Het zal ongeveer 7 of 8 jaar geleden zijn. Ik was op dat moment de enige teamcoach op mijn afdeling en omdat we flink groeiden werd het tijd voor versterking. Ik kende je al wel van naam en gezicht, maar daar hield het wel op. Nu moesten we vijf dagen in de week samen doorbrengen en ik moest mijn alleenheerserij opgeven. Als dat maar goed ging…
En of het goed ging, het duurde niet lang voor we heuse partners in crime waren. Je achternaam was te moeilijk, dus ik noemde je Pattie. Wat heb ik met jou vaak dubbel gelegen van het lachen. Nu was dat niet zo lastig want ik haalde natuurlijk vaak domme fratsen uit en jij kunt ook wel een potje blunderen op zijn tijd. Ook serieuze gesprekken voerden we meer dan genoeg. Jij, met nét iets meer levenservaring, wist mij, een stuiterende twintiger, regelmatig tot bedaren te brengen en van wijze raad te voorzien. Toen we een aantal jaren later uit elkaar werden gehaald moesten we wel even slikken. We waren zo’n goed team, vol vertrouwen en plezier! We rechtten onze rug en gingen vol goede moed een nieuwe uitdaging aan. Ook toen bleven we elkaar opzoeken en deelden we lief en leed. Toen ik in 2012 omkiepte was je er, zoals altijd. Nadat ik een jaar later het bedrijf verliet, bleven we contact houden. Langzaamaan werd dat contact sporadischer, maar de liefde werd er niet minder door we dachten nog vaak aan elkaar.
Vorige week besloten we om weer eens te gaan lunchen en om te voorkomen dat het bij een vage belofte bleef, voegde ik daad bij woord, door je meteen te spammen op de app. Nog geen week later zaten we samen gezellig weer aan tafel. Jouw lunchpauze van een uur leek maar tien minuten te duren. We hadden zoveel te kletsen en het was meteen weer als vanouds. Uiteindelijk behoedde je me ook nog even voor een zeer gênante valpartij door me erop te wijzen dat mijn kettingslot nog om mijn wiel zat toen ik weg wilde fietsen. Da’s pas liefde! We sloten af met een serie selfies en de belofte om weer veel vaker af te spreken.
Je eerste vraag op die zonnige donderdagmiddag was: ‘Kom ik nu ook in je blog?’ Mijn antwoord luidde: ‘Als jij dat wilt, blog ik wel over je hoor!’ En zo geschiedde…want oude liefde roest niet! ♥
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
6 Reacties
Haha leuk! Echte vriendschap blijft ookal heb je elkaar tijden niet gezien. Moet je echt vaker doen want het is goudwaard!
Wat heerlijk om zo’n vrolijk stuk te lezen. Echte vriendschap blijft!
Ik heb ook 2 van deze dames! Hoog tijd om weer eens met ze af te spreken bedenk ik me dan nu ook! Al weer veel te lang geleden!
Wat een lief en positief bericht. Hartjes voor dat.
❤❤❤
Wat heerlijk om zo’n goede vriendin te hebben!