Helaas zat ons weekend Zeeland er vanochtend alweer op. Terwijl ik in alle vroegte en met windkracht 7 probeerde zo’n opgooitent in elkaar te vouwen, dacht ik aan de reis die voor me lag. Ik voelde me verrassend kalm en had er bijna zin in om te gaan rijden. Lekker door het vertrouwde Brabantse land, terwijl de kroonprins een tukkie deed. Ik nam afscheid van mijn ouders en stapte in de auto. Toen ik over Neeltje Jans reed hoorde ik op de radio van het vreselijke ongeluk op de A58 en moest ik mijn plannen bijstellen…
Een vlaag van paniek overviel me. Enerzijds omdat mijn rijangst vooral gebaseerd is op de angst voor een ongeluk en dat zo’n dramatische gebeurtenis me niet rustiger maakt. Anderzijds, omdat mijn zorgvuldig geplande route in het water viel. Ik had twee opties:
- omrijden over Den Bosch en minstens 3,5 uur onderweg zijn
- op de A58 afslaan naar Antwerpen, uit mijn comfortzone stappen en gas geven
Ik koos voor optie 2. Met licht klamme handjes draaide ik de snelweg richting mijn geliefde Vlaamse stad op. ‘Ik kan dit’ zei ik zachtjes tegen mezelf, bij wijze van mantra. Aan mijn blonde metgezel had ik niks, die was bij Goes al vertrokken naar dromenland. De radio besloot ook te stoppen met signaal opvangen, dus switchte ik naar een cd’tje. Terwijl de opzwepende gitaarklanken van De Staat door de auto galmden reed ik de ring van Antwerpen op. Ik haalde wat in, volgde de borden Luik en voor ik er erg in had zat ik op de E313 en lag Antwerpen steeds verder achter me. Yeah baby! Weer een angst overwonnen!
Ik was om 9.20 vertrokken en om 11.45 belde ik Etienne, die net was begonnen met werken. ‘Tijd voor een kusje?’ Hij antwoordde enigszins verbaasd: ‘Huh? Das rap?’ Toen hij aan kwam lopen bij de auto sprong ik hem stuiterend in zijn armen. ‘Ik ben over Antwerpen gereden en het ging suuuuuupergoed!’ De enige vertraging die ik had opgelopen was ironisch genoeg een file aan de rand van Maastricht. In theorie heb ik er dus maar 2 uur en een kwartier over gereden!
Moe, maar zeer voldaan zit ik nu op de bank een partij trots te wezen op mezelf. Ik heb dit weekend enorme stappen gemaakt, die mijn zelfvertrouwen een grote boost hebben gegeven. Om met de New Kids te spreken: BAM JONGUH!
Later deze week volgt uiteraard een uitgebreid fotoverslag van onze roadtrip!
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
35 Reacties
Heel goed van je!!! Zelf heb ik gelukkig geen rijangst maar kan me goed voorstellen dat dat heel vervelend is en als er dan zoiets gebeurd je hele veilige plan dan opeens omgegooid word… Wij kwamen van de Kempervennen af en zagen idd een flink ongeluk op de a58. Echt heftig hoor… Volgende keer nog maar een stukje verder rijden dan 😉
Thanks! Elke keer een stukje verder, net zolang tot ik ook weer naar Frankrijk durf! 🙂
Je bent een held, als je dat zelf maar weet!
Lief!!! ❤
Yeah! You go girl! Super goed van je!!!
Thanks!!!
Wat goed dat je het gewoon hebt gedaan!
Dankjewel!
super van jou 😀
Dankjewel!
BOKS ouwe! ? (En even serieus: herkenbaar en heel dapper. Het voelt zo enorm goed achteraf.)
Haha, yeah meeeen! Wij kunnen dat he! ?
Super goed!! Ik doe het je niet na
Dankjewel!
Supergoed. Ben jaloers! Heb ook angst om over de snelweg te rijden. Hoe heb jij die nou overwonnen? Gewoon doen?
Yes, beginnen met kleine stukjes en dan steeds verder! Misschien kun je ook een paar extra rijlessen nemen?
Ah, super! Ik begrijp die angst echt onwijs goed, dus dat je het zo opgelost hebt, vind ik echt heel erg knap.
Lief, dankjewel!
Super van jou, ik krijg het al benauwd als ik denk aan de ring in Antwerpen. Heb me daar een keer gigantisch verreden. En knap helemaal alleen zonder je man, maar wel met je kleine lieve man.
Ik ben altijd blij als ik weer het bordje Maastricht zie staan, hihi.
Dankjewel!!!
Je mag zeker trots zijn op jezelf, je heb het wel zo even gedaan zonder dat je er echt op was voorbereid! Goedzo!!
Thanks!!
Trots op jou!
Lief!! Dankjewel!!
Wat goed van je, ik deed het laatst ook en wat geeft het een goed gevoel 🙂
Lekker he? Dankjewel!
Goed gedaan zeg! Ik snap je huivering heel goed, maar fijn dat het zo goed ging en een positieve ervaring werd.
Ja fijn he! Dankjewel!
You go girl!!! Mag je zeker trots op zijn! Misschien moet ik ook maar eens aan de slag met t overwinnen van m’n rij angst… Maar durf nog niet…
Stap voor stap werkt bij mij t beste en gewoon DOEN! 🙂
Wat stoer Breg! Stap voor stap kom je er zo helemaal vanaf.
Dankjewel!
Goed bezig! Daar mag je wel trots op zijn inderdaad!
Dankjewel!!
Yeah, supergoed Bregje! Stiekem ook wel fijn om het vakantiegevoel langer te houden, door België rijden