Oh mensen…degenen die me al een tijdje volgen weten dat er twee zaken des levens zijn die zorgen voor klotsende oksels, een verhoogde hartslag, klamme handjes en een paniekerige ademhaling. Mocht je nieuw zijn of het gemist hebben: met stip op 1 staan spinnen, op de voet gevolgd door autorijden. Ik word daar best weleens heel moe van en toevallig zorgt het lot er deze week voor dat ik ze allebei ga aanpakken…
Spinnen
Afgelopen weekend hebben we Laurens verhuisd naar zijn grote jongenskamer. Deze kamer is niet alleen ruimer dan de babykamer, hij heeft ook twee ramen in plaats van 1. Een fijne lichte kamer. Tot voor kort werd hij gebruikt als logeerkamer (lees: opslaghok, want zelden logees) en kwam ik er weinig. De rolgordijnen waren altijd dicht, dus naar buiten kijken deed ik er sowieso al niet.
Fluitend trok ik zaterdag de rolgordijnen omhoog en in mijn ooghoek zag ik iets donkers. Aan de buitenkant (GELUKKIG!) van het raam zat een flinke, bruine spin lekker op een coconnetje te sabbelen. Hij had ook nog nooit een Gilette van dichtbij gezien, de pootjes waren voorzien van mooie stekelhaartjes. Ja je leest het goed, ik heb deze spinnemans eens even goed bestudeerd. Durf ik namelijk best, zolang ik weet dat er dubbel glas tussen zit. Ik besloot Laurens ook kennis te laten maken met het ‘spinnetje’ en nu begroet hij hem elke keer als hij de kamer binnenkomt. Als ik vraag hoe het spinnetje heet kijkt hij me aan met een blik van “Wat is dat nou weer voor debiele vraag” 😉 Hij loopt steeds naar het raam en zegt dan: ‘Eve kijke, ja spinnetje zit er nog!’ Ik ben bang geworden door spinnen, omdat mijn moeder er ook heel erg bang voor was/is. Ik doe nu mijn heldhaftige best om de angst niet op Laurens over te laten staan. Dit houdt overigens direct op wanneer er zo’n vieze harige joekel IN mijn huis zit. Dan ben ik niet meer stoer en verantwoord en alles, dan krijs ik gewoon alles bij elkaar, hoop ik dat Etienne het monster snel verwijderd en heb ik het er nog dagen over, waarbij de spin in kwestie in mijn verhalen tot immense proporties uitgroeit. Er zijn grenzen hè….;)
Autorijden
Komend weekend gaat Etienne twee dagen klussen bij vrienden. Dit staat al maanden vast en ik had bedacht dat ik dan allemaal leuke activiteiten met Laurens kon gaan doen of lekker thuis scharrelen met hem. Toen ik zondag met mijn moeder het weerbericht checkte (toen de Formule 1 afgelopen was) concludeerden we dat het prachtig Zeeland weer wordt! Dus, ga ik samen met Laurens naar mijn ouders toe in Haamstede. Reuze spannend, want het is een rit van bijna 2,5 uur. Ik kan kiezen om via België te rijden, maar dat durf ik alleen met Etienne erbij. Iets met de ring van Antwerpen en dat ik daar ALTIJD verkeerd rijd. Dus we gaan lekker via het vertrouwde Brabantse land, maken desnoods een paar tussenstopjes en kachelen zo rustig naar mijn geliefde Zeeland. Even een paar dagen uitwaaien en genieten van elkaar, ik kan niet wachten.
Ik hoop oprecht dat ik vrijdag of zaterdag zonder klamme handjes in de auto stap. Ik WEET dat ik het kan, want ik heb in het afgelopen jaar al vaker lange stukken gereden. Sterker nog, ik ben al een hele tijd niet meer bang geweest of in paniek geraakt! Ik moet alleen mijn gedachten nog even de baas worden en zorgen dat zij deze kans op een roadtrip met mijn zoon niet verpesten. Duim je voor me dat het goed gaat en ik hierdoor een enorme boost krijg in mijn zelfvertrouwen op de weg? Dat vind ik lief!
Waar ben jij bang voor en hoe pak je die angst aan?
Berichten met een * in de titel bevatten commerciële content.
11 Reacties
Heerlijk dat je ouders in Haamstede wonen! Maar los daarvan: je kan het. Zeker als je op je gemak die kant op rijdt, dan verdwijnt de stress hopelijk snel genoeg.
Angsten heb ik zeker. Met stip op 1 staat de wesp. In augustus kom ik echt liever niet meer buiten (dus ja ik laat mezelf echt beperken door een beestje van anderhalve centimeter groot)
Gewoon doen! Komt helemaal goed. Ik ben helemaal niet bang voor autorijden maar die ring Antwerpen wordt niemand blij van hoor 😉 Ik ben zelf panisch voor vuurwerk. Gelukkig is dat maar één keer per jaar.
Succes! Ik herken je auto-rij angst. Ik heb net mijn rijbewijs verlengt, maar gebruik hem alleen als ID kaart…
Ik herken je angst voor auto rijden. Weet je wat helpt? Een baan krijgen in een plaats die met het OV lastig te bereiken is. Op een gegeven moment moest ik rijden als ik op een schappelijk tijdstip thuis wilde komen. Een klein autootje gekocht en daar ging ik, met klotsende oksels en buikpijn. Maar TROTS dat ik was! Voor elke langere rit blijf ik zenuwachtig. Ik zorg voor een goede routeplanner, een fijn muziekje en haal een paar keer diep adem.
Trouwens: types zoals wij zijn nooit de personen die er een potje van maken op de weg. Dat komt omdat we zo op scherp staan. Echt hoor! Dus als dat je angst is: niet realistisch.
Wat goed van je!! Thanks voor je reactie, doet me goed! ?
Ik vind je een held! Die spin had van mij per direct verwijderd moeten worden, echt prioriteit nummer 1.
En 2,5 uur in de auto? Ik heb altijd iemand nodig die me dan coacht ?
Dus goed bezig jij!
Wat goed dat je naar Zeeland gaat! Ik ben niet bang op de weg maar moet eerlijk toegeven dat die lange autoritjes ook niet zo aan mij zijn besteed…
Ik ben ook bang voor spinnen… Ik weet dat het belachelijk is, maar ik kan er niks aan doen. Ik krijg de rillingen over mijn rug van die achtpotige engerds, brrr…
Oh ik ben ook als de dood voor spinnen! En haha, wat schrijf je dat weer leuk. Ik duim voor je dat het met die autorit helemaal goed komt! Heb vertrouwen in jezelf 😉
Klinkt zo bekend!! Tja hoe ga ik met spinnenangst om? hahaha heel hard schreeuwen tegen de spin dat hij uit mijn buurt moet blijven. Dat deed ik gisteren nog. 😉
En autorijden vind ik ook echt niet fijn. Ik doe het liever niet. Soms kom ik er helaas niet onderuit, dus dan maar gewoon doen.
Je kan het!!
Veel plezier in Zeeland 🙂