kan nemen, waardoor ik ook weer wat langer kan staan. Ik voel me soms zo beperkt in mijn doen en laten, da’s echt zwaar klote. Een paar uur op stap of naar een feestje zorgt regelmatig voor behoorlijk wat pijn, die ik moet wegjagen met een aantal uren rusten. Dat maakt me weleens kwaad en gefrustreerd. Ik ben pas 35 en heb soms het lijf van een bejaarde lijkt het wel. Ik ben toch wel gerustgesteld dat er niks geks te zien of te voelen was. Ik hoop echt dat het nog een kwestie van geduld is en dat de fysiotherapie me het laatste zetje in de goede richting zal geven. Duimen jullie weer mee?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
14 Reacties
Ik duim zeker voor je! En die luiertas ben ik ook weleens vergeten. Gelukkig was je niet alleen en konden er pampers gehaald worden, want wat moet je dan!?
Lekker laten stinken ???
Herkenbaar. Sinds de bevalling van Roan (ik was toen 29) voel ik me een kreupel oud wijf. Gelukkig is er hoop! Nu duimen dat t snel verder geneest en de bekkenbodemfysio helpt!!!
Wat ontzettend balen dat je nog steeds zo’n last hebt! Duurt wel lang zo… 🙁
Klinkt alsof het de goede kant op gaat! Hoop dat de fysio helpt!
Fijn dat het er allemaal goed uit ziet. Hopelijk gaat die bekkenbodemtherapie veel doen!
Gelukkig ziet het er rustig uit en hoef je geen herhaling!
Hoop wel dat de fysio helpt want pijn is nooit goed zeker niet met een kleine dreumes
Oh dat is wel supervervelend allemaal! En ook een taboe-klacht ja. Heel goed dat je gewoon doorvraagt en je laat doorverwijzen, omdat het nou eenmaal nog niet optimaal genezen is. Veel sterkte ermee!
Wat ontzettend balen dat je herstel lang duurt! Gelukkig geen elastiekjes en hoop dat de fysio je weer verder op weg kan helpen!
Verder veel beterschap, Bregje! Op dat al je klachten verdwijnen! Ik zit net met een “scheurtje” in dit gebied … pijn als nooit tevoren in mijn leven! Sinds vandaag gelukkig iets minder pijnlijk. Onvoorstelbaar als je dit niet zelf hebt meegemaakt. Veel succes met de bekkenbodemtherapie!
Balen dat het zo lang duurt. Hopelijk kan bekkenbodemfysiotherapie echt iets voor je betekenen! In de fysiopraktijk waar ik heen ga wordt dat ook gedaan en daar komen regelmatig goede verhalen van langs. Hoe lekker als je opeens met stappen vooruit zou gaan door zoiets! Ik ga duimen voor je! x
Hopelijk haalt de fysiotherapie iets uit. Lastig dat de klachten voortduren, al is het heel mooi dat je niet opnieuw elastiekjes kreeg.
Wat goed dat je hier over durft te schrijven, ook voor anderen. Hopelijk gaat de therapie helpen. Succes!