Op de radio klinkt een zwoele Italiaanse stem. De zon verwarmt mijn gezicht achter het glas. Ik kijk naast me en zie de roodharige hunk ontspannen achter het stuur zitten. Achter ons zit de kroonprins tevreden naar buiten te staren. We rijden door de Toscaanse heuvels en ik ben volmaakt gelukkig…
Mijn Italiaanse droom
Ooit komt de dag, dat deze droom werkelijkheid wordt. Sinds ik in mijn eentje naar Zeeland ben gereden, wordt mijn autoangst steeds kleiner en mijn wereld steeds groter. In september gaan Etienne en ik samen naar Italië, voor de bruiloft van mijn vriendinnetje Verie. We gaan samen met het vliegtuig. We huren daar dan een auto (ik hoop dat het een Fiatje 500 wordt!!) en zullen dan in ieder geval samen al een deel van mijn Italiaanse droom laten uitkomen. De reden dat we trouwens zonder Laurens gaan, is dat het voor twee weken teveel geregel en gedoe is én dat ik het nog niet aandurf om heen en terug met de auto naar Italië te gaan. Op deze manier kunnen we eerst een beetje oefenen voor het echte werk en kan Laurens lekker thuis blijven bij opa en oma.
De grootste stap in het overwinnen van mijn autoangst is het gewoon doen. En blijven rijden. Steeds weer opnieuw in de auto stappen, gordel om en gas geven. Oké en even uitkijken natuurlijk. Aan onze auto ligt het niet, daar voel ik me echt veilig in. Daarnaast hebben een goede autoverzekering, dus financieel hoef ik ook niet bang te zijn. Oké, tenzij ik een rijtje Amsterdammertjes meeneem onderweg. Sorry, ik dwaal af. Ik heb een droom en bij die droom hoort een plan.
Frankrijk here we come!
Elke keer gaan we een stukje verder rijden, ik in mijn eentje of samen met Etienne. Daarom lijkt het mee een prima plan om volgend naar naar Frankrijk te rijden. De Bourgogne is ‘slechts’ 8 à 9 uur rijden en die tocht heb ik al eens eerder alleen afgelegd. Dat is ook met een kleintje op de achterbank prima te doen. Of we blijven wat dichterbij huis en gaan lekker naar de Champagne…dat móet wel met de auto, want waar moeten we al die dozen met bubbels anders laten? Oh wacht, misschien gaan we wel eerst naar Parijs? Oh nee, dan moeten we over de Périphérique en daar krijg ik dan weer klamme handjes van, dus dat doen we wel een keer met de trein.
Na Frankrijk komt Italië
Ik weet zeker, dat we na Frankrijk echt nog wel met de auto in Italië belanden. Zolang we het maar rustig aan doen en stap voor stap de afstanden vergroten. Ik zie zo vaak geweldige foto’s van Toscane voorbijkomen, dat ik het toch echt weleens met eigen ogen wil gaan aanschouwen. Ik denk dat ik deze gewoon op de wensenlijst voor 2017 ga zetten. Wie weet is het een leuke bestemming voor onze huwelijksreis….maar da’s weer een ander verhaal!
Bron uitgelichte afbeelding: Shutterstock / Shutterstock.com
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
4 Reacties
Pas drie weken geweest, kan het zeker aanraden. Italianen rijden wel als een stel malloten, dus daar Etienne lekker laten rijden!
Mijn droom was toch heel anders vannacht haha 😉
???????
Die Italianen rijden echt als mafkezen ? als je dan terug in nl bent kun je alles aan ? super knap dat je deze stappen zet!
Trouwen in Italië, dat stond ook echt op mijn wensen lijstje. Dat lijkt me zoo mooi, Toscane is prachtig!